πΗ αυτοαποκαλούμενη “εφευρέτης” των μπράουνις με μαριχουάνα, Mary Jane Rathbun, άρχισε να αναμειγνύει τη μαριχουάνα με τα brownies πίσω στα μέσα της δεκαετίας του 1950. Στις αρχές της δεκαετίας του ’80, η Mary Jane έψηνε πάνω από 4.000 μπράουνις την εβδομάδα σε ασθενείς με AIDS στην Καλιφόρνια. Παρά τις πολλαπλές συλλήψεις, παρέμεινε ενεργή υπέρμαχος της μαριχουάνας μέχρι την ημέρα που πέθανε.
Το δικαστήριο την είχε καταδικάσει σε 500 ώρες κοινωφελούς εργασίας, μετά από μια νύχτα το 1981 όπου η αστυνομία είχε εισβάλλει σπίτι της, όπου βρήκε δεκάδες μπράουνις, αλλά και 8,5 κιλά μαριχουάνα….
Η Ράθμπαν άρχισε να προσφέρει τις υπηρεσίες της σε μια ομάδα υποστήριξης φορέων του AIDS. Ασχολήθηκε πολύ μαζί τους και όπως έλεγε αργότερα ο φίλος της, Ντένις Περόν, αγάπησε κάθε παιδί σαν να ήταν δικό της.
Είχε χάσει τη μονάκριβη κόρη της σε τροχαίο.
Η Ράθμπαν δεν σταμάτησε να φτιάχνει τα γλυκά. Αντιθέτως αύξησε την παραγωγή. Οι περισσότεροι πελάτες της ήταν ομοφυλόφιλοι και μόλις το AIDS εμφανίστηκε στη ζωή τους, ανακάλυψε πως τα μπράουνις που έφτιαχνε τους ανακούφιζαν από τα συμπτώματα. Το ίδιο συνέβαινε και με τους καρκινοπαθείς. Δεχόταν ποσότητες κάνναβης ως δωρεά από καλλιεργητές, έφτιαχνε τα γλυκά και τα μοίραζε σε ασθενείς. Δωρεάν πια. Τα χρήματα δεν την αφορούσαν. Τα έξοδα για το αλεύρι, τα αυγά και τα άλλα συστατικά έβγαιναν από τη σύνταξή της. Τα επόμενα 10 χρόνια εργάστηκε εθελοντικά στο γενικό Νοσοκομείο του Σαν Φρανσίσκο, όπου ασχολείτο αποκλειστικά με ασθενείς του AIDS, τους οποίους αποκαλούσε «παιδιά της». Ο ρόλος της ως μαγείρισσα των μπράουνις ήταν μόνο ένα μέρος των δραστηριοτήτων της. Το 1992 το Σαν Φρανσίσκο ανακήρυξε την Ημέρα «Μπράουνι Μέρι» για να τιμήσει την προσφορά της στους ετοιμοθάνατους ασθενείς.
Με τον συνεργάτη και φίλο της, Ντένις Περόν, διάσημο υπερασπιστή της χρήσης μαριχουάνας, εξέδωσαν «Το βιβλίο μαγειρικής μαριχουάνας της Μέρι και η συνταγή του Ντένις Περόν για κοινωνική αλλαγή». Το βιβλίο όμως, δεν περιελάμβανε τη συνταγή των μπράουνις η οποία ποτέ δεν έγινε γνωστή. Η Ραθμπαν βρήκε πολλούς υποστηρικτές, ανάμεσά τους και γιατρούς που υποστήριξαν πως είχε δίκιο. Με τον τρόπο της βοήθησε στην προσπάθεια για τη θέσπιση ενός νέου νόμου, σχετικά με τη ιατρική χρήση μαριχουάνας. «Πεθαίνουν τα παιδιά μου. Το γιατί η μαριχουάνα δεν επιτρέπεται είναι κάτι που πραγματικά δεν καταλαβαίνω», έλεγε σε συνεντεύξεις της.
Αν και είχε συλληφθεί συνολικά τρεις φορές, η Ράθμπαν δεν σταμάτησε να ψήνει τα μπράουνις έως τα μέσα της δεκαετίας του ΄90. Τότε άρχισαν να την εγκαταλείπουν οι δυνάμεις της. Έπασχε από οστεοαρθρίτιδα και άλλες παθήσεις και είχε μόνιμους πόνους. Είχε αποκτήσει δύο τεχνητά γόνατα και το μόνο που της επέτρεπε να περπατήσει ήταν το «γλυκό» της φάρμακο που έφτιαχνε μόνο για τον εαυτό της. Πέθανε το 1999, σε ηλικία 77 χρόνων, από καρδιακή προσβολή και μετά από πολλές εγχειρήσεις.
