Ο νέος Πτωχευτικός Κώδικας, αν δεν χαθεί στο πλήθος των συμφερόντων που θίγει, συνιστά μια σημαντική και γενναία μεταρρύθμιση που βάζει τέλος στην αέναη διά βίου ταλαιπωρία που συνοδεύει αυτές τις καταστάσεις. Στη χώρα μας οι πτωχευτικές διαδικασίες είναι ατέρμονες και σε μεγάλο βαθμό αναποτελεσματικές. Παρά τις κατά καιρούς παρεμβάσεις για βελτίωση του πλαισίου, οι καθυστερήσεις είναι δεδομένες και σε περιπτώσεις μεγάλων επιχειρήσεων χρειαζόταν συντονισμός κυβέρνησης, τραπεζών και Δικαιοσύνης για να διασωθούν θέσεις εργασίας και γενικότερα να περιοριστούν οι οικονομικές επιπτώσεις.  Ο νέος Κώδικας, εκτός από την πρόνοια για τους ιδιώτες και την κατοχύρωση της δεύτερης ευκαιρίας, έχει σαφή χρονικά όρια που είναι φραγμός για τις χρονίζουσες υποθέσεις. Πρόκειται για εκσυγχρονισμό της νομοθεσίας που ήταν αναγκαίος μετά την οικονομική κρίση. Μπορεί αρχικά η εφαρμογή του νέου πλαισίου να είναι οδυνηρή, αλλά οδηγεί σε εξυγίανση της οικονομίας βγάζοντας από την αγορά εταιρείες-ζόμπι που επιδεινώνουν τις συνθήκες για τις υγιείς μονάδες και προσφέροντας δεύτερη ευκαιρία.