Το δεύτερο κύμα της επιδημίας του κορονοϊού είναι σε εξέλιξη προκαλώντας -εκτός των άλλων δεινών- και ακόμη μεγαλύτερη απώλεια θέσεων εργασίας, εισοδημάτων και φόρων. Η ελληνική οικονομία παραμένει εγκλωβισμένη στις επιπτώσεις του COVID-19 και η λύτρωση δεν θα έρθει πριν αρχίσει η ευρεία χρήση του εμβολίου. Μέχρι τότε καθηλωμένοι, θα παρακολουθούμε το λογαριασμό του ζημιών να μεγαλώνει.
Στην οικονομία, η κυβέρνηση διαχειρίζεται την κατάσταση αντλώντας κεφάλαια από κοινοτικά προγράμματα και εφαρμόζοντας αλλεπάλληλα μέτρα στήριξης με στόχο τον περιορισμό των οικονομικών επιπτώσεων από τον κορονοϊό. Για την Ελλάδα το πλήγμα του COVID-19 ήρθε σε μία ιδιαίτερα ατυχή συγκυρία, καθώς εκδηλώθηκε την ώρα που η οικονομία προσπαθούσε να αφήσει πίσω της την δεκαετή κρίση. Το μέλλον της χώρας και οι ελπίδες να κερδίσουμε το χαμένο χρόνο, εξαρτώνται πλέον από τα 70 δις χορηγήσεις και δάνεια που προβλέπεται να λάβει χώρα μας ως το 2027 από το Ταμείο Ανάκαμψης.
Πάνω από όλα όμως, πρέπει να αφήσουμε πίσω μας τον λαϊκισμό που υπονομεύει τις προσπάθειες να προοδεύσουμε. Στη δύσκολη συγκυρία που διανύουμε, η κυβέρνηση έχει δυνατότητες να λάβει αποφάσεις και να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις που αλλάζουν τη χώρα. Για παράδειγμα, υπό το φόβο του λαϊκισμού και των κατηγοριών της αντιπολίτευσης για “νέο μνημόνιο” δάνεια από τον ESM, που εντάσσονται στο πακέτο των 240 δισ. και είναι ύψους 4 δισεκατομμυρίων ευρώ για τη χώρα μας, παραμένουν αναξιοποίητα.
Μοναδικός όρος για την χορήγηση με σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, του δανείου των 4 δις είναι τα κεφάλαια να χρησιμοποιηθούν για δράσεις που συνδέονται άμεσα ή έμμεσα (και αυτό έχει τη σημασία του) με τον COVID-19. Τώρα που εξαιτίας της πανδημίας αναθεωρήθηκαν οι απόψεις για το δημόσιο σύστημα υγείας, τα 4 δισεκατομμύρια αν συνδυαστούν με ένα πρόγραμμα τολμηρών, στοχευμένων και ουσιαστικών μεταρρυθμίσεων, μπορούν να αλλάξουν την εικόνα του δημόσιου συστήματος υγείας και ο όλεθρος του COVID-19 να αφήσει και κάτι καλό στη χώρα.