Οι εικόνες από το Αφγανιστάν οπτικοποιούν τη δυστοπία. Οι Ταλιμπάν μπήκαν στην Καμπούλ, κατέλαβαν το προεδρικό μέγαρο και οι επικεφαλής τους έδωσαν συνέντευξη Τύπου για να αναγγείλουν πως οι αντάρτες «πήραν τον έλεγχο της αφγανικής πρωτεύουσας. Η χώρα μας απελευθερώθηκε και οι μουτζαχεντίν είναι νικητές στο Αφγανιστάν» ακούστηκε, ενώ ρίγη ανησυχίας και κρύος ιδρώτας έλουσε τη Δύση.
Και τώρα; Τώρα ξεκινά το ίδιο έργο στο οποίο έχουμε υπάρξει ξανά θεατές, αυτή η ταινία που δεν ρίχνει τίτλους τέλους, αφού τα σίκουελ διαδέχονται το ένα το άλλο. Τώρα, θα δούμε ξανά τα ίδια πλάνα με πρόσωπα γεμάτα αγωνία να προσπαθούν να διαφύγουν από εκεί, να γλιτώσουν, να ζήσουν.
Όσοι ζήσουν, βέβαια, και δεν πνιγούν στις θάλασσες μέσα σε τρύπιες λέμβους, τις οποίες βουλιάζουν οι διακινητές, ενώ θα γεμίσουν οι παραλίες με άψυχα σώματα παιδιών. Εδώ η Δύση θα δακρύσει για λίγο, αλλά θα ξεχάσει.
Και θα ξεχάσει, επειδή τα γεγονότα θα τρέχουν στο εσωτερικό των χωρών της. Εδώ στην Ελλάδα θα τρέχουμε να σβήσουμε τις φωτιές στις σκηνές, που θα βάλουν αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν στον τόπο μας, για να διαμαρτυρηθούν για τις συνθήκες κράτησης στα Κέντρα Υποδοχής και Ταυτοποίησης προσφύγων και μεταναστών.
Την ίδια στιγμή, οι τσακωμοί θα είναι λυσσαλέοι στα τηλεοπτικά παράθυρα στα ελληνικά κανάλια για το τι πρέπει να κάνουμε αυτούς τους ανθρώπους. Βέβαια, θα ανάβει καθημερινά η ατέρμονη συζήτηση για το εάν θεωρούνται πρόσφυγες, μετανάστες ή λαθρομετανάστες – λες και η ανθρωπιά θέλει διαβατήριο και φιλτράρεται μέσα από πασαπόρτια.
Απέναντι, ο Ερντογάν θα απειλεί ότι θα αφήσει Ταλιμπάν ντυμένους πρόσφυγες να έρθουν στην Ευρώπη, για να επιτύχει τους δικούς του σκοπούς στο πλαίσιο της ευρωπαϊκής διαπραγμάτευσης. Ταυτόχρονα, θα έχουν ξεκινήσει ήδη οι δίχως τέλος συζητήσεις με την Ευρώπη, «πρέπει να πάρετε κι εσείς κάποιες χιλιάδες για να αποσυμφορήσετε τα νησιά μας», «πρέπει πρώτα να μείνουν ένα διάστημα σε εσάς προτού γίνει η μεταγωγή τους – έτσι λέει το ευρωπαϊκό Δίκαιο», θα απαντά ο υπεύθυνος Μετανάστευσης.
Η ένταση στο κέντρο της Αθήνας, με πορείες αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, θα είναι καθημερινό φαινόμενο, στην «ουρά» των συγκεντρώσεων θα βγαίνουν μπαχαλάκηδες, ενώ ο κορωνοϊός θα καλπάζει επάνω σε κρούσματα. Επίσης, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα γεμίσουν με ποστ από κάποιους μισάνθρωπους ακροδεξιούς που θα γράφουν «ότι η Ελλάδα πληρώνει αυτούς τους άπλυτους, τους δίνει επιδόματα, που στερούνται οι νέοι μας, για να κάθονται στις πλατείες μας και να λιάζονται. Ποιοι πρόσφυγες, όλοι τους έχουν smartphones».
Όταν κάποιος λογικός νους θα τους θυμίζει ότι αυτοί οι «άπλυτοι» δεν σηκώθηκαν μια μέρα και είπαν πάμε μέχρι το κέντρο της Αθήνας να μείνουμε μέσα σε σκηνές και πάρκα και να μας βρίζουν οι φασίστες», εκείνοι θα ουρλιάζουν «να τους πάρετε σπίτια σας, αφού τους θέλετε στη χώρα μας».
Όλα αυτά και άλλα τόσα, που έχουμε δει και θα δούμε σε επανάληψη, όλα αυτά για εκείνους που έφυγαν από την πατρίδα τους με μια βαλίτσα στο χέρι, κυνηγημένοι, για τους «υποδεχτούν» κάποιοι εδώ ως «μιάσματα», «απολίτιστους». Είναι οι ίδιοι που ξεχνούν πως κάποτε δικοί μας άνθρωποι έφυγαν, υπό τις ίδιες συνθήκες, από τη Σμύρνη και τα παράλια της Μικράς Ασίας ως «σιχαμένοι Έλληνες», ήρθαν στην Ελλάδα και οι περισσότεροι τους υποδέχτηκαν ως «Τούρκους».
Αλίμονο σε αυτούς τους ανθρώπους που μπήκαν σε μια βάρκα για να γλιτώσουν από τους Ταλιμπάν, που ξεσπιτώθηκαν αφήνοντας πίσω τις ζωές τους, χωρίς να ξέρουν ποιο θα είναι το μέλλον τους και ποιο το ριζικό τους, γνωρίζοντας πως όπου πάνε θα είναι ανεπιθύμητοι…