Να που μετά από 20 χρόνια, όταν ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής εισήγαγε στην πολιτική ορολογία τους «νταβατζήδες», σε μια συγκέντρωση βουλευτών του στο σουβλατζίδικο του Μπαϊρακτάρη και τη βούλησή του να συγκρουστεί μαζί τους γιατί έκρινε πως δεν μπορούν αυτοί να αποφασίζουν και να διαμορφώνουν το πολιτικό κλίμα, ήρθε ο νυν πρωθυπουργός να εισάγει ένα νέο όρο. Τους παράγοντες.

Δεν εκλέγουν οι παράγοντες πρωθυπουργό αλλά ο λαός, είπε, θέλοντας να στείλει ένα μήνυμα σε αυτούς τους «άγνωστους» παράγοντες που τον έχουν βάλει στο μάτι. Προσπαθώντας να αποκωδικοποιήσουμε και να καταλάβουμε σε ποιους απευθυνόταν, ανατρέξουμε στα λεξικά για να πληροφορηθούμε την ακριβή έννοια του «παράγοντα». Σχεδόν όλοι οι γλωσσολόγοι συμφωνούν πως πρόκειται για προσωπικότητες που με το κοινωνικό, και οικονομικό τους αποτύπωμα και κύρος, πρωτοστατούν, επηρεάζουν και συμβάλλουν στην παραγωγή ενός αποτελέσματος, στην εξέλιξη μιας διαδικασίας ή στην αλλαγή μιας κατάστασης.
Ανάλογα δε με τον επιθετικό προσδιορισμό αποκτά και μια διαφορετική έννοια και βάρος. Εξ ου και: τοπικός παράγων, αθλητικός παράγων, συνδικαλιστικός παράγων, μιντιακός παράγων, επιχειρηματικός παράγων, θρησκευτικός παράγων, εξωτερικός παράγων κοκ.

Όλες αυτές οι κατηγορίες αναμφίβολα παίζουν σημαντικό ρόλο στην ελληνική πραγματικότητα πολλώ δε μάλλον αν κάποιοι από αυτούς, συγκεντρώνουν και περισσότερους του ενός επιθετικούς προσδιορισμούς!

Όλοι όμως οι «παράγοντες» που εμφιλοχωρούν στην ελληνική πραγματικότητα, για να έχουν ισχύ και να λειτουργήσουν τα γρανάζια της επιδραστικότητάς τους, είναι απαραίτητο να έχει προηγηθεί μια συνδιαλλαγή με άλλες εξουσίες, στις οποίες έχουν αναφορά και την προβάλλουν με κάθε τρόπο για να αποκτήσουν αληθοφάνεια οι ισχυρισμοί και τα επιχειρήματα τους. Πρόσφατα παράδειγμα οι φραπέδες του ΟΠΕΚΕΠΕ που πρόβαλλαν τις σχέσεις τους με βουλευτές και υπουργούς για να γίνουν… αποτελεσματικοί!

Με άλλα λόγια οι κάθε είδους εξουσίες, είναι αυτές που δίνουν ρόλους και δικαιώματα στους παράγοντες και τους παραγοντίσκους. Όταν δεν έχουν καμιά επαφή με την εξουσία, τότε δεν μπορούν να «κάνουν μούτρα» και να τα γυρίζουν για αστείους λόγους όπως, τον κάλεσα στα βαφτίσια του παιδιού μου και δεν ήρθε, τον κάλεσα στα γενέθλια μου και δεν ήρθε, του ζήτησα αυτή την εξυπηρέτηση και δεν την έκανε και γι’ αυτό αλλάζω το βιολί και από «φίλοι» γινόμαστε αντίπαλοι και εχθροί.
Θέλω να πω με αυτό, πως οι εξουσίες και εν προκειμένω να είμαστε πιο σαφείς, η κυβέρνηση είναι αυτή που έδωσε αξία σε αυτούς τους παράγοντες, πραγματικούς ή αυτοανακηρυχθέντες.

Αν από την αρχή, με την εμφάνισή τους, τους το ξέκοβαν πως χάρες και ιδιοτελείς εξυπηρετήσεις σε κανένα, το παιγνίδι θα ήταν ξεκάθαρο. Θα τους είχαν μεν από την αρχή απέναντί τους, χωρίς όμως δύναμη και θα είχαν δίπλα τους όλους τους άλλους που είναι και η πλειονότητα αλλά δεν θέλει να παραγοντίζει απλά θέλει ίδιους κανόνες και συμπεριφορές προς όλους.

Από την άλλη, δεν πρέπει να παραγνωρίζουμε κάποιες δυνατότητες που έχουν ορισμένες κατηγορίες παραγόντων. Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι βουλευτές οι οποίοι αν δεν ντιλάρουν με τους «τοπικούς παράγοντες» της περιφέρειάς τους είτε αυτοί είναι εκκλησιαστικοί, επιχειρηματικοί, κομματικοί ή μιντιακοί, έδρα δεν βλέπουν ούτε με το κιάλι. Κι αυτό γιατί απλούστατα, είναι αυτοί που επηρεάζουν έναν κύκλο ανθρώπων και διαμορφώνουν ένα καλό ή ένα κακό κλίμα. Μια απροσδιόριστη επακριβώς έννοια το κλίμα μεν, που όμως έχει μεγάλη σημασία στις πολιτικές εξελίξεις. Να, για παράδειγμα, αυτή την περίοδο έχει διαμορφωθεί ένα κλίμα (προφανώς από τους «παράγοντες») πως ο Μητσοτάκης τελείωσε και πως πρέπει να φύγει το συντομότερο.

Και δεν έχει καμιά σημασία αν υπάρχει αντικειμενικά στην κοινωνία αυτή η άποψη. Οι παράγοντες έχουν τον τρόπο, τα μέσα και τη δύναμη να διαμορφώνουν την κοινή γνώμη ή τέλος πάντων ένα κομμάτι αυτής, έτσι ώστε να δικαιώνονται και οι γλωσσολόγοι που τους προσδίδουν τις ιδιότητες του επηρεασμού και της παραγωγής αποτελέσματος.

Παρέλειψα να αναφέρω και την μαθηματική έννοια του παράγοντα που έχει πολλαπλασιαστικές ιδιότητες και φυσικά έχουν πλήρη εφαρμογή και στον πολιτικό επηρεασμό και εξάπλωση του μηνύματος!

Δεν ξέρω αν ο πρωθυπουργός υποτιμά τη δύναμη των παραγόντων και λογαριάζει μόνο τους ψηφοφόρους, αλλά καλό είναι να λαμβάνεται υπόψη, πως μεγάλη μερίδα είναι ετερόφωτη και έχει πάρει διαζύγιο με τη λογική και κατά συνέπεια εύκολα άγεται και φέρεται από επιτήδειους και πάσης φύσεως «παράγοντες». Και ελπίζω στο τέλος μη δούμε τα… ίδια αποτελέσματα με την «εξολόθρευση» των νταβατζήδων του Καραμανλή!