Ποια έκπληξη και κουραφέξαλα. Οι πιθανότητες fifty fifty. Οι επαίνοντες το γνώριζαν. Η ελίτ το πιθανολογούσε. Οι ψηφοφόροι σε αδιέξοδο. Συνηθισμένα πράγματα
Από τη μια ο Καρατζαφέρης Made in USA. Τηρουμένων των αναλογιών ανάμεσα σε Ψωροκώσταινα και Φλόριντα (λόγου χάριν). Από την άλλη η στερημένη, κερατωμένη, κακίστρω, τσαλαπατημένη Killαρι Κλίντον. Ε αει σιχτίρ. Είπαν την τελευταία στιγμή. Και το ριξαν στον ..Καρατζαφέρη!
Η εικόνα χίλιες λέξεις. Και παραπάνω. Η κατάπτωση του ηγετικού πολιτικού προσωπικού της υπερ-δύναμης αποτυπωμένη στους δύο μονομάχους. Δύο υποψήφιοι που ούτε καν ως δευτεροκλασάτοι γραμματείς κάποιου κομματάρχη σε κωμόπολη μεσοδυτικών Πολιτειών δεν κάνουν. Τέτοια κατρακύλα!
Το μεν «περουκίνι» μετά βίας βηματίζει. Ακολουθούμενος από την σχεδόν πενηντάρα Μελάνια εκ Σλοβενίας. Οχι αυτή δεν είναι «πρόσφυγας» και «ξένη». Ηταν μοντέλα και νυν σύζυγος κερατωμένη από εβδομηντάχρονο δισεκατομμυριούχο επιχειρηματία. Το κορίτσι τον ερωτεύτηκε για τα ωραία μάτια του και για την ρητορική του ικανότητα. Η οποία αρχίζει με το «thank you guys» και τελειώνει με το «What a beautiful Day is Today»! Παιδιά θα αρπάξω ταβαρνόβουτσα και θα ορμήσω εναντίον υποκριτών και υποκρισίας. Ελεος δηλαδή με όλη αυτή την μακακία!
Η δε Killαρι Κλίντον «συρρικνωμένη», μπασμένη, στα όρια της πλήρους κατάρρευσης. Φέρουσα, ως μοναδικό πλεονέκτημα, το όνομα του Μπιλ Κλίντον. Και «υποβασταζόμενη» από πλήθος διασημοτήτων του Star system !
Θα μου πείτε, είναι όλα αυτά πολιτικά επιχειρήματα; Φυσικά είναι. Για δύο λόγους, Ο πρώτος επειδή το αμερικανικό σύστημα μ αυτές τις επιλογές αποκαλύπτει ότι είναι θεόγυμνο. Από σοβαρό, αξιόπιστο, ικανό και χαρισματικό πολιτικό προσωπικό!
Επειδή τα λόγια είναι ο καθρέφτης της σκέψης. Και τα πρώτα λόγια του Ντόναλντ Ντακ ούτε κατά διάνοια θα τα υιοθετούσε και το τελευταίο μειράκιον της ελληνικής πολιτικής σκηνής. Καθίστε, ακούστε τα και ξεχάστε πως όλα αυτά προέρχονται από τον επερχόμενο πλανητάρχη της υφηλίου. Δηλαδή αν τα ακούγατε να βγαίνουν από το στόμα του (φερ ειπείν) Αδωνι Γεωργιάδη το θα λέγατε; Μα φυσικά I Q μπιφτεκιού!
Ο δεύτερος λόγος, η διαρκής αργή πτώση του γοήτρου των ΗΠΑ. Απ εδώ η Κίνα που κατέχει το μεγαλύτερο μέρος του αμερικανικού χρέους. Από την άλλη ο Πούτιν που έχει αγριέψει. Από την τρίτη που ακόμα και ο Ταγίπ Ερντογάν φτάνει στο σημείο να εκστομίζει απειλές εναντίον Ουάσινγκτον. Και κοντά σε όλα αυτά το Βερολίνο που ετησίως με τις εξαγωγές γερμανικών προιόντων στις ΗΠΑ κερδίζει 210 δισεκατομμύρια ετησίως!
Με απλά λόγια ο φτωχός Αμερικανός αγοράζει προιόντα Made in China. Και κάθε μικρομεσαίος και κάθε πλούσιος από την Γερμανία! Ε αει σιχτίρ με το σύστημα και την ελίτ. Τραμπ, τραμπολίνο, περουκίνι και όποιον πάρει ο Χάρος!
Κάπως έτσι προσήλθαν. Κάπως έτσι θυμωμένοι ψήφισαν. Και κάπως έτσι αρχίζουν να ελπίζουν. Φοβούμαι πολύ ότι συντόμως θα διαψευστούν όπως περίπου και οι οπαδοί του Αλέξη Τσίπρα. Ως εκ τούτου το ίδιο όπως εν Ελλάδι θα συμβεί κι εκεί. Η Αμερική ποτέ δεν πεθαίνει, για λίγο καιρό Τραμπουλοφέρνει και ξανά προς κάποια Χίλαρι τραβά!