Πάλι σώθηκε η Ελλάδα από τους αδέκαστους δικαστές. Από εκείνους που όταν βρίσκονται στην έδρα, σε τρομάζουν, μόλις φωνάξουν, μόλις κάνουν τις ερωτήσεις που επιδιώκουν. Αναφερόμαστε για την αρνητική απόφαση του Ελεγκτικού Συνεδρίου σχετικά με την επένδυση στο Ελληνικό.
Οι δικαστικοί, οι οποίοι, αποφάσισαν να διατηρήσουν τους μισθούς τους, εν μέσω κρίσης, έκριναν ότι, δεν πρέπει να πραγματοποιηθεί η επένδυση στο Ελληνικό. Με λίγα λόγια, οι δικαστικοί, ένα μέρος του Δημοσίου, αποφάσισαν ότι, δεν πρέπει να γίνουν 5.000-10000 προσλήψεις στον ιδιωτικό τομέα.
(σ. σ Την ώρα κατά την οποία θα έπρεπε να απολυθούν 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι για να μην επιβάλλεται ο ΕΝΦΙΑ δέκα χρόνων , εμείς λέμε όχι στην δημιουργία 5-10 χιλιάδων θέσεων εργασίας)
Διαφωνούν, λοιπόν, οι δικαστές για το δημόσιο συμφέρον πάντα ότι, δεν πρέπει να γεμίσουμε ξενοδοχεία, καζίνο, λίμνες πισίνες κτλ. Όλα για τον πολίτη, για να προστατευθεί το δημόσιο συμφέρον, το περιβάλλον, οι κορμοράνοι. Από την άλλη πλευρά στο τέλος της ημέρας οι μισθοί των δικαστικών πρέπει να καταβάλλονται. Και όχι μόνο να πληρώνονται, αλλά να δοθούν και αναδρομικά.
Από την άλλη πλευρά, δεν πρόκειται να μπούμε στην διαδικασία να απολογηθούμε για το γεγονός ότι, στην επένδυση συμμετέχει ο όμιλος Λάτση ο οποίος ευνοήθηκε κατάφωρα σε άλλες περιπτώσεις. Αν μπορεί ο κ. Λάτσης να φέρει στην Ελλάδα τους κατάλληλους επενδυτές ( Κινέζους, Άραβες ), με γεια του και χαρά του. Χρειάζεται βοήθεια και όχι να θέτουμε συνεχή εμπόδια. Άλλωστε δεν βλέπουμε κανένα άλλο εγχώριο συμφέρον να τοποθετεί κεφάλαια στην Ελλάδα πλην εξαιρετικών περιπτώσεων. Η απόφαση δε του Ελεγκτικού συνεδρίου – όπως και εκείνη η παλαιότερη του ΣΤΕ για το γήπεδο του Παναθηναϊκού στο Βοτανικό – στερούν απο την χώρα θέσεις εργασίας.
Όλα αυτά στον μικρόκοσμο μας, διότι έξω το παρασκήνιο ζει και βασιλεύει. Στους επενδυτικούς οίκους του εξωτερικού, στον μεγαλύτερο του κόσμου, έχουν αποφασιστεί τα νούμερα για το ελληνικό χρέος. Επιτόκιο, διάρκεια, πληρωμές. Αυτό που μένει είναι η πολιτική απόφαση των Γερμανών για το χρέος. Όπως είναι φυσικό, οι Γερμανοί δεν λένε το ναί, διότι χρειάζονται και την υπογραφή του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ. Α. Τσίπρα. Ας υποθέσουμε ότι η επιμήκυνση είναι 100 χρόνια μ ένα μικρό επιτόκιο, δηλαδή ένα “κούρεμα” 50%. Με αυτή την λύση δεν θα μπορούσε να διαφωνήσει, ούτε ο επαναστάτης του Κόμο.
Η αντίδραση του, θα ήταν στις δεσμεύσεις που θα συνοδεύουν την λύση για το ελληνικό χρέος, όπως λένε έμπειροι πολικοί παρατηρητές. Δηλαδή στις ιδιωτικοποιήσεις, τις μεταρρυθμίσεις, που θα πρέπει να γίνουν ως αντάλλαγμα για το χρέος. Γιατί να μπαίνει, όμως, σ αυτά τα διλήμματα ο κ. Τσίπρας και οι υπόλοιποι πολιτικοί. Το θέμα μπορεί να λύσει κάλλιστα ο Άρειος Πάγος ο οποίος, με βάση το Σύνταγμα, θα αποφασίσει και για την την επιμήκυνση του ελληνικού χρέους. Και όλοι όσοι ομνύουν σ αυτό το ελληνικό κράτος, θα μπορούν να συνεχίσουν την δουλειά τους.