Πέντε χρόνια πέρασαν από τους πανηγυρισμούς συμπολιτών μας τον Οκτώβριο του 2009.
Κανείς δεν θυμάται τους αλαλαγμούς διότι εν τω μεταξύ πέρασε ένας ….αιώνας μέτρων μ ένα μόνιμο θύμα: τον ιδιωτικό τομέα, καθώς στον δημόσιο οι λίγοι που απολύθηκαν θα επιστρέψουν
με δάφνες “ηρώων”.
Το 2009, λοιπόν, ήταν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και η άρνηση του ΠΑΣΟΚ να ψηφίσει πρόεδρο. Ο τότε πρωθυπουργός απηυδισμένος υπέγραψε για να πάνε διακοπές χιλιάδες κόσμος με τον κοινωνικό τουρισμό. Και απέδρασε. Ο επόμενος πρωθυπουργός – ξέρετε ποιός – χρειάστηκε μόλις 8 μήνες για να οδηγηθεί η χώρα στο ΔΝΤ και να σωθεί με ένα δυσθεώρητο δάνειο 110 δισ. ευρώ. Η σημερινή συγκυβέρνηση έσπασε κάθε ρεκόρ. Με το φόρο του Ενφια χρειάστηκε μόλις 4 μήνες για να διαλύσει ότι, έκτιζε την αξιοπιστία που έκτιζε επι δυο χρόνια στο εξωτερικό.
Και ότι γκρεμίζεται έτσι εύκολα χρειάζεται κόπο και ατελείωτα ταξίδια για να πειστούν οι ξένοι να επενδύσουν. Η χώρα, όμως, δεν έχει την πολυτέλεια να περιμένει, ιδιαίτερα όταν οι δανειστές θέλουν να πιούμε το πικρό ποτήρι μέχρι το τέλος και δεν ξεκινούν τις συζητήσεις για το χρέος. Δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε 6-8 μήνες για να γίνουν εκλογές, ούτε άλλους 6 για να βγάλουν τα σκουλαρίκια οι επόμενοι. Εφόσον γίνουν τελικά εκλογές οι όποιες ελπίδες ανάκαμψης μετατίθενται για το 2016. Με λίγα λόγια : η ψήφος εμπιστοσύνης προς την κυβέρνηση πρέπει να μετατραπεί σε εντολή διαπραγμάτευσης για το χρέος. Μα, δεν υφίσταται νομιμοποίηση της σημερινής κυβέρνησης υποστηρίζει η αντιπολίτευση. Ωραία. Οι 12 μήνες μπορούν να γίνουν κάλλιστα 24 μήνες – μέχρις ότου να συγκληθεί η Διεθνής Διάσκεψη για το χρέος, που περιμένει ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης.