Οι άνθρωποι χωρίζονται σε δυο κατηγορίες. Σ΄αυτούς που δρουν πριν δημιουργηθεί το πρόβλημα και σ αυτούς που αντιδρούν με ύστερηση αφού σκάσει το πρόβλημα.
Στην Ελλάδα η μοναδική φορά που αντιδράσαμε πριν σκάσει το πρόβλημα ( proactive ) ήταν όταν οι ελληνικές τράπεζες σήκωσαν 8 δισ. ευρώ, το καλοκαίρι του 2014. Φαντάζεστε οι ελληνικές τράπεζες να μην απευθύνονταν στις αγορές και να ήμασταν εξαρτημένοι από τις αποφάσεις πολιτικών που κατά τεκμήριο παίρνουν αποφάσεις αφού σκάσει ένα πρόβλημα;
Τώρα θα κλαίγαμε. Πάρτε παράδειγμα τα “κόκκινα” δάνεια. Το ζήτημα αφορά μόνο τις τράπεζες , δηλαδή ιδιωτικές επιχειρήσεις οι οποίες είναι μοναδικές πρέπει να αποφασίσουν για την λύση τους πρόβληματος. Δεν μπορεί να είναι θέμα ενός υπουργού τα “κόκκινα δάνεια” – ο οποίος μάλιστα φέρνει το θέμα προς λύση την τελευταία ημέρα !! Ούτε μπορεί να αποτελεί θέμα των τηλεοπτικών παραθύρων.
Όλα τούτα ( ρύθμιση των κόκκινων δανείων με 30% ) δεν μπορούν να τα καταλάβουν ούτε στην Ευρώπη, στις ΗΠΑ.
Πάμε τώρα στις πιθανές αυξήσεις κεφαλαίου. Αν περιμένουμε τους πολιτικούς θα έχουμε πρόβλημα. Αν το ΤΧΣ υπολογίσει ότι, θα χάσει τα κεφάλαια κτλ, τότε θα χάσουμε και όλα όσα βάλαμε. Το επόμενο θέμα είναι και το κρισιμότερο : Αν οι αγορές καταλάβουν τι λύση θα παρουσιάσει η Ευρώπη για το χρέος, ποιά θα είναι η πιστοληπτική γραμμή τότε θα αρχίσουν να πέφτουν τα spreads και θα επανέλθουν και τα κεφάλαια που προς το παρόν έχουν ανακρούσει πρύμναν για την Ελλάδα. Τότε θα έχει μέλλον και το ελληνικό χρηματιστήριο. Στο Eurogroup της 8ης Δεκεμβρίου χρειαζόμαστε να έχουμε την λύση κι αυτή να γίνει αντιληπτή απο τις αγορές. Μετά θα πάμε και στα πολιτικά και θα δούμε ποιοί θα ψηφίσουν την αβεβαιότητα ή ένα δρόμο για να επιστρέψουμε σε ένα δρόμο που θα δημιουργηθεί ελπίδα.