Αυτό που συμβαίνει με τις ελληνικές φυλακές, δεν έχει προηγούμενο. Κανείς δεν κοιτά πλέoν στις φυλακές σαν τον καθρέπτη της κοινωνίας μας. Έντρομοι οι υπεύθυνοι και φοβούνται για το τι θα αντικρίσουν, πίσω από κάθε υπόθεση. Μέσα σε διάστημα λιγότερο από μήνα, τουλάχιστον δυο φορές, ο κ. Αντώνης Αραβαντινός είχε προειδοποιήσει δημοσίως για την επικράτηση των συμμοριών μέσα στις φυλακές.
Ακόμη και στις φυλακές, αρκετοί γνωρίζουν πόση σημασία έχει η πρόληψη. Απέναντι, όμως, σ αυτά τα απελπισμένα μηνύματα δεν υπήρξε καμία ανταπόκρισή ούτε από τους υπευθύνους του Υπουργείου Δικαιοσύνης, ούτε από την ηγεσία του. Πως να αντιδράσουν, όμως, όταν οι ίδιοι οι νόμοι της σημερινής διακυβέρνησης έχουν μετατρέψει τις φυλακές σε εκδοτήρια του Μετρό; Η μοναδική απάντηση, η επέμβαση εισαγγελέα ήταν κατόπιν εορτής και μετά το μακελειό.
Δεν χρειαζόμαστε απλώς ένα πόρισμα, αλλά εάν και ποιοι ωφελούνται από την ανεξέλεγκτη δράση. Σ όλα τα επίπεδα. Η δράση αυτών των συμμοριών είναι γνωστή και πιθανότατα δεν περιορίζεται εντός των φυλακών. Άλλωστε, όταν, δια της ισχύος επικρατούν στην φυλακή γιατί να μην λειτουργήσουν νομίμως και εκτός φυλακής για τις όποιες παράνομες συναλλαγές τους; Και το πραγματικό ερώτημα στα όσα συνέβησαν στο Ψυχιατρείο Κορυδαλλού είναι εαν αυτές οι συμμορίες έχουν την συνδρομή διεφθαρμένων κρατικών λειτουργών εκτός φυλακής;
Οι απαντήσεις είναι ρητορικές. Το βέβαιο είναι ότι, όσο επιτρέπουμε τις φυλακές-κολαστήρια, αλλά τόσο χειρότερη θα είναι και η εικόνα εκτός φυλακών. Το ακαθάριστο Εθνικό προϊόν δεν αυξάνεται ούτε με την αργή δικαιοσύνη, ούτε με νεκρούς και τραυματίες στις φυλακές. Οι επόμενοι υπουργοί δικαιοσύνης δεν χρειάζονται καν να είναι δικηγόροι. Υπάρχουν αρκετοί γι αυτή την δουλειά. Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, σε όλους όσοι ασχολούνται με την δικαιοσύνη, ακόμα και οι φυλακές υπακούουν στον νόμο έσοδα – έξοδα. Αν τα έξοδα είναι λιγότερα εκεί που πρέπει, δεν θα έχεις έσοδα. Με φοβισμένους αστυνομικούς, δεσμοφύλακες, δικαστές, δικαιοσύνη δεν υφίσταται.