Η συγκυρία των πολλαπλών εκλογών στην Ελλάδα με τα όσα συμβαίνουν στον διεθνή περίγυρο είναι ξεχωριστή.
Ο εμπορικός πόλεμος των δυο υπερδυνάμεων ήδη προκαλεί ρίγη στις εξαγωγικές επιχειρήσεις. Οι τελευταίες δεν μπορούν να μείνουν ακίνητες. Άλλωστε, η ενοποίηση την οποία ξεκίνησαν οι Ευρωπαίοι ως Ένωση άνθρακα – χάλυβα χρειάζεται το επόμενο βήμα. Ο έμπειρος πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Βαλερί Ζισκάρ Ντ’ Εστέν -στον οποίο χρωστά η Ελλάδα- προτείνει ίδιο νόμισμα και ίδιους φόρους. Η δεύτερη συνθήκη δεν είναι εύκολη, αλλά όχι ακατόρθωτη. Η εφαρμογή της ενιαίας φορολόγησης θα έκοβε αυθωρεί και παραχρήμα τον λαϊκιστικό λόγο, από όλες τις πλευρές. Η πορεία θα ήταν διαφορετική και στην Ελλάδα όπου επιβλήθηκαν οι πιο χειρότεροι και άδικοι φόροι. Στην Ελλάδα, όμως, ο δρόμος που χρειάζεται να διανυθεί είναι μεγαλύτερος, όχι μόνο στην πλευρά της οικονομίας, αλλά και σε επίπεδο θεσμών. Σε ένα χρόνο και κάτι η χώρα θα γιορτάσει τα 100 χρόνια ανεξαρτησίας και πρέπει να σταθεί για να κοιτάξει πάλι το Σύνταγμα. Η συμφωνία όλων των Ελλήνων σ ένα νέο συμβόλαιο θα κινητοποιούσε και όλους όσοι αποχώρησαν απο την πατρίδα στα χρόνια της κρίσης.
Όπως, λοιπόν οι επιχειρήσεις δεν μπορουν να παρακολουθούν απαθείς τα όσα αποφασίζει ο Trump, και οι Έλληνες θα αντιμετωπίσουν τη νέα πραγματικότητα. Ιδιαίτερα, όταν η χώρα είναι δεσμευμένη μέσω συμφωνιών με τους δανειστές. Εξάλλου, η οικονομική μάχη που θα δοθεί για την απεξάρτηση απο τα δεσμά, εξασφαλίζει στην χώρα και τα εφόδια να αντιμετωπίσει την επιθετική Τουρκία. Η ισχυρή οικονομικά Ελλάδα δεν προκύπτει ούτε απο διαταγές, ούτε απο απλές αποφάσεις υπουργείων. Μόνο η κίνηση μέσα και έξω απο την Ελλάδα θα φέρει αποτέλεσμα. Το δίλημμα για όλους, είναι σαφές. Ακινησία ή εγρήγορση.