Οταν η Ελλάδα συνεχώς ζητά τις υποστηρικτικές δηλώσεις της Ευρώπης, του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ, για το Μνημόνιο Τουρκίας- Σάρατζ ή οτιδήποτε άλλο, η πράξη της επίσκεψης αποτελεί μια απάντηση και προς τον «τρομοκράτη» της περιοχής την Τουρκία. Σημασία, όμως, για την Ελλάδα έχει η ευρύτερη εικόνα όπως λένε οι αρμοδιότεροι διπλωμάτες.

Εάν πρέπει να σταματήσει ο εμφύλιος στην Λιβύη, για την Ελλάδα και την Κύπρο πρέπει να επιλυθεί το Κυπριακό. H Kύπρος ήταν και παραμένει ο ζωτικός μας χώρος.

Η διάσκεψη του Βερολίνου, όμως, από την οποία αποκλείστηκε η Ελλάδα ήταν μια ευκαιρία να θέσει το θέμα της κατοχής και εισβολής στο ψευδοκράτος στην Κύπρο. Η Λιβύη εξαιτίας του πολύχρονου εμφυλίου έχει ανάγκη ειρήνευσης η Κύπρος χρειάζεται επίσης μια ειρηνευτική διάσκεψη με την οποία θα αποχωρούσαν οριστικά τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής. Γιατί άραγε συζητά η Ευρώπη για την Λιβύη και αφήνει την Κύπρο κάτω από την διαρκή τουρκική απειλή; Η οποία εκδηλώθηκε με την απειλή εξόρυξης εντός οριοθετημένου οικοπέδου. Η Ελλάδα και η Κύπρος χρειάζονται επίσης μια διάσκεψη και επειδή μια Ιταλική και μια Γαλλική έχουν το οικόπεδο θα μπορούσαν να συμβάλλουν σε ένα χρόνιο πρόβλημα που δεν έχει επιλύσει ούτε οι Αμερικανοί, ούτε ο ΟΗΕ. Διάσκεψη λοιπόν όχι στο Βερολίνο, αλλά στην Ρώμη ή το Παρίσι. Και η τελευταία πρωτεύουσα θα ήταν προτιμότερη για τον δικτάτορα Ερντογάν δεδομένων των απόψεων του Γάλλου προέδρου Μακρόν.