Οι εικόνες προκαλούν απογοήτευση, ωστόσο αποτελούν προϊόν μιας κοινωνίας η οποία δεν αποφασίζει, κι όσο δεν γίνεται αυτό, την πληρώνουν οι αδύναμοι και ανήμποροι. Αναφερόμαστε στη γενικότερη νευρικότητα στην ατμόσφαιρα, όπως το ξύλο που έπεσε μεταξύ συνδικαλιστών στην ομοσπονδία των Οργανισμών Τοπικής αυτοδιοίκησης.
Η δεύτερη εικόνα προκύπτει από το μπλόκο των εφοριακών υπαλλήλων στον υπουργό Οικονομικών. Παρά την διαπιστωμένη αδυναμία είσπραξης των εσόδων οι εφοριακοί απαιτούν να πληρώνονται ως Ευρωπαίοι δίχως παράλληλα να διεκδικούν να κάνουν καλύτερα την δουλειά τους. Η τρίτη εικόνα προκαλεί κατάθλιψη διότι μεταδόθηκε παγκοσμίως από τους Financial Times: Μια ντουζίνα συνταξιούχων περιμένει νωρίς το πρωϊ απ έξω από την Εθνική Τράπεζα. Αυτή η εικόνα μπερδεύει ακόμη κι όλους όσοι ασχολούνται με τις αγορές.
Έχουν πιστέψει μια έξοδο της Ελλάδας από την Ευρώπη, θεωρούν ότι, οι ελληνικές τράπεζες ανήκουν κατά ένα μεγάλο μέρος στην ΕΚΤ. Συνεπώς, μόλις βλέπουν την εικόνα των συνταξιούχων λυπούνται τους υπερήλικες, αλλά ταυτόχρονα σκέπτονται ότι, η Ελλάδα κατέληξε ένα αποτυχημένο μοντέλο κράτους.
Ας επιστρέψουμε στη νευρικότητα των συνδικαλιστών, των κάθε είδους συντεχνιών οι οποίοι κάθε φορά που διεκδικούν χρησιμοποιούν την γνωστή ρήση των πολιτικών “Όλα για τον πολίτη”.
“Όλα για τον πολίτη”, αλλά ο πολίτης πρέπει να βρίσκεται πάντα εκεί να ικανοποιεί τις απαιτήσεις κάθε είδους συντεχνίας.
Από το σάντουϊτς της συντεχνίας της ΔΕΗ, έως τους μισθούς των εφοριακών κλπ.
Όσο κι αν διαμαρτύρεται μια μερίδα των ικανών δημοσίων υπαλλήλων για την πολεμική εναντίον τους είναι σαφές και αντικειμενικό ότι, την κρίση την πλήρωσε ο ιδιωτικός τομέας.
Ο δημόσιος τομέας για να πάρει μπρος πρέπει να απαλλαγεί από τα κάθε είδους μονοπώλια τα οποία επιτρέπουν και την “καλλιέργεια” συντεχνιών όπως την ” σκληρή” ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ. Στην πρόσφατη συνέντευξη του, ο πρωθυπουργός κ. Α. Τσίπρας αναφερόμενος στους αγωγούς φυσικού αερίου είπε ότι, ” και η ΔΕΗ αν βρίσκεται στο Δημόσιο…” Αν η σκέψη του κ. Τσίπρα γίνει πραγματικότητα τότε η Ελλάδα θα έχει την ευκαιρία να προσελκύσει κεφάλαια. Όσο δεν “σπάνε” οι συντεχνίες τόσο η Ελλάδα δεν θα έχει την δύναμη να σταθεί στα πόδια της. Η νευρικότητα στις συντεχνίες δεν είναι τυχαία καθώς η ώρα της αλήθειας πλησιάζει.