«Oι αριστεροί είναι φτιαγμένοι από άλλη πάστα», επανέλαβε χθες ο Τσίπρας σε μια προσπάθεια να αθωώσει τη Δούρου για την τραγωδία στο Μάτι. Φυσικά και οι αριστεροί είναι φτιαγμένοι από άλλη πάστα. Δεν ταξιδεύουν με το τζετ από το Ντουμπρόβνικ στο ΣΕΦ, την ώρα που η Τουρκία αμφισβητεί επισήμως την ελληνική υφαλοκρηπίδα. Ούτε οι αριστεροί στήνουν δίκες για να καθίσουν στο εδώλιο πολιτικούς τους αντιπάλους.

Οι Έλληνες σκοτώθηκαν μεταξύ τους στον Εμφύλιο, όταν όλες οι χώρες στην Ευρώπη, κοιτούσαν πώς να μαζέψουν τα συντρίμμια τους.

Τις προάλλες ένας εκπρόσωπος βιομηχανίας στην Ελλάδα έδωσε μια καλή εξήγηση για τη χώρα, πιστεύοντας πλέον ότι το δίπολο μεταξύ δεξιάς- αριστεράς έχει ξεφτίσει. Τότε, όπως είπε, κανείς δεν πίστευε σε ένα μοντέλο εξαιτίας και του ψυχρού πολέμου ΗΠΑ – Ρωσίας. Οι μισοί στον καπιταλισμό οι άλλοι μισοί στον κομμουνισμό και οι υπόλοιποι δεν ήξεραν ακριβώς σε τι πίστευαν. Η έλλειψη συνοχής ήταν το αποτέλεσμα η χώρα να οδηγηθεί στον πάγκο με τον Μνημόνιο, γιατί τη στιγμή που έπρεπε οι πολιτικοί να εναντιωθούν με κοινό σκοπό, κοίταξαν να βγάλουν τα μάτια τους.

Ο Τσίπρας, ο οποίος επανέφερε τον διχασμό, τώρα κοιτά τώρα πώς να σβήσει το όνομα Σύριζα από παντού, προωθώντας το σχήμα πρόοδος-συντήρηση. Ο άνθρωπος – προσβολή για τους Έλληνες, όταν μιλούσε τα αγγλικά στο εξωτερικό για να προσελκύσει επενδύσεις, δεν μπορεί να φέρει την πρόοδο με νέο διχασμό από πολιτικά ρετάλια. Και το έχουμε επαναλάβει πολλές φορές από τούτη εδώ τη στήλη.

Ο Σύριζα δεν μπορεί να φέρει πολιτικές προόδου, όταν δεν μπορεί να αυξήσει τις αξίες, με τους φόρους και τις παροχές- αντίδωρα. Άργησε πολύ, όπως με την αποπληρωμή των δανείων στους πιστωτές. Όταν το χρέος είναι υπερδιπλάσιο δεν συζητάς για αποπληρωμή 3,7 δισ ευρώ, αλλά πώς να δημιουργήσεις ανάπτυξη δίχως τον χαλκά των πλεονασμάτων.

Το νέο αφήγημα δεν στέκεται και το γνωρίζουν. Όταν λες πάλι ψέματα, δεν μπορείς να είσαι αθώος.

Ο «αθώος» Τσίπρας που έκλεισε τις τράπεζες με την υπογραφή Βαρουφάκη. Ο «αθώος» Τσίπρας του Μαξίμου που συζητούσε τις δουλειές στου Μαξίμου. Ο «αθώος» Τσίπρας που δεν ασχολήθηκε με την δικαιοσύνη, αλλά την κατηύθυνε, όπως κατευθύνει και τη λάσπη του διχασμού με τις γραφικές μαριονέτες του.