Πέντε χρόνια πέρασαν από τις 23 Απριλίου 2010, όταν ο τότε πρωθυπουργός κ. Γ. Παπανδρέου ανακοίνωνε την ένταξη στον μηχανισμό στήριξης ( Μνημόνιο ). Πέντε χρόνια μετά τα επιτόκια των ελληνικών δεκαετών έφθασαν στο 13% ενώ τα περίφημα cds εκτοξεύθηκαν στις 3010 μονάδες. Είναι προφανές ότι, όλο το πολιτικό προσωπικό της περιόδου απέτυχε καθώς ύστερα – από 2,5 μήνες εκτός προγράμματος βρισκόμαστε πάλι στην ίδια θέση : Η χώρα δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτηθεί κι αυτό είναι σχεδόν βέβαιο για το διάστημα μετά τον Ιούνιο.
Όμως, η αποτυχία έγκειται στο γεγονός ότι, οι υπόλοιπες χώρες Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία κατάφεραν και ηπιότερη
προσαρμογή να έχουν και τώρα να απολαμβάνουν επιτόκια από 0,60 -1,3%.
Γιατί λοιπόν η Ιρλανδία έχει επιτόκιο 0,60% η Ισπανία 1,3% και η Ελλάδα δέκα φορές περισσότερο ;
Διότι οι πολιτικοί τους δεν προκαλούν φασαρία όπως συνέβη με την Ελλάδα – η οποία το 2010 και το 2015 αποτέλεσε
το “μαύρο” πρόβατο της Ευρώπης. Ο Γ. Παπανδρέου λοιδώρησε ένα ολόκληρο λαό ως φοροφυγάδες και μίλησε
για Τιτανικό, και πιστόλι στο τραπέζι. Την ίδια ώρα που άφηνε τα spreads να αυξάνονται και η νέα τότε διοίκηση της
Εθνικής αγόραζε τα “assets” – όπως αποκάλεσε τα ελληνικά ομόλογα ο διοικητής της – η χρεοκοπία ετοιμαζόταν με
την άρνηση του Δημοσίου να δεχθεί ότι του έδιναν οι αγορές.
Μετά το PSI η ίδια φασαρία προκλήθηκε και από τον επόμενο πρωθυπουργό Α. Σαμαρά μέχρις ότου δεχθεί το πρόγραμμα. Το 2012 οι αγορές που γνώριζαν τι θα δεχόταν η νέα κυβέρνηση, την στήριξαν, και η Ελλάδα επανήλθε σε ένα δρόμο για 1,5 χρόνο.
Σήμερα, ο πρωθυπουργός στην επιστολή του προς την Καγκελάριο αποδέχθηκε τα μέτρα, αλλά και την 5η αξιολόγηση.
‘Εκτοτε, όμως, η αξιολόγηση έχει πάει περίπατο. Η πρόταση, όμως, που θα μας υποβάλλουν οι Ευρωπαίοι το ερχόμενο διάστημα σε γενικές γραμμές έχει περίπου ως εξής : ή παίρνουμε τις δύσκολες αποφάσεις σε ασφαλιστικό, ιδιωτικοποιήσεις, εργασιακά, ΦΠΑ και λαμβάνουμε bonus το πακέτο Draghi ή προχωρούμε σε default ( χρεοκοπία : όχι απαραίτητα σε δραχμή ).
Το δίλημμα είναι συγκεκριμένο : Ανεβαίνουμε στο ασφαλές τραίνο και αποφεύγουμε την σύγκρουση.
Οι αριστερές ιδεοληψίες να κάνουμε 2 κρατικές τράπεζες, να κόβουμε άφθονα έντοκα γραμμάτια και να έχουμε δική μας τραπεζική εποπτεία εντός της Ευρώπης απλώς δεν υπάρχουν. Η στροφή, λοιπόν, που πρέπει να επιχειρήσει ο πρωθυπουργός είναι συγκεκριμένη και θα ορίσει το μέλλον της χώρας για πολλά χρόνια. Ποιοί πολιτικοί μπορούν να αφήσουν την Ελλάδα απ’ έξω από την ανάκαμψη της Ευρώπης για πολλοστή φορά ; Όσο για τον κ. Γ. Βαρουφάκη, ας θυμηθεί ότι, το πρώην αφεντικό του ( ΓΑΠ ) σήμερα περιφέρεται προκαλώντας θυμηδία παρά τις εξαίρετες δημόσιες σχέσεις διεθνώς.