Περιμένοντας το «αριστερό» QE σε λεωφορεία και Μετρό

Πρέπει να μπει η Ελλάδα στο QE λέει ο πρωθυπουργός που πιάνει τον πρόεδρο Ομπάμα για να δείξει οικειότητα στο ελληνικό πόπολο. Α, ναι. Μήπως πρόκειται για την ίδια χώρα όταν σχεδόν δυο χρόνια πριν το 2015, επί πρωθυπουργίας κ. Α. Σαμαρά, τα ελληνικά ομόλογα ήταν προ της ένταξης στην ποσοτική χαλάρωση; Ήταν κακό το δεξιό QE και άριστο το «αριστερό» QE. Γιατί προκάλεσε εκλογές με τον πρόεδρο της Δημοκρατίας και έριξε την κυβέρνηση;

Η απάντηση που δίνει το συνοθύλευμα Σύριζα- Ανελ είναι ότι, διαπραγματεύθηκε καλύτερα και μείωσε τους στόχους των ελλειμάτων. Τόσο καλύτερη ήταν η διαπραγμάτευση δε ώστε η χώρα φορτώθηκε ένα τρίτο μνημόνιο, ύψους 86 δισ. ευρώ και οι πολίτες πληρώνουν φόρους σ ένα ανύπαρκτο κράτος, ενώ οι τράπεζες παραδόθηκαν έναντι πινακίου φακής. Είναι τόσο δε καλή η πορεία της οικονομίας ώστε η χώρα κινδυνεύει με 4ο μνημόνιο με επώδυνα μέτρα σε εργασιακά. Δυστυχώς, δυο χρόνια χάθηκαν και μαζί καταστράφηκαν δεκάδες χιλιάδες θέσεις ιδιωτικής εργασίας που αντικαθίστανται από θέσεις εργασίας στο Δημόσιο ( σ.σ περί τους 27.000 εργαζόμενους έχουν διοριστεί επί Σύριζα ). Με λίγα λόγια, η πίτα έγινε μικρότερη παντού για όλες τις επιχειρήσεις. Εξαιρέσεις οι λίγες εξαγωγικές επιχειρήσεις που δεν φέρουν το ρίσκο της χώρας. Συμπερασματικά, η σημερινή διακυβέρνηση πιθανώς να ολοκληρώσει την αξιολόγηση και να λάβει τα βραχυπρόθεσμα μέτρα για το χρέος. Η κυβέρνηση θα πουλήσει εγχωρίως τα μέτρα, αλλά γνωρίζει καλά ότι, δεν αποτελεί λύση ένα σταθερό επιτόκιο και μερικά swaps. Η ένταξη, όμως, της Ελλάδας στο QE θα γίνει πολύ αργότερα κι εφόσον έχουν ολοκληρωθεί ορισμένα βήματα.

Την ίδια στιγμή, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν πολιτικές αναταράξεις και κανείς δεν ενδιαφέρεται για μια χώρα που έχει αποτύχει πλήρως – επειδή κάποιοι είχαν αυταπάτες. Το QE λοιπόν το είχαμε όπως και τα 10 δισ. ευρώ που έχασε ο Βαρουφάκης – ο οποίος συνεχίζει να ψεύδεται. Όλα αυτά που ευαγγελίζεται η κυβέρνηση συνθλίβονται από την τραγική καθημερινότητα. Στις στάσεις στα λεωφορεία και έξω απο τους σταθμούς του Μετρό, όπου ο κόσμος περιμένει τους συνδικαλιστές να δουλέψουν…