Στο κενό πέφτει η προσπάθεια του Σύριζα να οικειοποιηθεί και να καρπωθεί όλη την φασαρία για την χρήση αστυνομικής βίας που καταγγέλθηκε κατά την κατάληψη στο Κουκάκι.
Μη έχοντας άλλη δουλειά να κάνουν ως αντιπολίτευση -αν και υπάρχουν σοβαρά θέματα- άρχισαν να ρίχνουν νερό στον μύλο του διχασμού κι ενός απύθμενου μίσους που συνεχίζει επι δέκα χρόνια τώρα.
Και την δουλειά ανέλαβαν οι πλέον “Δημοκράτες”. Όπως ο πρώην υπουργός Δημόσιας Τάξης Τόσκας, ο οποίος απευθυνόταν με σκαιότατο τρόπο προς τους αστυνομικούς όταν είχε αναλάβει την ηγεσία του υπουργείου. Μας είπε, ότι διέλυσε την ομάδα Δίας επειδή ήταν οι μπαχαλάκηδες. Ο “πολιτικός” ο οποίος είχε ανέβει με “ανεμόσκαλα” στον Σύριζα το 2010 μετά τις υπηρεσίες που προσέφερε ως διευθυντής του πολιτικού γραφείου στο ΠΑΣΟΚ. Ένας πολιτικός της “ανεμόσκαλας” από τους πολλούς που υπάρχουν σ’ όλα τα κόμματα, ακόμα και στο σημερινό κόμμα που κυβερνά την χώρα.
Οι ευαισθησίες, όμως, της “ριζοσπαστικής αριστεράς” για την χρήση αστυνομικής βίας στην κατάληψη στο Κουκάκι λησμονούν την βία που χρησιμοποίησαν για να περάσουν το δικό τους, το “αριστερό” Μνημόνιο. Τόσο την αστυνομική βία, όσο και την βίαιη επιβολή αποφάσεων από την σχεδιασμένη πολιτική κατά το πρώτο εξάμηνο του 2015.
Όταν λ.χ αποφάσισαν τους κεφαλαιακούς ελέγχους στις τράπεζες με τις υπογραφές Α. Τσίπρα- Γ. Βαρουφάκη δεν καταγράφηκε καμία βία. Που ήταν κρυμμένη τότε η “ριζοσπαστική αριστερά” όταν εκείνο το κράτος αποφάσιζε να μην παίρνεις τα χρήματα σου απο τις τράπεζες; Μάλλον ήταν κρυμμένη όπως στην τραγωδία της Marfin εκείνο το απόγευμα του Μαΐου του 2010, όταν κάποιοι φώναζαν συνθήματα απ’ έξω- εναντίον της αστυνομίας, των δημοσιογράφων κ.λπ.- ενώ η φωτιά μέσα έκαιγε αθώους.
Ως κοινωνία δεν βρήκαμε τους υπεύθυνους εκείνης της τραγωδίας και δεν σεβαστήκαμε ποτέ τους νεκρούς. Ούτε ένα Μνημείο δεν έχει ανεγερθεί για να θυμόμαστε εκείνη την βία. Σταδίου – Κουκάκι συνεχίζουμε να πορευόμαστε. Μεταξύ τραγωδίας και ιλαρότητας. Όλοι μαζί. Δεξιοί, αριστεροί, κεντρώοι.
Καλά Χριστούγεννα