Είναι καλό να βάζουμε σε μια λογική σειρά στα πράγματα και να βγάζουμε τα σωστά συμπεράσματα.
Το μεγάλο θέμα για την πολιτική κατάσταση στη χώρα είναι ασφαλώς η προεδρική εκλογή.
Γύρω από αυτή τη διαδικασία, που πρέπει να γίνει μέχρι τον Φεβρουάριο του 2015, περιστρέφονται τα πάντα. Και φυσικά φουντώνει η εκλογολογία και προκύπτουν όλα τα συναφή: Πολιτική αστάθεια λέει η κυβέρνηση, ευκαιρία να ανατραπεί η κυβέρνηση λέει η αντιπολίτευση και πάει λέγοντας.
Έχουμε και λέμε λοιπόν:
Ο Σαμαράς βγήκε από τον Αύγουστο κιόλας και είπε ότι διαθέτει τους 180 βουλευτές για να εκλέξει πρόεδρο κανονικά και να αποφύγει τις εθνικές εκλογές.
Βγαίνει ο Τσίπρας και όχι μόνο αμφισβητεί ότι ο Σαμαράς έχει τους 180, αλλά τον προκαλεί, εάν τους έχει, να επισπεύσει τη διαδικασία και να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας από το φθινόπωρο ώστε να μην σέρνεται η ιστορία.
Καπάκι βγαίνει και ο Κώστας Καραμανλής και τάσσεται υπέρ της επίσπευσης της διαδικασίας, ώστε να μην παραλύσουν τα πάντα στη χώρα και επικρατήσει η λογική μιας μακρόσυρτης προεκλογικής περιόδου.
Σημειωτέον ότι το Σύνταγμα δεν βάζει κανένα εμπόδιο στην επίσπευση της προεδρικής εκλογής. Προφανώς δίνει τη δυνατότητα αυτή, αρκεί να αφορά σε έναν «εύλογο χρόνο», δηλαδή λίγους μήνες νωρίτερα, όχι χρόνια!
Εφόσον δηλαδή υπάρχει συμφωνία κυβέρνησης και αντιπολίτευσης θα μπορούσε όντως να επισπευστεί η διαδικασία και να μην φωνάξει κανένας.
Έτσι το πολιτικό τοπίο θα ξεκαθάριζε, η κυβέρνηση θα είχε ξεπεράσει έναν ακόμη κάβο και θα είχε όλη την ευχέρεια να αφοσιωθεί απερίσπαστη στο έργο της – ωχ.
Ουσιαστικά δηλαδή ο Τσίπρας διευκόλυνε τον Σαμαρά να ξεμπερδεύει και να απαλλαγεί από το άγχος της διαδικασίας για την προεδρική εκλογή, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι η κυβέρνηση θα είχε όντως τους 180.
Όμως ο Σαμαράς δεν σήκωσε το γάντι που του πέταξε ο Τσίπρας.
Και ο λόγος είναι απλός: Δεν έχει τους 180! Εάν τους είχε μπορούσε, χωρίς θεσμικό ή πολιτικό πρόβλημα να επιβάλλει την κυριαρχία του στο πολιτικό σκηνικό εκλέγοντας πρόεδρο.
Επειδή όμως δεν τους έχει προσπαθεί απλά να κερδίσει χρόνο και να εξαντλήσει και το παραμικρό περιθώριο παραμονής του στην εξουσία. Ελπίζοντας ίσως ότι ένα θαύμα μπορεί να τον πάει ακόμα παραπέρα.
Έτσι λοιπόν έχουν τα πράγματα: Κάνει κινήσεις που θυμίζουν ψάρι που σπαρταράει, επειδή ακριβώς δεν μπορεί να γλιτώσει από τα δίχτυα της αδυναμίας να συγκεντρώσει 180 βουλευτές για την προεδρική εκλογή. Και επειδή δεν τους έχει τώρα είναι απίθανο, αν όχι αδύνατο να τους έχει σε τρεις μήνες!!!