Τον Βασίλη Αυλωνίτη με το αλησμόνητο και εξωφρενικά υποκριτικό «τάξη και ηθική» μου θυμίζει αυτή η φράση που χρησιμοποιεί ο Αντώνης Σαμαράς για «ευθύνη και αλήθεια».
Ας πάρουμε μερικές από τις «αήθειες» του κ. Σαμαρά:
Κατηγορούσε όλο αυτό τον καιρό, προ της προεδρικής εκλογής, τον ΣΥΡΙΖΑ ότι δελεάζει τους βουλευτές με θέσεις στα ψηφοδέλτιά του για να καταψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας. Ο ίδιος, με το που ξεκίνησε η προεκλογική περίοδο, ανακοίνωσε την ένταξη στα ψηφοδέλτια της Μίκας Ιατρίδη και του Κώστα Γιοβανόπουλου, που την τελευταία 3ετία έχουν ταράξει τη ΝΔ στην κριτική, αλλά εντελώς αιφνιδιαστικά υπερψήφισαν τον Σταύρο Δήμα!
Επικαλούνταν όλο αυτό τον καιρό τις δημοσκοπήσεις που έλεγαν ότι η πλειοψηφία των πολιτών δεν θέλει εκλογές. Αλλά αδιαφορούσε επιδεικτικά για το εύρημα των δημοσκοπήσεων σύμφωνα με το οποίο οι πολίτες ήθελαν αλλαγή της κυβέρνησης!
Συνεχίζει να υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα βγάλει τη χώρα από το ευρώ και την ΕΕ, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεκαθαρίσει ότι όλες του οι κινήσεις θα γίνουν εντός ευρωπαϊκού πλαισίου. Και καλά, το 2012 υπήρχε η αποστροφή του Αλέξη Τσίπρα ότι «το ευρώ δεν είναι φετίχ», τώρα πού πατάει;
Υποστηρίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται πολλά που δεν μπορεί να τα υλοποιήσει. Αυτό θα μπορούσε να το πει οποιοσδήποτε άλλος, εκτός από τον Α. Σαμαρά. Αρκεί να ξαναδιαβάσει κανείς τι ακριβώς έλεγε στα «Ζάππεια Ι,ΙΙ κα ΙΙΙ» για να του πει ότι «δεν δικαιούνται δια να ομιλεί».
Ο κ. Σαμαράς λέει ότι το χρέος είναι βιώσιμο και κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ θέτει τέτοιο θέμα. Ο ίδιος δηλαδή ξέχασε ότι αποτελεί δέσμευση των εταίρων από το 2012, ότι το 2014 ήταν χρονιά που θα έπρεπε να γίνουν παρεμβάσεις ελάφρυνσης του χρέους, έτσι κι αλλιώς. Και οι οποίες δεν έγιναν.
Αυτές είναι μερικές από τις… «αλήθειες» του κ. Σαμαρά.
Ας πάμε τώρα και στην ευθύνη:
Είναι ευθύνη άραγε να σκορπάς τον φόβο και την τρομοκρατία, χαρακτηρίζοντας μία συνταγματικά προβλεπόμενη διαδικασία ως «επικίνδυνη»; Δηλαδή το δικαίωμα πολιτικών δυνάμεων να μην συναινέσουν στην προεδρική εκλογή και να επιδιώξουν εκλογές, σύμφωνα με τη δυνατότητα που τους παρέχει το ίδιο το πολίτευμα, το ίδιο το Σύνταγμα;
Είναι ευθύνη να φλερτάρεις μέχρι την τελευταία ώρα με τη θετική ψήφο των χρυσαυγιτών στον Σταύρο Δήμα – και μάλιστα να αποδέχεσαι την υπερψήφισή του από δύο χρυσαυγίτες, που απλά τη «γύρισαν» τη δουλειά, γιατί τους έπεφτε βαριά η φυλακή;
Είναι ευθύνη να μιλάς διαρκώς για χρεοκοπία και κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, περίπου κατά τον τρόπο που έκανε ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου το 2010, όταν παρομοίαζε την ελληνική οικονομία με τιτανικό – διευκολύνοντας ουσιαστικά τότε την έλευση της τρόικας και των μνημονίων.
Εφόσον θεωρεί ο κ. Σαμαράς ότι αν δεν υπάρξει συμφωνία με την τρόικα για τη συνέχιση της χρηματοδότησης, τότε θα καταστραφεί η χώρα, γιατί δεν την έκλεισε εδώ και τρεις μήνες; Αυτό είναι ευθύνη ή κανονικός πολιτικός εκβιασμό;
Ούτε αλήθεια, ούτε ευθύνη λοιπόν. Παραμύθια, πολιτικοί τακτικισμοί και επικοινωνιακά κόλπα πάνω στα κοινωνικά συντρίμμια μίας αποτυχημένης και άδικης πολιτικής, που εφαρμόστηκε τα τελευταία τρία χρόνια, σε συνέχεια των προηγούμενων δύο.
Και καλά, ο μακαρίτης ο Αυλωνίτης τα έλεγε με ύφος αθώο που αποκάλυπτε έναν αυτοσαρκασμό… Τούτοι οι φαρισαίοι τα λένε με πάσα σοβαρότητα…