Στην ταινία «ο δρόμος προς την ελευθερία», που ακολουθεί την πορεία του βρετανού πολιτικού Γουίλλιαμ Γουίλμπερφορς, παρουσιάζεται με έναν συγκλονιστικό και γοητευτικό τρόπο πώς ο τελευταίος πέτυχε να καταργηθεί η δουλεία στην Αγγλία:
Αφού είδε και απόειδε με την τακτική του να πηγαίνει στο κοινοβούλιο το σχετικό νομοσχέδιο και να του το απορρίπτουν διαρκώς, το πήγε πλαγίως. Με μια φαινομενικά άσχετη ρύθμιση σε ένα άσχετο νομοσχέδιο κατάφερε να καταστήσει το δουλεμπόριο παράνομο, αφού τα δουλεμπορικά, έτσι όπως γίνονταν τα δρομολόγια, κινδύνευαν να επιταχθούν στον πόλεμο με τη Γαλλία. Με το πρακτικό δίλημμα ή σταματάτε το δουλεμπόριο που σαν αναγκάζει να πηγαίνετε από εμπόλεμες ζώνες ή συνεχίζετε και χάνετε τα πλοία σας, η δουλεία ουσιαστικά σταμάτησε για να καταργηθεί μετά και τυπικά.
Τον Γουίλμπερφορς μου θύμισε ο Αλέξης Τσίπρας με όσα είπε στη Θεσσαλονίκη. Όπως το εμφάνισε το πράγμα, δεν θα σκίσει μια κι έξω κανένα μνημόνιο το βράδυ των εκλογών. Θα αρχίσει όμως να ξηλώνει το μνημόνιο σιγά – σιγά μέχρις ότου αυτό δεν θα υπάρχει στην πράξη, τουλάχιστον το μεγαλύτερο μέρος του.
Είναι τέτοιοι οι παραλογισμοί της μνημονιακής συνταγής και ακόμη πιο παρανοϊκές ορισμένες πλευρές εφαρμογής του από τους κρετίνους της κυβέρνησης (βλέπε ΕΝΦΙΑ κλπ), που μπορεί να κάνει πολύ δουλειά – και τη διαφορά – έως ότου επιχειρήσει, να επιχειρήσει τελικά, κάποια ολική ανατροπή.
Ο Τσίπρας θα βάλει μπροστά τα αυτονόητα. Τα οποία δεν κοστίζουν και πολλά χρήματα. Μόνο να σταματήσει την τρέλα με τις ποινικές διώξεις για οφειλές στο δημόσιο, θα κάνει χάρη σε πολύ κόσμο. Θα πει κανείς ότι αυτό μπορεί να το κάνει στο μεταξύ και ο Σαμαράς. Ναι, αλλά ο Σαμαράς δεν μπορεί να κάνει πολλά πράγματα ούτε με τον ΕΝΦΙΑ, ούτε με το βασικό μισθό – βγήκε και τον υπεράσπισε την Κυριακή άλλωστε – ούτε με τις χαμηλές συντάξεις. Εδώ 500 εκατομμύρια είχε πριν τις ευρωεκλογές να μοιράσει και δεν κατάφερε ούτε αυτό να κάνει σωστά!
Τι κάνει λοιπόν ο Τσίπρας; Σου λέει θα δώσω 500 εκατομμύρια για τις χαμηλές συντάξεις για να μην έχουμε τα γνωστά καταγεγραμμένα δράματα στην τρίτη ηλικία των τελευταίων χρόνων. Σου λέει θα κάνω ένα πρόγραμμα με δωρεάν εισιτήρια στα μέσα μαζικής μεταφοράς για τους άνεργους και πάμφτωχους. Θα κάνω ένα ευρύ πρόγραμμα συσσιτίων και θα δώσω ρεύμα σε όσους δεν μπορούν να πληρώσουν. Και θα ξαναφέρω το πετρέλαιο θέρμανσης σε λογική τιμή, γιατί η εξίσωση είναι μια οικονομική και κοινωνική τρέλα, την οποία πρέπει να εμπνεύστηκαν παράφρονες. Μπορεί άραγε να σταματήσει η Μέρκελ και η τρόικα τέτοιες πολιτικές; Να του πουν δεν ανακυκλώνουμε το δανεισμό και σας βγάζουμε από το ευρώ; Όταν έχει βουίξει η διεθνής πιάτσα για τη λιτότητα στην Ελλάδα; Φαντάζεται κανείς τι έχει να γίνει μέσα και έξω από την Ελλάδα εάν η τρόικα και η Μέρκελ αρχίζουν τις ζεϊμπεκιές των απειλών και των εκβιασμών με αφορμή τέτοιες πολιτικές;
Μπορεί να του πει η Μέρκελ σας βγάζουμε από την Ευρώπη επειδή πάτε το βασικό μισθό στα 751 ευρώ, όταν θα υπάρχει συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων – ίσως και επειδή στο μεταξύ η κυβέρνηση θα έχει δώσει κίνητρα στις επιχειρήσεις, όπως ενέργεια με χαμηλό κόστος; Εδώ ίσως ο Τσίπρας θα πρέπει να πάρει όντως το παράδειγμα της Κρίστνερ στην Αργεντινή, με το εθνικό μέτωπο που έφτιαξε απέναντι στα κοράκια των αγορών.
Ο Τσίπρας δείχνει να έχει σχέδιο για το πώς θα αρχίσει τη δουλειά. Δεν φαίνεται αν έχει σχέδιο για το πώς θα τη συνεχίσει. Εάν θελήσει δηλαδή να τη συνεχίσει και δεν επαναπαυτεί ή φοβηθεί.