Υπάρχει μία περίεργη, θα την έλεγα, φαντασίωση ότι η χώρα μπορεί να βγει από τα μνημόνια και την επιτροπεία των δανειστών σύντομα και εφόσον βεβαίως, βεβαίως κάνει καλά τα… μαθήματά της! Μία φαντασίωση την οποία πλασάρουν κυρίως οι εκάστοτε μνημονιακές κυβερνήσεις, ως δήθεν ανταμοιβή για τις θυσίες που έχουν υποστεί οι Έλληνες και το μαρτύριο που έχει ζήσει η χώρα – αλλά και επειδή αυτές οι κυβερνήσεις τα… κατάφεραν! Και ότι αργά ή γρήγορα θα επανακτήσουμε την εθνική μας κυριαρχία και θα βαδίσουμε περήφανοι στους δρόμους της εθνικής δόξας! Απλώς χρειάζεται κάθε φορά λίγη υπομονή – μη σας πω και λίγη θάλασσα και το κορίτσι μας, ή το αγόρι τους, ανάλογα.
Το θέμα όμως είναι ότι η ευρωπαϊκή πραγματικότητα και οι απόψεις των εταίρων και δανειστών μας δεν έχουν ακριβώς αυτή την οπτική. Και κυρίως τα όσα έχουμε συμφωνήσει από το 2010 και μετά, τα όσα έχουμε παραχωρήσει ως δικαιώματα δεν συμβαδίζουν με αυτή τη φαντασίωση ή κανονικό παραμύθι που μας πουλάνε.
Πρόβλημα πρώτο: Οι δανειστές θεωρούν ότι «σώζουν» τη χώρα και άρα δεν είναι ανάγκη ούτε να φύγουν γρήγορα, ούτε να σταματήσουν την επιτροπεία ή τα μέτρα που εξαγνίζουν τον… «αμαρτωλό» λαό. Με κάτι τέτοια έχουν ταΐσει άλλωστε κάποιοι τους δικούς τους λαούς, όπως η γερμανική κυβέρνηση, ώστε να εμφανίζεται ως αναγκαία η επιτροπεία, άλλως η «τιμωρία» των Ελλήνων.
Πρόβλημα δεύτερο. Οι συμφωνίες. Βλέπετε υπάρχουν οι συμφωνίες. Τις οποίες πλέον υπέγραψαν ή αποδέχονται οι συντριπτικά περισσότεροι εκ του πολιτικού μας κόσμου. Παράδειγμα: Όταν έχει παραχωρήσει τη δημόσια περιουσία σου για 99 χρόνια, τι άλλο μπορούμε να συζητήσουμε; Ή νομίζουν κάποιοι ότι η ρύθμιση του χρέους θα μας δοθεί επειδή είμαστε καλά παιδιά και κάνουμε την καπέτα στα αριστερά – ή τα δεξιά;
Και πρόβλημα τρίτο και σημαντικότερο. Αφού μπόρεσαν και «τρούπωσαν» οι δανειστές και εταίροι στη διακυβέρνηση της χώρας και τον καθορισμό της μοίρας της, κορόιδα είναι να φύγουν; Μια χαρά περνούν οι διάφοροι φιρφιρίκοι. Μια χαρά τους έρχεται στο εσωτερικό των χωρών τους η πολιτική που κάνουν στην Ελλάδα. Θα μου πείτε δεν είναι χρήσιμοι κάποιοι από αυτούς; Δεν βοηθούν ώστε να βελτιωθεί η χώρα. Ναι βέβαια, είναι η απάντηση, αν με εννοείτε. Έχουμε πήξει στη βελτίωση. Έξι χρόνια με μνημόνια και επιτροπεία η χώρα έχει γίνει σύγχρονο δυτικό κράτος, απλώς εμείς δεν το βλέπουμε γιατί είμαστε… κακομαθημένοι!
Σιγά μην μας αφήσουν λοιπόν. Τα παραμύθια περί επανάκτησης της εθνικής κυριαρχίας, επειδή κάποια στιγμή μπορούμε να βγούμε κάπως στις αγορές, δεν έχουν καν δράκο. Έτσι θα προχωρήσουμε λοιπόν. Στην καταχνιά και τη ντροπή. Μοιραίοι και άβουλοι, ανίκανοι για οτιδήποτε. Να βαυκαλιζόμαστε μοναχοί μας ότι καταγάγουμε θριάμβους, με τα σκαστούρια που θα (μας αφήσουν να) ρίχνουμε κάθε Μεγάλο Σάββατο.
Κι αν είναι να μην μπορέσουμε ποτέ κάτι άλλο να κάνουμε, τουλάχιστον τους εαυτούς μας ας μην κοροϊδεύουμε από μόνοι μας…