Είναι να τρελαίνεται κανείς καλοκαιριάτικα με τους πολιτικούς καβγάδες που ξέσπασαν για την υπόθεση με την παραπομπή (ξανά) του πρώην επικεφαλής της ΕΛΣΤΑΤ ονόματι Γεωργίου. Ο εν λόγω κύριος κατηγορείται ότι παραφούσκωσε το έλλειμμα που παρέλαβε η κυβέρνηση Παπανδρέου, ώστε να καταστεί επιβεβλημένη η υπαγωγή της χώρας σε μνημονιακό καθεστώς.
Η λογική σειρά, όπως αναδεικνύεται από την αντιπαράθεση που ξέσπασε μεταξύ όλων των πολιτικών δυνάμεων έχει ως εξής:
Αν ο Γεωργίου είναι ένοχος και κακώς έκανε τα στατιστικά της οικονομίας, όπως τα έκανε, τότε φταίει η κυβέρνηση Παπανδρέου για τους χειρισμούς της το 2010 και την έλευση των μνημονίων.
Αν είναι αθώος και καλώς κατέγραψε υψηλό έλλειμμα τότε φταίει για τη χρεοκοπία της χώρας η κυβέρνηση Καραμανλή.
Η όλη συζήτηση δε ευνοεί ιδιαιτέρως τη σημερινή κυβέρνηση, αφού αναδεικνύει τις ευθύνες είτε της μίας, είτε της άλλης κυβέρνηση για τα μνημόνια. Κυρίως όμως την ευνοεί η εκδοχή που λέει ότι ο Γεωργίου είναι ένοχος, καθώς έτσι παραδίδεται στην πυρά η κυβέρνηση Παπανδρέου και οι παραδοσιακές δυνάμεις της κεντροαριστεράς, που αποτελούν έναν κάποιο «ανταγωνιστή» του ΣΥΡΙΖΑ για την επικράτησή του στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας και επίσης «αθωώνει» την πλευρά Καραμανλή, την οποία το Μαξίμου χρειάζεται για να υποσκάπτει τον Μητσοτάκη, να υπονομεύει την ενότητα και να ακυρώνει την αντιπολιτευτική στρατηγική της ΝΔ.
Και εδώ είναι που χρειάζεται ο ζουρλομανδύας.
Ο Καραμανλής νομίζει ότι θα αθωωθεί για την καταστροφικά φαύλη πολιτική του την περίοδο 2004-2009 αν καταδικαστεί ο Γεωργίου. Ακόμα κι αν ο Γεωργίου φούσκωσε το έλλειμμα (και μάλλον το φούσκωσε με… χαρά) ήταν γνωστό ότι οι αριθμοί είχαν ξεφύγει, τουλάχιστον την τελευταία διετία της γαλάζιας διακυβέρνησης. Ακόμα κι αν δεν ήταν δηλαδή 15% το έλλειμμα, ήταν σίγουρα σε διπλάσιο ποσοστό επί του ΑΕΠ. Και σε κάθε περίπτωση η χώρα είχε χρεοκοπήσει πολλαπλώς το 2009, εξ ου και ο ίδιος ο Καραμανλής έφυγε τρέχοντας, εκουσίως και χωρίς να κοιτάζει πίσω. Δικαίωση εκ των υστέρων επειδή τακιμιάζει με την αριστερά δεν μπορεί να υπάρξει – ας δει την εμπειρία του 2015 και πόσο σοβαρά τον πήραν με το δημοψήφισμα και τις εσωκομματικές εκλογές στη ΝΔ.
Ο Παπανδρέου πιστεύει ότι εάν αθωωθεί ο Γεωργίου θα αθωωθεί και ο ίδιος για τις καταστροφικές επιλογές του και τους εγκληματικούς χειρισμούς του το κρίσιμο διάστημα από τον Οκτώβριο του 2009 έως την άνοιξη του 2010. Όταν έκανε κάθε τι δυνατό για να εξασφαλίσει την έλευση των μνημονίων και του ΔΝΤ. Ενώ γνώριζε ότι η χώρα ήταν στο χείλος του γκρεμού έδινε δήθεν κοινωνικά «επιδόματα», διέλυσε το φορολογικό μηχανισμό και κοίταζε τους αριθμούς να περνούν με εφιαλτικό τρόπο από μπροστά του. Μοιραίος και άβουλος οδήγησε τη χώρα σε μία «θεραπεία» , που αποδείχθηκε χειρότερη από την «αρρώστια» και παρέδωσε την εθνική κυριαρχία χωρίς μία τουφεκιά.
Ο Τσίπρας νομίζει ότι αν τσακώνονται οι δύο πρώην πρωθυπουργοί και οι πολιτικές δυνάμεις που βρίσκονται πίσω από τις δύο εκδοχές θα κερδίσει χρόνο και ανοχή. Πιστεύει ότι το κέρδος του θα είναι μεγαλύτερο εάν ο Καραμανλής πάρει θάρρος από όλο αυτά και «καθαρίσει» τον Μητσοτάκη, αφήνοντας ανοιχτό πεδίο για τη σημερινή κυβέρνηση. Ως ένα βαθμό έχει δίκιο ο Τσίπρας να προσδοκά κέρδη. Έτσι κι αλλιώς οι πολιτικοί του αντίπαλοι αποδείχθηκαν τσικό και χαϊβάνια εδώ και πολύ καιρό και γι’ αυτό όπου τους πετυχαίνει μέχρι τώρα τους αφαλοκόβει. Αλλά δεν μπορεί να περιμένει πολλά και για μεγάλο χρόνο. Διότι και κείνος μνημόνιο έφερε και μνημόνιο εφαρμόζει. Και τα μνημόνια έχουν ένα κακό: σαν τον Κρόνο, τρώνε τα παιδιά τους. Ο Τσίπρας ελπίζει ότι ταΐζοντας το θηρίο (μνημόνιο) με τα παλιά θύματά του (ΝΔ και ΠΑΣΟΚ) θα γλιτώσει. Ανθρώπινη η προσδοκία του, αλλά υπεραισιόδοξη… Διότι το φρέσκο «κρέας», έχει πάντα ξεχωριστή νοστιμιά…