Η στάση της Γερμανίας απέναντι στην πορεία της συμφωνίας και τα εμπόδια τα οποία προβάλει δείχνουν ότι η σκληρή γραμμή Σόιμπλε, δεν έχει καμφθεί.
Πίσω από το πρόσχημα ότι δεν υπάρχει ο κατάλληλος χρόνος για να μελετηθεί το σχέδιο συμφωνίας και ότι θα πρέπει να περιληφθούν περισσότερες και αυστηρότερες δεσμεύσεις, κρύβεται πολιτική σκοπιμότητα.
Η ίδια σκοπιμότητα η οποία εκφράστηκε τους τελευταίους μήνες με την άκαμπτη στάση που τήρησε το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών, στάση που τελικά υιοθετήθηκε συνολικά από τη γερμανική κυβέρνηση παρά τις διαφοροποιήσεις της Άνγκελας Μέρκελ.
Βασική στόχευση του συστήματος Σόιμπλε και των συμμάχων του ήταν να αποδομήσει πολιτικά την κυβέρνηση Τσίπρα, καθώς θεωρήθηκε απειλή για τη σημερινή τάξη πραγμάτων στην ευρωζώνη, που βασίζεται στην γερμανική ηγεμονία και το δόγμα της λιτότητας.
Φαίνεται λοιπόν ότι τα συγκεκριμένα κέντρα εξουσίας δεν θέλουν να δώσουν στην ελληνική κυβέρνηση μια συμφωνία, όσο σκληρή κι αν είναι αυτή, αλλά επιδιώκουν να την διατηρήσουν σε καθεστώς αβεβαιότητας, με σκοπό να της προκαλέσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη φθορά.
Είναι σαφές ότι εάν η συμφωνία ολοκληρωθεί τώρα, ο πρωθυπουργός θα έχει στα χέρια του κάποια δεδομένα που θα του δώσουν την πρωτοβουλία των κινήσεων το αμέσως επόμενο διάστημα, είτε πρόκειται για τη διενέργεια εκλογών είτε για άλλες πρωτοβουλίες στην κατεύθυνση του επαναπροσανατολισμού της κυβέρνησης αλλά και του κόμματος.
Είναι λογικό, λοιπόν, οι σκληροπυρηνικοί της ευρωζώνης να μην θέλουν να δώσουν στον Αλέξη Τσίπρα το χαρτί αυτό και να κάνουν ότι μπορούν για να καθυστερήσουν τη συμφωνία.
Μένει να φανεί κατά πόσον οι μετριοπαθείς δυνάμεις της ευρωζώνης θα καταφέρουν να αποφύγουν την γερμανική τρικλοποδιά και να προωθήσουν τη συμφωνία.
Η έκβαση του ζητήματος δεν έχει μόνο τεράστια σημασία για την Ελλάδα.
Θα δείξει και σε ποιο βαθμό υπάρχει δυναμική που μπορεί να αλλάξει, έστω και λίγο τους ευρωπαϊκούς συσχετισμούς.