Είναι κλασσικό σε προεκλογικές περιόδους να ερωτώνται οι εκπρόσωποι των κομμάτων για τα προγράμματά τους και να γίνεται μάλιστα συχνά και αρκετή κριτική για την απουσία συγκεκριμένων και λεπτομερών σχεδιασμών, άσχετα εάν μετά τις εκλογές σπάνια εφαρμόζονται τα υπεσχημένα.
Αυτή τη φορά, όμως, επί των προγραμμάτων δεν υπάρχουν πολλά πράγματα να ειπωθούν. Τα περισσότερα είχαν συζητηθεί μόλις πριν λίγους μήνες, ήρθε μετά ο οδοστρωτήρας της διαπραγμάτευσης, έφερε το τρίτο μνημόνιο και αυτό με τη σειρά του οριοθετεί το βασικό πλαίσιο για τα επόμενα χρόνια.
Τελικά αυτές οι εκλογές γίνονται κατά βάση για να αποτυπωθεί ο νέος κομματικός και πολιτικός χάρτης και να καθοριστούν νέες διαχωριστικές γραμμές.
Η βασική γραμμή των τελευταίων χρόνων, μεταξύ μνημονιακών και μη επαναπροσδιορίζεται, καθώς η διάσπαση της Αριστεράς αλλάζει τα δεδομένα, με τη δημιουργία της αντιμνημονιακής Λαϊκής Ενότητας, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ να επαναπροσδιορίζει το στίγμα του ύστερα από την αποδοχή του μνημονίου.
Οι εκλογές αυτές θα δώσουν τις νέες ισορροπίες, καθώς θα φανούν οι δυνάμεις κάθε στρατοπέδου.
Δημιουργούνται, όμως, νέες διαχωριστικές γραμμές εντός του “μνημονιακού” χώρου, καθώς δεν έχουν όλα τα κόμματα την ίδια προσέγγιση σε βασικά ζητήματα και εκεί θα έπρεπε να εστιάσει η προεκλογική συζήτηση.
Από την αναδιοργάνωση του τραπεζικού τομέα και τα κόκκινα δάνεια, μέχρι τη διαχείριση του ΕΣΠΑ και την αναμόρφωση του θεσμικού πλαισίου για την επιχειρηματικότητα, αλλά και η κατανομή των -νέων- φορολογικών βαρών, όλα αυτά είναι ζητήματα για τα οποία τα κόμματα έχουν διαφορετικές θέσεις και εκεί θα έπρεπε να εστιάσει η συζήτηση.
Η γενική κουβέντα περί μνημονίου δεν έχει πια νόημα για τα περισσότερα κόμματα, παρά μόνο για τους αντιμνημονιακούς που έχουν την ευκαιρία να εξηγήσουν συγκεκριμένα το περιεχόμενο της προτασής τους.
Δυστυχώς, όμως, η κομματική ρητορική από όλες τις πλευρές δεν φτάνει στο βάθος που απαιτούν οι
περιστάσεις. Ίσως γιατί έχουμε στην Ελλάδα πλέον μια νέα πραγματικότητα η οποία έγινε ορατή με βίαιο τρόπο και ξαφνικά, με αποτέλεσμα οι πολιτικές δυνάμεις να μην έχουν προλάβει να προσαρμοστούν αναπτύσσοντας νέες προσεγγίσεις και στρατηγικές. Γι’ αυτό και η προεκλογική περίοδος θυμίζει λίγο… εκείνη των προηγούμενων εκλογών. Ίδια θεματολογία, παρόμοιες προσεγγίσεις. Επομένως, όλα τα μεγάλα ζητήματα θα τα βρούμε μπροστά μας μετά τις εκλογές.