Οι εξελίξεις στην οικονομία την επομένη των εκλογών θα είναι καταιγιστικές, αλλά τα μεγάλα ζητήματα απουσιάζουν από την προεκλογική συζήτηση. Η αντιπαράθεση των κομμάτων δεν γίνεται επί της ουσίας και ουδείς παρουσιάζει συγκεκριμένες θέσεις για τα σημαντικά θέματα, με κορυφαίο το πώς θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας.
Δυστυχώς, η απουσία ελληνικού αξιόπιστου σχεδιασμού είναι μια πραγματικότητα η οποία έγινε εμφανής από το 2010, όταν επιβλήθηκε το πρώτο μνημόνιο, και παραμένει μέχρι σήμερα.
Ο εκβιασμός των δανειστών και η επιβολή πολιτικών με εργαλείο το χρέος είναι ένα αδιαμφισβήτητο γεγονός, αλλά αυτό δεν δικαιολογεί την απουσία τεκμηριωμένων σχεδίων και προτάσεων από την ελληνική πλευρά, η οποία χαρακτηρίζει συνολικά και διαχρονικά το πολιτικό μας σύστημα.
Το βασικό πλαίσιο για τα επόμενα χρόνια είναι δεδομένο και προκύπτει από το νέο μνημόνιο, υπάρχουν όμως πολλά ζητήματα για τα οποία θα χρειαστεί νέα διαπραγμάτευση, αλλά και μάχη από την όποια κυβέρνηση, για να διαφυλαχθούν τα εθνικά συμφέροντα.
Είναι δεδομένο, για παράδειγμα, ότι το νέο μνημόνιο θα οδηγήσει σε αναδιάρθρωση του επιχειρηματικού χάρτη της χώρας μέσα από τη διαδικασία ανακεφαλαίωσης των τραπεζών και τη διαχείριση των κόκκινων δανείων.
Θα εισέλθουν νέα κεφάλαια και νέοι μέτοχοι στις τράπεζες, μέσα από τις οποίες θα πραγματοποιηθεί η αναδιάρθρωση μεγάλου αριθμού επιχειρήσεων. Το αποτέλεσμα θα είναι ότι κάποιες εταιρείες θα οδηγηθούν σε εκκαθάριση και κάποιες άλλες θα μεταβιβαστούν. Ξενοδοχεία, εκτάσεις, εξοπλισμός, παραγωγικές μονάδες, ακίνητα και άλλα στοιχεία ενεργητικού, αλλά και ολόκληρες εταιρείες θα αλλάξουν χέρια, και μάλιστα σε ιδιαίτερα χαμηλές τιμές, λόγω της συμπίεσης που έφεραν η ύφεση και τα capital controls.
Οι τράπεζες, επομένως, αποτελούν το κλειδί για το ξαναμοίρασμα της τράπουλας σε πολλούς επιχειρηματικούς τομείς.
Είναι δεδομένο ότι οι δανειστές θα επιδιώξουν μέσα από αυτή τη διαδικασία να εξυπηρετήσουν τις επιχειρήσεις των δικών τους χωρών, ενώ είναι γνωστό ότι ήδη μεγάλα διεθνή συμφέροντα διερευνούν την ελληνική αγορά και ετοιμάζονται για χρυσές δουλειές.
Διότι το γεγονός είναι ότι, παρά την καταστροφή των τελευταίων ετών, η Ελλάδα διαθέτει μεγάλο αναπτυξιακό δυναμικό, ενώ υπάρχουν πολλές και σημαντικές ευκαιρίες.
Η αξιοποίηση των δυνατοτήτων αυτών είναι πλέον η μόνη διέξοδος για να επανέλθει η ανάκαμψη και να δημιουργηθούν απασχόληση και εισόδημα.
Υπάρχουν οι προϋποθέσεις για τη δημιουργία νέου πλούτου στη χώρα όσο κι αν οι προοπτικές δεν είναι ορατές σε όλους λόγω της θολούρας που επικρατεί μετά τη μακροχρόνια ύφεση και τις ραγδαίες εξελίξεις των τελευταίων μηνών.
Κάποιοι, κυρίως από το εξωτερικό, βλέπουν αυτές τις προοπτικές και ετοιμάζονται.
Θα πρέπει, λοιπόν, η επόμενη κυβέρνηση, όποια κι αν είναι η σύνθεσή της, να δώσει τη μάχη της ανάπτυξης χωρίς να καταλήξει σε ένα γενικό ξεπούλημα σε τιμές ευκαιρίας, είτε πρόκειται για δημόσια είτε για ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία.
Το ζήτημα δεν αφορά, βέβαια, μόνο την κυβέρνηση. Χρειάζεται ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, που θα περιλαμβάνει τις δυνάμεις της εργασίας αλλά και τις επιχειρήσεις για να υπερβούμε το στρεβλό μοντέλο των τελευταίων δεκαετιών που έκανε την Ελλάδα παράδεισο των αεριτζήδων και των ανισοτήτων, με σκοπό να δημιουργηθεί νέος παραγωγικός πλούτος ο οποίος θα μοιράζεται δικαιότερα στην κοινωνία.