Η αποκάλυψη ότι ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος του ΔΝΤ Ολιβιέ Μπλανσάρ είχε απευθύνει με επίσημο εσωτερικό έγγραφο από το 2010 προειδοποίηση για τα προβλήματα στον σχεδιασμό του ελληνικού προγράμματος, η οποία αγνοήθηκε, αποδεικνύει ότι το ΔΝΤ αδιαφόρησε για την οικονομική πραγματικότητα και τις καταστατικές υποχρεώσεις του προκειμένου να υπηρετήσει πολιτικές σκοπιμότητες.
Φαίνεται, μάλιστα, ότι το ίδιο φαινόμενο επαναλαμβάνεται, καθώς το Ταμείο ετοιμάζεται πάλι να βάλει στην άκρη την ανάγκη αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους και να αναβάλει την απόφασή του σχετικά με την Ελλάδα χωρίς όμως να αποχωρήσει από το πρόγραμμα, προκειμένου να μη φέρει σε δύσκολη θέση τη γερμανική κυβέρνηση και να δώσει χρόνο στο γερμανικό συντηρητικό κόμμα να διεξάγει ανενόχλητο την προεκλογική εκστρατεία του για τις εθνικές εκλογές τον Σεπτέμβριο.
Οι αποφάσεις ουσιαστικά λαμβάνονται ερήμην της χώρας μας, καθώς οι συζητήσεις γίνονται παρασκηνιακά μεταξύ Γερμανίας και ΔΝΤ, είτε μεταξύ Πολ Τόμσεν και Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, είτε μεταξύ Ανγκελα Μέρκελ και Κριστίν Λαγκάρντ, και το περιεχόμενό τους γίνεται γνωστό με
επιλεγμένες διαρροές στον γερμανικό ή τον διεθνή Τύπο.
Οσο για την ελληνική κυβέρνηση, αυτή βρίσκεται κάθε φορά αντιμέτωπη στο Eurogroup με το αποτέλεσμα των παρασκηνιακών διαβουλεύσεων μεταξύ των ισχυρών και πιέζεται να αποδεχτεί τις αποφάσεις με την απειλή της οικονομικής εξόντωσης ή ακόμα και του Grexit.
Είναι σαφές ότι βασικό μέλημα της Ευρωζώνης είναι οι πολιτικές σκοπιμότητες και όχι η διάσωση της Ελλάδας και η οικονομική ανασυγκρότησή της.
Οσο η Ευρωζώνη δεν ρυθμίζει το ζήτημα του χρέους και το ΔΝΤ δεν ξεκαθαρίζει τη στάση του, η αβεβαιότητα παραμένει για την Ελλάδα, η ένταξη στην ποσοτική χαλάρωση της ΕΚΤ απομακρύνεται, μαζί με την προοπτική επανόδου της χώρας μας στον δανεισμό από τις αγορές, ενώ αυξάνεται η πιθανότητα να χρειαστεί νέο δάνειο -και νέο μνημόνιο- μετά το 2018.
Με τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα είναι πραγματικά δύσκολο να φανταστεί κάποιος με ποιον τρόπο η Ελλάδα μπορεί να ανακτήσει τη χρηματοδοτική της αυτονομία μέσα στα επόμενα δύο χρόνια.
Είναι δε πολύ πιθανό ότι ο σχεδιασμός του κ. Σόιμπλε είναι ακριβώς να οδηγήσει την Ελλάδα σε ένα νέο μνημόνιο έτσι ώστε να παραμείνει η χώρα υπό οικονομικό και πολιτικό έλεγχο προκειμένου να εφαρμόζονται οι λεγόμενες «μεταρρυθμίσεις».
Κεντρική θέση στις «μεταρρυθμίσεις» αυτές είναι η πώληση δημόσιων και ιδιωτικών περιουσιακών στοιχείων μέσα από το Υπερταμείο και το ξεκαθάρισμα των κόκκινων δανείων, αντίστοιχα, που ενδιαφέρουν ξένα επιχειρηματικά συμφέροντα.
Η αναβολή των ουσιαστικών αποφάσεων για τον ρόλο του ΔΝΤ και το χρέος μπορεί μεν να επιτρέψει την απεμπλοκή της δεύτερης αξιολόγησης και την καταβολή της δόσης των δανείων προς την Ελλάδα έτσι ώστε να αποφευχθεί η χρεοκοπία, αλλά θα αφήσει μια μεγάλη εκκρεμότητα, η οποία θα βαραίνει πάνω στην προσπάθεια για σταθεροποίηση και ανάκαμψη της οικονομίας.
*Αναδημοσίευση από το Business Stories της εφημερίδας ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ (19-2-2017)