Πολλοί άνθρωποι παρακολουθούν με μεγάλο προσωπικό ενδιαφέρον τις εξελίξεις στις πρόωρες συντάξεις τις ημέρες αυτές που το θέμα βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας.
Το φαινόμενο είναι αρκετά διαδεδομένο στην Ελλάδα, ειδικά στο δημόσιο τομέα αλλά και σε ορισμένους κλάδους όπου οι εργαζόμενοι διεκδίκησαν και απέκτησαν σημαντικά συνταξιοδοτικά προνόμια κατά το παρελθόν.
Τυχεροί είναι όσοι προλάβουν να “θεμελιώσουν” τα δικαιώματά τους, προτού αρχίσουν να καταργούνται στο πλαίσιο της αναμόρφωσης που προωθεί η κυβέρνηση ύστερα από την πίεση των δανειστών.
Τα δικαιώματα των ασφαλισμένων είναι σε κάποιο βαθμό σεβαστά. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πολλά από αυτά τα δικαιώματα δόθηκαν λόγω της προνομιακής πρόσβασης που είχαν ορισμένοι κλάδοι στην εκάστοτε εξουσία ή σε περίοδο οικονομικής ευμάρειας, όπως στο χρηματοπιστωτικό τομέα, προτού σκάσει η φούσκα των τραπεζών.
Το καθεστώς των πρόωρων συντάξεων μπορεί να είναι δικαιολογημένο σε ορισμένες περιπτώσεις, αλλά έχει γίνει κατάχρηση σε πολλές άλλες.
Είναι γνωστό, μάλιστα, το πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί στις τράπεζες και σε άλλους κλάδους υπηρεσιών, όπου ύστερα από τις εθελουσίες εξόδους και τις μαζικές συνταξιοδοτήσεις των τελευταίων ετών, πολλά στελέχη έφυγαν στο απόγειο της καριέρας και της εμπειρίας τους, εισπράττουν τη σύνταξη, αλλά συνεχίζουν να εργάζονται, με δελτίο παροχής ή ακόμα και με “μαύρη” εργασία.
Η μεγαλύτερη αδικία, όμως, δεν είναι τόσο σε βάρος εκείνων που “δεν θα προλάβουν” να πάρουν την πρόωρη σύνταξη λόγω της σταδιακής κατάργησης του προνομίου, αλλά αφορά όλους τους υπόλοιπους.
Τους “πληβείους” δηλαδή του συστήματος, οι οποίοι είναι ασφαλισμένοι σε ταμεία που δεν παρείχαν τέτοια προνόμια και σε λίγα χρόνια είναι αμφίβολο εάν θα εισπράξουν μια αξιοπρεπή κανονική σύνταξη, αφού το ασφαλιστικό σύστημα οδηγείται σε αδιέξοδο.
Όσοι λοιπόν διαμαρτύρονται για τα “θεμελιωμένα” δικαιώματά τους, θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν και τα δικαιώματα όλων των υπολοίπων που θα θα δουν τα δικά τους δικαιώματα να ωριμάζουν σε λίγα αλλά κινδυνεύουν να διαπιστώσουν ότι τότε δεν θα έχουν ουσιαστικό αντίκρυσμα.