Το… Πολλάκις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού. Δυστυχώς, για τον Αλέξη Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, ο Παύλος Πολάκης δεν είναι σοφός, αλλά του αρέσει να κάνει τον κουζουλό του χωριού, επειδή νομίζει, όπως λένε κάποιοι σύντροφοί του, ότι έτσι θα μοιάσει του μακαρίτη Βαγγέλη Γιαννόπουλου ή θα ξεπεράσει σε like δημοσιότητας τον Αδωνη Γεωργιάδη. Πιθανότατα κανένα από τα δύο δεν θα καταφέρει. Σίγουρα όμως η ζημιά που -συνεχίζει να- προκαλεί στην αξιωματική αντιπολίτευση είναι μεγαλύτερη από οποιοδήποτε άλλο στέλεχος της Κουμουνδούρου. Η διαπίστωση δεν είναι δική μας, αλλά αποτελεί κοινό τόπο των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, ανεξάρτητα από την εσωκομματική ομάδα όπου ανήκουν.

Με όποιον και να μιλήσεις, από τον Κώστα Ζαχαριάδη, τον Ανδρέα Ξανθό και την Ολγα Γεροβασίλη μέχρι τον Νίκο Φίλη, τον Ευκλείδη Τσακαλώτο και τον Χρήστο Σπίρτζη, αλλά και στενούς συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα καθώς και τους πασοκογενείς, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, όλοι θα σου πουν: «Κάποιος να τον μαζέψει, πλέον έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η μανία του με τις προκλητικές αναρτήσεις, τα τσιμπούσια και τους κορδακισμούς δίνουν βόλια στον Μητσοτάκη, στη Δεξιά και τα φιλικά της μίντια να μας πυροβολούν και να πηγαίνουν αλλού την ατζέντα και όχι εκεί που θέλουμε εμείς». Και συμπληρώνουν: «Ακόμη και δίκιο να έχει, που σε κάποια έχει, το χάνει. Αδικεί τον εαυτό του, πρωτίστως όμως φέρνει σε δύσκολη θέση τον Αλέξη και όλους εμάς που θα πρέπει στη Βουλή, στα ραδιόφωνα και τις τηλεοράσεις να μιλάμε, ακόμη και να απολογούμαστε για τα καμώματά του. Ελεος!». Το παράδοξο είναι ότι, ενώ η καταδίκη της συμπεριφοράς Πολάκη από τους βουλευτές και τα κεντρικά στελέχη είναι ομόθυμη, εν τούτοις ο βουλευτής Χανίων συνεχίζει απτόητος «το αντάρτικο του Twitter και του Facebook», όπως προσφυώς χαρακτήρισε σύντροφός του από την προεδρική ομάδα την… εργασιοθεραπεία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Και συνεχίζει, σαν ντούρασελ, χωρίς καμία κύρωση.

Ακόμη και η κλήση του σε απολογία για την ανάρτηση με το τσιμπούσι στα Χανιά αποδεικνύεται προσχηματική για τους καχύποπτους και σίγουρα άνευ αξίας για όλους τους υπολοίπους. Στον Δημήτρη Τζανακόπουλο και την Ολγα Γεροβασίλη ο «ΠιΠι» (από τα πρώτα γράμματα του ονοματεπώνυμού του, όπως κάποιοι κακοήθεις τον αποκαλούν) είπε ότι «δεν είχα πρόθεση να αμφισβητήσω τη συλλογικά επεξεργασμένη και αδιαπραγμάτευτη θέση του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι και δική μου θέση ως γιατρού και βουλευτή, ότι τα μέτρα προστασίας πρέπει να τηρηθούν από όλες και όλους ως μόνη ασπίδα στη διασπορά του κορωνοϊού» και αυτοί του έδωσαν συγχωροχάρτι, αλλά ακριβώς την επομένη έβαλε κι άλλο φουρνέλο. Την ώρα που ο αρχηγός του στη Βουλή ασκούσε έντονη κριτική στον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση για λάθη και παραλείψεις στην αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας του COVID-19, ο αδιόρθωτος Κρητικός θεώρησε ότι έπρεπε να παρέμβει μέσω Facebook για τις ΜΕΘ στη «Σωτηρία», μετά από επίσκεψή του στο θεραπευτήριο. Το αποτέλεσμα ήταν ο Μητσοτάκης να βρει περισσότερο υλικό για να περιγράψει τον όρο «Πολακισμός» και ο Τσίπρας να βρεθεί πάλι να αναφέρεται και να δικαιολογεί τον Πολάκη.

Συντροφική οργή

Τη ζημιά στον ΣΥΡΙΖΑ από τη συμπεριφορά Πολάκη ο πρώτος που την εντόπισε και την αποδοκίμασε ήταν ο προϊστάμενός του τομεάρχης Εσωτερικών Κώστας Ζαχαριάδης, ενώ αυτός που βράζει κυριολεκτικά είναι ο Ανδρέας Ξανθός, που είναι ο αρμόδιος τομεάρχης του ΣΥΡΙΖΑ στα θέματα Υγείας. Αντί να κάνει ο ίδιος δηλώσεις, «είναι αναγκασμένος να τρέχει να μαζεύει τα αμάζευτα του Πολάκη». Τόσο ο Ζαχαριάδης όσο και ο Ξανθός δυσκολεύονται -για να το πούμε όσο γίνεται πιο κομψά- να συνεννοηθούν και να συνυπάρξουν με τον «μαρξιστή», κατά δήλωσή του, Πολάκη. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι τα έργα και τις ημέρες του… Πολακώφ δεν θα μπορούσε να τις ερμηνεύσει ο Κάρολος Μαρξ, ενδεχομένως η συμπεριφορά του θα μπέρδευε ακόμη και τον Ζίγκμουντ Φρόιντ, στην αρμοδιότητα του οποίου, όπως λένε οι περισσότεροι, ανήκει η περίπτωση Πολάκη. Οι δηλώσεις «όλοι σας και μόνος μου» και «σας έχω», που συνεχώς επαναλαμβάνει και μάλιστα μονίμως με φόντο πλουσιοπάροχα τσιμπούσια με φίλους και συντρόφους του, παραπέμπουν σε λούμπεν προλεταριάτο και πολιτικό κουτσαβακισμό που δεν είναι συμβατός με τις αξίες της Αριστεράς και οπωσδήποτε ρίχνουν λάδι στον δρόμο του Τσίπρα και στην προσπάθειά του να στρίψει το τιμόνι του ΣΥΡΙΖΑ προς τη σύγχρονη, μετριοπαθή και ευρωπαϊκή (Κεντρο)Αριστερά. Η κυβερνώσα Αριστερά στην οποία ομνύει ο Αλέξης Τσίπρας χρειάζεται πολιτική εμπειρία, τεχνοκρατική επάρκεια, θεωρητική και επιστημονική γνώση και όχι να χαρακτηρίζεται από αρλουμπολογία, αλαζονεία και δοκησισοφία. Θα πρέπει τα πρόσωπα που την επικοινωνούν να διακρίνονται για τον επαγγελματισμό, την αποτελεσματικότητα και το αξιακό φορτίο του προοδευτικού κόσμου και να μην παρεμβαίνουν σε ντε λα μαγκέν πολιτικό πολιτισμό.

Η ανοχή Τσίπρα

Γι’ αυτό σε πολλά (ανώτερα και μεσαία) στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ προκαλεί εντύπωση το γεγονός ότι ο Τσίπρας «συνεχίζει να επιδεικνύει τόσο μεγάλη ανοχή στα καμώματα του Πολάκη». Δεν μπορούν να κατανοήσουν «πώς είναι δυνατόν η ζημιά που προκαλείται να είναι μεγάλη και ο μεγάλος (σ.σ.: εννοούν τον Αλέξη) να τον αφήνει να φθείρει, εκτός από το κόμμα, και τον ίδιο;». Πάντως, το χειρότερο όλων είναι ότι με την ανοχή που επιδεικνύει έναντι του Πολάκη δίνει τροφή σε διάφορους κακοήθεις και παπαγαλάκια να λένε ότι «τον θέλει για πιστόλι απέναντι στην εσωκομματική αντιπολίτευση του Τσακαλώτου, του Φίλη και των άλλων, αλλά και έναντι του Μητσοτάκη και της Ν.Δ. σε περίπτωση που υπάρξουν διώξεις για πράξεις ή παραλείψεις προσώπων επί διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ». Η κατηγορία είναι όχι μόνο «αστήρικτη και απαράδεκτη», όπως μας λένε συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού, αλλά και επειδή, όπως διατείνονται άλλοι, «ο Πολάκης με τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται έχει περιέλθει σε κατάσταση αφλογιστίας». «Το… μαντρόσκυλο θα αποδειχθεί πεκινουά, σε περίπτωση που τα πολιτικά πράγματα εκτραχυνθούν», εκτιμά έμπειρο κοινοβουλευτικό στέλεχος. Και η εξήγηση που δίνει είναι ότι «πλέον, ακόμη και οι… αυριανιστές του ΣΥΡΙΖΑ, τον έχουν βαρεθεί». Αξίζει να σημειώσουμε ότι επιτελικό στέλεχος της Κουμουνδούρου θεωρεί ότι «η πιο πολιτική στιγμή του Μητσοτάκη στη Βουλή στη συζήτηση για τον κορωνοϊό ήταν η αναφορά στον Πολακισμό». Δεν είναι μόνο επιτυχής, αλλά, όπως λέει, και «ύπουλος» επειδή προσπαθεί να παραπέμψει στον αυριανισμό και να ταυτίσει την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ με τον ακραίο λαϊκισμό και τον εκχυδαϊσμό της πολιτικής και δημόσιας ζωής. «Στόχος του Κυριάκου και των συνεργατών του είναι», λένε, «να δοθεί η εντύπωση ότι ο Πολακισμός είναι ο νεοαυριανισμός και ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται μαζί του».

Παρά την όποια κριτική ασκούν στον Τσίπρα τα στελέχη του για μεγαθυμία έναντι του Πολάκη, η αλήθεια είναι ότι ο αρχηγός της αντιπολίτευσης δεν έχει τη γνώμη ότι η πολιτική αντιπαράθεση είναι κάποιο είδος βεντέτας ανάμεσα στους αρχηγούς των κομμάτων ή των στελεχών και των οπαδών, όπως προσπαθούν να τη μετατρέψουν οι Πολακιστές, προφανώς επειδή έτσι εξυπηρετείται η (όποιας μορφής και στόχευσης) ιδιοτέλειά τους. Ο Αλέξης Τσίπρας θέλει να ανεβάσει τον πήχυ της σύγκρουσης με την κυβέρνηση για όσα έκανε ή δεν έκανε για την πανδημία και τις επιπτώσεις της στην οικονομία και την κοινωνία. Και να το κάνει με τρόπο θεσμικό που να βρίσκει απήχηση στην κοινωνία και όχι με τη λογική Πολάκη «ποιος την έχει μεγαλύτερη» την ευθύνη για τον COVID-19 και τα κακώς κείμενα. Αυτός είναι και ο λόγος που οδηγεί ορισμένους εκ των συνεργατών του στο συμπέρασμα ότι «τα ψωμιά του Πολάκη είναι λίγα και στην επόμενη στραβή θα στερηθεί οπωσδήποτε της ιδιότητας του τομεάρχη και, ανάλογα με το μέγεθος του παραπτώματος, βλέπουμε».

Σκληρή κριτική

Επιπροσθέτως, κάποιοι που, τουλάχιστον μέχρι τώρα, ήταν μαζί με τον Πολάκη στη σύγκρουση με τον Τσακαλώτο επισημαίνουν ότι «όταν είναι να συμπεριφερθείς έξω από τους κανόνες, όπως ο Παύλος, πρέπει να το κάνεις για θέμα που αξίζει τον κόπο. Οχι για δημοσιότητα». Και προσθέτουν: «Αν εμείς δράσουμε έτσι, δεν θα είναι για τα σχόλια στο fb, αλλά για να πονέσει ο αντίπαλος. Και θα πονέσει. Δεν θα εκμεταλλευτεί την ανοησία για να τη στρέψει, μέσα και από τα συστημικά μίντια και τα παπαγαλάκια, εναντίον μας, όπως γίνεται τώρα». Κάποιος άλλος είναι ακόμη πιο σκληρός: «Τι καταφέρνει ο Πολάκης με τις αναρτήσεις του; Να μας εμφανίσει ως φαντασμένους και ρεβανσιστές. Και το χειρότερο: να ρίχνει λίπασμα στην κυβερνητική και μιντιακή προπαγάνδα ότι ευτυχώς που είναι στην κυβέρνηση η Ν.Δ. και όχι ο ΣΥΡΙΖΑ με υπουργό Υγείας τον Πολάκη. Ροκ, σκληρή δηλαδή πολιτική, με Πολάκη στην Υγεία δεν μπορείς να παίξεις». Η αλήθεια είναι -και αυτό το παραδέχονται και συνεργάτες του πρώην πρωθυπουργού- ότι το επιχείρημα αυτό βρίσκει απήχηση ακόμη και μεταξύ (των νουνεχών και μη φανατικών) ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ και ως εκ τούτου πλήττει καίρια την προσπάθεια του Τσίπρα αφενός να ξεχαστούν τα αρνητικά της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ και αφετέρου να φιλοτεχνήσει ένα νέο προφίλ, αυτό της κυβερνώσας Αριστεράς, που σε συνδυασμό με την πιθανολογούμενη, από τον ίδιο, αποτυχία της κυβέρνησης Μητσοτάκη, θα βοηθήσει στην αναδιοργάνωση και κυρίως την πολιτική και εκλογική ενδυνάμωση του ΣΥΡΙΖΑ.

Για να συμβεί, πάντως, αυτό θα πρέπει, όπως μας λέει εξέχον στέλεχος της Προοδευτικής Συμμαχίας, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ -και, μεταξύ αυτών, ο Αλέξης Τσίπρας- «να επιδιώξουν, μέσω πολιτικών και συμμαχιών, την κοινωνική και πολιτική πλειοψηφία και να σταματήσουν να ενδιαφέρονται μόνο για τον αντίπαλο και τα μέτωπα εναντίον του». Σημειώνουμε ότι ο Αλέξης Τσίπρας και οι στενοί του συνεργάτες αξιολογούν θετικά (και προσπαθούν να την ερμηνεύσουν) τη στάση της Φώφης Γεννηματά στις δύο τελευταίες συνεδριάσεις της Βουλής. Οπως λένε, την πρώτη φορά ο Τσίπρας είπε ότι συμφωνεί με την πρόταση της Φώφης για Συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών και προέτρεψε τον Μητσοτάκη να το κάνει και τη δεύτερη επίσης είπε στον Μητσοτάκη να λάβει σοβαρά υπόψη του τις παρατηρήσεις της Φώφης για τα σχολεία. Και τις δύο φορές, όπως μας λένε οι συνεργάτες του Τσίπρα, η αντίδραση της Φώφης δεν ήταν, όπως στο παρελθόν, καταγγελτική για τον ΣΥΡΙΖΑ. Την πρώτη ευχαρίστησε τον Ξανθό που το 2017 είχε υιοθετήσει προτάσεις του ΚΙΝ.ΑΛ. για ένα σοβαρό θέμα υγειονομικού ενδιαφέροντος και τη δεύτερη δεν επετέθη και στον Τσίπρα παρά μόνο στον Μητσοτάκη, ο οποίος με τη σειρά του είχε καταγγείλει τη στάση της Φώφης και του ΚΙΝ.ΑΛ. στην πανδημία, εξαιρώντας μόνο τον Ανδρέα Λοβέρδο, την υπευθυνότητα του οποίου εξήρε, προφανώς σε μια προσπάθεια δημιουργίας ρήγματος στη Χαριλάου Τρικούπη.

Πολιτικός κουτσαβακισμός

Πολιτική συμμαχιών (και ιδιαίτερα με την Κεντροαριστερά) με Πολάκη, πάντως, δεν μπορείς να κάνεις. Ούτε προσέλκυση των αναποφάσιστων και της σοβαρής αντισυστημικής ψήφου με κουτσαβακισμό μπορείς να πετύχεις.
Ούτε έχουμε ένα νέο «βρώμικο ’89» για να πάρει τη θέση του αυριανισμού ο Πολακισμός. Και το κυριότερο, ούτε κομματική συσπείρωση, έστω των ποσοστών που δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, μπορείς να πετύχεις αφού μια σημαντική μερίδα -και ιδιαίτερα ο πυρήνας της ανανεωτικής και ριζοσπαστικής Αριστεράς- των μελών και των ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ παθαίνει αλλεργία με τον πολιτικό κουτσαβακισμό. Οι πολιτικές βεντέτας στις μέρες μας δεν κόβουν εισιτήρια.

Ενδιαφέρον για τους νέους και ιδιαίτερα για τους νεαρής ηλικίας ψηφοφόρους έχουν οι εναλλακτικές πολιτικές για το περιβάλλον, τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, τις ανισότητες, τις νέες τεχνολογίες και τις ασύμμετρες παγκόσμιες απειλές από τις πανδημίες και το χάκινγκ μέχρι την κλιματική αλλαγή και τον κυβερνοπόλεμο. Και χωρίς τους νέους και νεαρής ηλικίας ψηφοφόρους ο Τσίπρας δεν μπορεί να γυρίσει το πολιτικό και εκλογικό παιχνίδι.

Ακόμη κι αν διατάξει τον Πολάκη να βγει γυμνός και αλυσοδεμένος στους δρόμους στις 17 Νοέμβρη, οι πολίτες θα του γυρίσουν την πλάτη. Οχι μόνο επειδή το θέαμα δεν θα είναι ευχάριστο, αλλά και επειδή ο φόβος για την πανδημία είναι πολύ μεγάλος.

Και τουλάχιστον αυτό η ηγεσία της Κουμουνδούρου το έλαβε υπόψη της και δεν θα έχει την ίδια στάση με το ΚΚΕ στο θέμα της πορείας και τον εορτασμό της εξέγερσης του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του ’73…