Οι αγροτικές κινητοποιήσεις που εξαπλώνονται πλέον σε όλο και περισσότερες χώρες της ΕΕ, δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Ούτε φυσικά και οι κινητοποιήσεις των Ελλήνων αγροτών. Υπάρχει πρόβλημα και η πηγή του βρίσκεται στο ιερατείο της Κομισιόν και τις αποφάσεις που λαμβάνονται πίσω από τις κλειστές πόρτες από κοινοτικούς τεχνοκράτες τις οποίες επικυρώνουν ελαφρά τη καρδία οι ηγέτες των χωρών στις Συνόδους κορυφής. Και όλα ξεκινούν από την απόφαση της ΕΕ να… σώσει, μόνη της και γρήγορα, τον πλανήτη από την κλιματική κρίση αδιαφορώντας για την απροθυμία των μεγάλων χωρών του υπόλοιπου πλανήτη. Ωσάν να εξαρτάται μόνο από τη μικρή Ευρώπη το μέλλον της ανθρωπότητας! Αποφάσισαν λοιπόν τη γρήγορη μετάβαση στην πράσινη οικονομία με ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με περιορισμό των εκπομπών ρύπων από τη βιομηχανία μέχρι την κτηνοτροφία και την αγροτική παραγωγή, θέτοντας ασφυκτικά χρονικά πλαίσια παραγωγής. Άλλαξαν την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) για όλη την ΕΕ, μετακυλύοντας στην πράξη το κόστος της μετάβασης στην «πράσινη οικονομία» απευθείας στους αγρότες, χωρίς να λάβουν κάποια μέριμνα για την επιβίωση των ανθρώπων που ασχολούνται με τον πρωτογενή τομέα.

Ανάμεσα στις αποφάσεις της Κομισιόν που πλέον καλούνται να εφαρμόσουν όλες οι χώρες είναι οι αλλαγές στις καλλιέργειες και η εγκατάλειψη της παραγωγής προϊόντων που η Ευρώπη μπορεί να εισάγει φθηνότερα από τρίτες χώρες. Οι μέθοδοι παραγωγής από τρίτες χώρες και η επιβάρυνση που ενδεχομένως προκαλούν στο περιβάλλον, προφανώς δεν λαμβάνεται υπόψη. Περιορισμό στη χρήση λιπασμάτων αλλά και αγρανάπαυση σε μεγάλο μέρος καλλιεργούμενων εκτάσεων σε όλη την Ευρώπη και το κυριότερο μείωση κατακόρυφη των στρεμματικών επιδοτήσεων και κατάργηση των φθηνών καυσίμων για τα αγροτικά μηχανήματα.

Σαν αντιστάθμισμα από τη μειωμένη ευρωπαϊκή παραγωγή και για να καλυφθεί η ζήτηση και οι ανάγκες των Ευρωπαίων καταναλωτών, επέτρεψαν την αδασμολόγητη εισαγωγή αγροτικών προϊόντων από την Ουκρανία που πρόσφατα έγινε υποψήφιο μέλος της ΕΕ. Και όλα αυτά που ουσιαστικά καταδικάζουν τους Ευρωπαίους αγρότες στον αφανισμό χάριν της διάσωσης του πλανήτη(!) οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και μαζί τους οι ηγέτες της ΕΕ, πίστεψαν πως θα περάσουν αβρόχοις ποσί.

Καλές οι ευαισθησίες για το περιβάλλον και το μέλλον του πλανήτη μας αλλά θα έπρεπε να συνυπολογίσουν και το παρόν των ευρωπαίων αγροτών. Όλες οι έρευνες και προβολές στο κοντινό μέλλον δείχνουν πως πολύ σύντομα η ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει πρόβλημα τροφής. Η παραγωγή ειδών διατροφής δεν θα επαρκεί για τον αυξανόμενο πληθυσμό. Την ώρα δηλαδή που πρέπει να ετοιμάζουμε σχέδια αύξησης της παραγωγής του πρωτογενούς τομέα με καινοτόμες τεχνολογίες και να στρέφουμε πολίτες να ασχοληθούν με αυτό τον τομέα (ήδη τώρα λείπουν εκατομμύρια χέρια) οι πολιτικές της Κομισιόν διώχνουν κόσμο που επιμένουν παρά τις όποιες δυσκολίες, χωρίς εγγυημένο εισόδημα και στο έλεος των ακραίων καιρικών φαινομένων, από τα χωράφια.

Δεν ξέρω αν τελικά οι κινητοποιήσεις θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα κι αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα κάνουν κάποια βήματα πίσω για να λυθεί η πολιορκία των τρακτέρ.
Το πρόβλημα όμως είναι υπαρκτό και μεγάλο κι αυτή τη φορά οι κινητοποιήσεις καθοδηγούνται από την ανάγκη επιβίωσης και όχι όπως βολικά έλεγαν παλιότερα για αντιπολιτευτική επαναστατική γυμναστική.

Όμοια και στη χώρα μας. Γιατί δεν είναι μόνο το τεράστιο και σε μεγάλο βαθμό ανυπέρβλητο πρόβλημα του Θεσσαλικού κάμπου που έπεσε θύμα του Ντάνιελ. Το πρόβλημα με τη μεγάλη αύξηση του κόστους παραγωγής για αγρότες και κτηνοτρόφους είναι υπαρκτό και πρέπει να αντιμετωπιστεί με διαδικασίες fast track. Στα πλαίσια φυσικά των δημοσιονομικών δυνατοτήτων αλλά όσο γίνεται πιο άμεσα. Να κοστολογηθεί η δυνατότητα μείωσης του φόρου στα αγροτικά καύσιμα, να επισπευσθούν οι αποζημιώσεις από τις φυσικές καταστροφές, να δοθούν κίνητρα σ’ αυτούς τους ανθρώπους να παραμείνουν στη γη τους και μεγαλύτερα σε νέους αγρότες πριν ερημώσει η ύπαιθρος γιατί τότε θα είναι αργά για όλους μας.