Τον Ραν Ταν Πλαν, τον σκυλάκο στις φυλακές -που βοηθάει τον Λούκυ Λουκ να εντοπίσει τους Ντάλτον -κάθε φορά που δραπετεύουν- τον γνωρίζετε. Όπως θα έχετε διαβάσει στις περιπέτειες του φτωχού και μόνου καουμπόι, ο Ραν Ταν Πλαν δεν μπορεί να αντιληφθεί ούτε τα βασικά, αφού είναι… θεόχαζος. Η Ντόλυ, το άλογο του ήρωα με το στάχυ στο στόμα (παλιά, είχε τσιγάρο) κάθε φορά που βλέπει τον σκυλάκο αυτόν λέει, με περιφρόνηση: «Πάλι αυτό το λάθος της φύσης;». Ακόμα κι αν δεν συνιστά τον ορισμό του λάθους της φύσης, σίγουρα δεν φημίζεται για τα αντανακλαστικά του. Γίνεται κάτι και περνούν πολλά καρέ στο κόμικ για να αντιδράσει ο Ραν, χαρίζοντας άφθονο γέλιο στους αναγνώστες.

Γιατί τα γράφω αυτά; Επειδή, εκ των πραγμάτων, γίνεται σαφές πως η Κομισιόν -λόγω των (μη) αντιδράσεών της, εσχάτως- προσομοιάζει με τον συμπαθή Ραν Ταν Πλαν, ενώ στη «μονομαχία» με την ενεργειακή κρίση η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν αποδεικνύεται καθόλου γρήγορο πιστόλι, όπως ο Λουκ.
Στη διαχείριση του μείζονος ζητήματος της ενεργειακής κρίσης, η οποία έχει ενσκήψει (και) πάνω από την Ευρώπη, δείχνει πως είτε κάποιες φορές δεν έχει καθόλου αντανακλαστικά, είτε αυτά αργούν πάρα πολύ, αφού οι κινήσεις της είναι βασανιστικά αργές. Δεν χρειάζεται κάποιος να υπερθεματίσει υπέρ αυτού ή να υπεραναλύσει τις κινήσεις που έγιναν ή δεν έγιναν από την Κομισιόν, με φόντο τον τρόπο αντιμετώπισης που πρέπει να υπάρξει για τη Ρωσία. Άλλωστε, τα βασικά προβλήματα που έπρεπε να επιλύσει το Συμβούλιο της ΕΕ -δηλαδή, οι υπουργοί Ενέργειας των κρατών μελών και το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο -όπερ, οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων των 27- ήταν (και είναι) το ενδεχόμενο επιβολής πλαφόν στο φυσικό αέριο, αλλά και το ζήτημα της επιβολής της έκτακτης εισφοράς στα υπερκέρδη των εταιρειών παραγωγής ενέργειας.

Στο πρώτο ζήτημα, τουλάχιστον 15 κράτη – μέλη ζητούν επιβολή πλαφόν στο σύνολο του φυσικού αερίου που εισάγει η ΕΕ και όχι μόνο στο ρωσικό, καθώς υφίσταται ο κίνδυνος να μηδενιστούν οι ροές ρωσικού αερίου σε κράτη μέλη που εξαρτώνται ακόμα από αυτό, με αποτέλεσμα άλλα κράτη – μέλη που έχουν αποθηκεύσει αρκετές ποσότητες υγροποιημένου αερίου, να το μοιραστούν με αυτά που το χρειάζονται. Στο δεύτερο ζήτημα, οι ενστάσεις είναι περισσότερο τεχνικές, παρά ουσιαστικές, καθώς σε περίπτωση που η έκτακτη εισφορά χαρακτηριστεί ως φορολόγηση, τότε η απόφαση δεν θα ληφθεί με πλειοψηφία, αλλά θα απαιτείται ομοφωνία από το Συμβούλιο. Η Κομισιόν, αφού πρώτα παρουσίασε μια πρόταση για επιβολή πλαφόν στη χονδρική τιμή του ρωσικού φυσικού αερίου και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων, σχεδόν από όλες τις χώρες μέλη της ΕΕ, την πήρε άρον- άρον πίσω και έπειτα έφερε μια νέα «ρηξικέλευθη» πρόταση για έκτακτη φορολόγηση των υπερκερδών των ευρωπαϊκών εταιρειών ενέργειας, με ποσοστό 33%!

Έτσι, οι τεχνοκράτες Ραν Ταν Πλαν των Βρυξελλών, αφού -επί μήνες- εξέταζαν την πρόταση παρέμβασής τους, κατέληξαν στο πλαφόν μόνο για το ρωσικό αέριο, για να «στραγγαλίσουν» οικονομικά τον Πούτιν. Δεν λογάριασαν, όμως, πως από την οριστική διακοπή παροχής από τη Ρωσία, από όλους τους αγωγούς που ελέγχει, το «μάρμαρο» θα το πλήρωναν όλοι. Ακόμα και η Ελλάδα, η οποία δεν έχει σχέση με τον αγωγό Nord Stream 1, αλλά προμηθεύεται τις όποιες ποσότητες ρωσικού και αζέρικου αερίου μέσω του Turk stream. Οι Ευρωπαίοι χαρτογιακάδες εννοείται πως δεν αποτόλμησαν να γενικεύσουν το πλαφόν και στις άλλες χώρες – προμηθευτές (όπως οι αραβικές, αλλά και οι ΗΠΑ) επειδή τότε, πολύ απλά, θα έκλειναν όλες οι στρόφιγγες για την Ευρώπη. Επακολούθησαν οι έντονες αντιδράσεις των υπουργών Ενέργειας στη συνεδρίασή τους, οι Ραν Ταν Πλαν της Κομισιόν την πήραν πίσω και επανήλθαν με τη φορολόγηση στα υπερκέρδη που είχαν και έχουν, εδώ και μήνες, οι εταιρείες παραγωγής ενέργειας. Όπου εδώ, τι είπαν; «Σας βάζουμε χαράτσι στο 33% των υπερκερδών σας μέσα στη χρονιά» και επομένως τους χαρίζουν το εναπομείναν 67% όσων ήδη κέρδισαν! Αυτό σημαίνει πως θα τους επιτραπεί να συνεχίζουν να βγάζουν υπερκέρδη τα οποία, φυσικά, θα συνεχίσουν να πληρώνουν οι Ευρωπαίοι πολίτες, στους οποίους -σε μια κρίση γαλαντομίας- θα επιστραφούν (εν είδει επιδότησης) 140 δισ. ευρώ. Τα οποία, βέβαια, εννοείται πως δεν θα καλύψουν το συνολικό κόστος που θα κληθούν να πληρώσουν οι πολίτες για να μην τουρτουρίσουν χειμωνιάτικα. Με αυτά και με αυτά, με τις αντιδράσεις Ραν Ταν Πλαν, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν έχει «καταφέρει» να «χτυπήσει» την πολεμική μηχανή της Ρωσίας, ενώ η απουσία ουσιαστικής προσπάθειάς της -και τελικής απόφασής της- έχει επιταχύνει την ενεργειακή κρίση, αλλά και την κρίση κόστους ζωής στην Ευρώπη: η τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας έχει φτάσει στα ύψη, όπως και τα τρόφιμα, καθώς και άλλα βασικά αγαθά. Την ίδια στιγμή, ενώ η Κομισιόν κωλυσιεργεί στο να καταλήξει σε κάποια ουσιαστική απόφαση, ελλοχεύει πάντα ο αυξανόμενος φόβος της ύφεσης στην Ευρώπη, η οποία θα μπορούσε να οδηγήσει σε κοινωνικές αναταραχές και επισιτιστική κρίση.

Δεν χρειάζεται να παίζεις τις γεωπολιτικές συνθήκες στα δάχτυλα για να μπορείς να αντιληφθείς πως η ΕΕ οφείλει και πρέπει να είναι σε θέση να ανταποκρίνεται ταχύτερα στις εξελίξεις, ενώ θα πρέπει να τερματίσει και την αρχή ομοφωνίας στις αποφάσεις της. Σε αυτό συμφωνεί και η Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία επανειλημμένα έχει τονίσει πως «στις εξωτερικές υποθέσεις πρέπει πραγματικά να περάσουμε στην ψηφοφορία με ειδική πλειοψηφία, η απαίτηση ομοφωνίας δεν είναι βιώσιμη, δεν γίνεται η ΕΕ να μην μπορεί να λάβει μια απόφαση εξαιτίας μιας και μόνο αντίρρησης», όπως έχει σημειώσει. Εν προκειμένω, γίνεται και… παραγίνεται. Και όχι μόνο στην τωρινή υπόθεση με την ενεργειακή κρίση, αλλά και στο παρελθόν, όπου η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αντιμετώπισε βασανιστικές -και ντροπιαστικές- καθυστερήσεις σε σημαντικές αποφάσεις, λόγω της αντίθεσης μιας και μόνο χώρας μέλους. Όπου για να καταλήξουν και να ψηφιστεί η κατάργηση στο καθεστώς ομοφωνίας, θα πρέπει και πάλι να περάσει αρκετό διάστημα για να συμφωνήσουν! «Μύλος» και «ζήσε, Μάη μου, να φας τριφύλλι», ακριβώς τη στιγμή κατά την οποία δεν μεταφέρεται αλλιώς αυτή η Βαβέλ που έχει ενσκήψει στην -υποτίθεται- Ενωμένη Ευρώπη, απέναντι στα καλά και στα δύσκολα, η οποία -ανάμεσα στις βασικές αρχές της- είναι να ομονοεί.

Ο Ουίνστον Τσώρτσιλ -ποιος θα μπορούσε να ψέξει τις άμεσες αντιδράσεις και την αποφασιστικότητά του- είχε πει πως «ο φόβος είναι αντίδραση. Το θάρρος είναι απόφαση» και είναι δεδομένο πως αυτή την ώρα η Ευρώπη έχει ανάγκη από θαρραλέες αποφάσεις. Άλλωστε, στην ιστορία κάθε επιτυχίας, πάντα υπάρχει από πίσω κάποιος ή κάποιοι που πήρε ή πήραν μια θαρραλέα απόφαση. Και είναι τόσο απλό, που θα μπορούσε να το καταλάβει ακόμα και ο Ραν Ταν Πλαν.