Η ομιλία της Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν για την ενεργειακή πολιτική της Ε.Ε., πριν από μία εβδομάδα, αποκαλύπτει αφενός την απόσταση της ευρωπαϊκής ηγεσίας από τα συμφέροντα και τα προβλήματα των Ευρωπαίων πολιτών και αφετέρου την αδυναμία της να διαμορφώσει μια ρεαλιστική πολιτική για τη βιώσιμη ανάπτυξη στην Ευρώπη.

Η ενεργειακή πολιτική αυτή τη στιγμή είναι η αιτία των μεγάλων προβλημάτων της Ε.Ε., του πληθωρισμού, του κλεισίματος των ευρωπαϊκών βιομηχανιών, των υπερβολικά αυξημένων κρατικών δαπανών και τελικά της μείωσης της ανταγωνιστικότητας των ευρωπαϊκών οικονομιών.

Η Φον ντερ Λάιεν παραδέχεται μεν ότι τα κόστη της ενέργειας είναι εξαιρετικά υψηλά, αλλά εσφαλμένα εντοπίζει ως αιτία της ακρίβειας την εξάρτηση της Ε.Ε. από το ρωσικό φυσικό αέριο και λέει ότι πρέπει να απαλλαγούμε από το «βρόμικο» ρωσικό καύσιμο. Αποκρύπτει το γεγονός ότι το ρωσικό αέριο το οποίο επί δεκαετίες τροφοδοτούσε τις βιομηχανίες της Κεντρικής Ευρώπης ήταν πάντα πολύ φθηνότερο από κάθε άλλου είδους καύσιμο που εισήγαγε η Ε.Ε. Χαρακτηρίζει το ρωσικό καύσιμο βρόμικο, αλλά αυτή τη στιγμή η Ε.Ε. εισάγει ακριβότερο ίδιο καύσιμο από τις ΗΠΑ και από τους Αραβες – αυτό δεν θεωρείται «βρόμικο». Συνεπώς, η βρομιά του ρωσικού αερίου είναι προφανώς πολιτικός χαρακτηρισμός. Το αφήγημα ότι οι πολύ υψηλές τιμές ενέργειας στην Ε.Ε. οφείλονται στο φθηνό ρώσικο αέριο είναι αστείο, αλλά επαναλαμβάνεται σε όλες τις ανακοινώσεις της, πρόκειται για προπαγάνδα.

Στη συνέχεια η πρόεδρος της Κομισιόν υποστηρίζει ότι οι τιμές θα πέσουν αν παραγάγουμε δική μας (ευρωπαϊκή) καθαρή πράσινη ενέργεια και προτείνει περισσότερες επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας. Επιμένει σε αυτή την πολιτική πράσινης ενέργειας που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια, αποκρύπτοντας το γεγονός ότι η Ευρώπη εξαρτάται απόλυτα από την Κίνα για την προμήθεια φωτοβολταϊκών μονάδων αλλά και μπαταριών για την αποθήκευση του ρεύματος και ότι σήμερα αυξάνεται ραγδαία η εξάρτηση της Ε.Ε. από την Κίνα και στις ανεμογεννήτριες. Οταν λοιπόν μιλάει για εγχωρίως παραγόμενη πράσινη ενέργεια στην Ε.Ε., προσπαθεί να κρύψει ότι όλες αυτές οι μονάδες κατασκευάζονται στην Κίνα και αγοράζονται από την Ευρώπη πανάκριβα. Αυτή είναι μια ακόμη από τις αιτίες των υψηλών τιμών ενέργειας στην Ευρώπη.

Το κόστος της πολιτικής πράσινης ενέργειας για την Ευρώπη είναι τεράστιο. Η εντολή της ευρωπαϊκής ηγεσίας για απανθρακοποίηση μέχρι το 2030 οδηγεί στο κλείσιμο των ευρωπαϊκών βιομηχανιών διότι μειώνει αυτόματα την ανταγωνιστικότητά τους, έχει προκαλέσει τεράστιο κύμα πληθωρισμού και έχει εγκαταστήσει την ακρίβεια που πλήττει επώδυνα όλα τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά. Και όλα αυτά γίνονται ενώ δεν υπάρχει ακόμη η τεχνολογική δυνατότητα να αποθηκευθεί σε μπαταρίες το ρεύμα που παράγουν οι Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας, με αποτέλεσμα όλες αυτές οι πανάκριβες επενδύσεις να μην μπορούν να προσφέρουν ενεργειακή επάρκεια στην Ευρώπη.

Το δε πιο παράδοξο στη σκέψη της Φον ντερ Λάιεν είναι ότι ενώ δηλώνει πως «χρειαζόμαστε φθηνή ενέργεια τώρα», όλες οι λύσεις που προτείνει και τελικά επιβάλλει στην Ευρώπη θα ακριβύνουν την ενέργεια «τώρα» και αν υπάρχει κάποιο όφελος, αυτό θα εμφανιστεί σε αρκετές δεκαετίες από σήμερα.

Η ενεργειακή πολιτική της Ευρώπης θέτει ως προτεραιότητα την προστασία του περιβάλλοντος, έναν στόχο που υιοθετούν αναμφίβολα όλοι οι Ευρωπαίοι πολίτες, αλλά τους κρύβει το τεράστιο κόστος που θα πληρώσουν άμεσα για να πετύχουμε αυτόν τον στόχο. Κρύβει επίσης το γεγονός ότι επειδή ακόμη η Ε.Ε. δεν διαθέτει τους τρόπους αποθήκευσης (μπαταρίες) και διανομής αυτής της πράσινης ενέργειας που παράγει, αυτή χάνεται και συνεχίζουμε να έχουμε ενεργειακό έλλειμμα το οποίο καλύπτουμε με εισαγωγές φυσικού αερίου από τις ΗΠΑ και τους Αραβες, σε πολύ υψηλότερες τιμές από αυτές που είχε το «βρόμικο» ρωσικό αέριο.

Υπάρχει τρόπος να επιτευχθεί ο περιβαλλοντικός στόχος της Ευρώπης, χωρίς να επιβαρυνθούν οι ευρωπαϊκοί προϋπολογισμοί σε τέτοιον βαθμό, χωρίς να κλείσουν τα ευρωπαϊκά εργοστάσια, χωρίς να εξανεμιστεί το διαθέσιμο εισόδημα των Ευρωπαίων από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια; Ναι, υπάρχει.

Πρώτον, να προχωρήσουμε στην πράσινη ενέργεια και την απανθρακοποίηση της Ε.Ε. με πιο αργό ρυθμό ώστε τα υπέρογκα κόστη να διαχυθούν σε μεγαλύτερο βάθος χρόνου και να δώσουν τον χρόνο στις βιομηχανίες και τους πολίτες να προσαρμοστούν, ενώ παράλληλα θα δημιουργούνται οι υποδομές αποθήκευσης και διανομής για να μη χάνεται η ενέργεια και, δεύτερον, να εξετάσει η Ε.Ε. πάρα πολύ σοβαρά την επιλογή της πυρηνικής ενέργειας, η οποία είναι ασφαλώς η καθαρότερη και φθηνότερη μορφή ενέργειας.

Η πυρηνική ενέργεια, η οποία νομοτελειακά θα είναι η ενέργεια που θα τροφοδοτεί τα πάντα στο πολύ κοντινό μέλλον, θα απαξιώσει πλήρως και όλους τους άλλους τρόπους παραγωγής πράσινης ενέργειας, δηλαδή φωτοβολταϊκά και ανεμογεννήτριες, όπως και όλες τις πανάκριβες επενδύσεις που γίνονται τώρα. Ηδη η τεχνολογία στην παραγωγή πυρηνικής ενέργειας προχωράει με άλματα και οι μικροί πυρηνικοί αντιδραστήρες (Small Modular Reactors – SMR) παράγονται σε 18 χώρες, όλες εκτός Ε.Ε., με 80 διαφορετικούς τεχνολογικούς σχεδιασμούς.

Η Ε.Ε. αναγνωρίζει όλα τα πλεονεκτήματα της χρήσης αυτών των πυρηνικών μονάδων, αλλά δεν προσαρμόζει την ενεργειακή της πολιτική σε αυτή την τεχνολογία. Δεν την απαγορεύει, αλλά δεν επενδύει σε αυτή όπως θα έπρεπε, κάτι που αναγκαστικά θα κάνει πάρα πολύ σύντομα, αφού όμως έχει πρώτα καταστρέψει οικονομικά και τις βιομηχανίες της και τους προϋπολογισμούς των χωρών αλλά και τα ευρωπαϊκά νοικοκυριά. Η ακρίβεια που προκαλεί η ενεργειακή πολιτική σε όλη την Ευρώπη είναι μια μεγάλη απειλή για την πολιτική σταθερότητα της Ευρώπης.

Δυστυχώς οι λανθασμένες επιλογές της Κομισιόν δεν αφορούν μόνο την ενεργειακή πολιτική, αλλά επεκτείνονται και σε άλλες κεντρικές ευρωπαϊκές πολιτικές, όπως στην αγροτική πολιτική, στην εμπορική πολιτική, στην πολιτική των κεφαλαιαγορών κ.λπ. Οι πολιτικές αυτές δεν λαμβάνουν υπόψη τις ανάγκες των οικονομιών των ευρωπαϊκών χωρών, ούτε τις ανάγκες και τις δυνατότητες των Ευρωπαίων πολιτών κι έτσι οδηγούμαστε αφενός σε μια αδύναμη οικονομικά και πολιτικά Ευρωπαϊκή Ενωση και αφετέρου σε ενίσχυση του αντισυστημικού κλίματος και των ακραίων πολιτικών κομμάτων σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες.