Ήταν ένας από τους μεγαλύτερους φιλοσόφους, μαθηματικούς και γεωμέτρες. Ο Πυθαγόρας ο Σάμιος…
Κατασκεύασε μια κούπα, που εξωτερικά δεν διέφερε από μια κοινή κούπα κρασιού. Με ένα απλό όμως εσωτερικό μηχανισμό που λειτουργούσε με την αρχή των συγκοινωνούντων δοχείων, όταν η στάθμη τού κρασιού ξεπερνούσε μια προκαθορισμένη γραμμή, το κρασί χυνόταν όλο και περίλουζε αυτόν που τολμούσε από απληστία και αλαζονεία, να παραγεμίζει την κούπα!…
Με αυτό το τρόπο ο μεγάλος Έλληνας φιλόσοφος, ήθελε να δείξει στους μαθητές του, ότι η “ύβρις” και η υπέρβαση του μέτρου, τιμωρούνται πάντα. “Υβριστής” στην αρχαία Ελληνική κοσμοθεωρία, ήταν εκείνος που υπερεκτιμούσε τις ικανότητες και την δύναμη του και συμπεριφερόταν με βίαιο , αλαζονικό και χλευαστικό τρόπο απέναντι στους άλλους.
Η βίαιη και αλαζονική αυτή συμπεριφορά του “υβριστή” , αποτελούσε στην αρχαιότητα παραβίαση της ηθικής τάξης και απόπειρα ανατροπής της κοινωνικής ισορροπίας. Τελικά οδηγούσε στην πτώση και καταστροφή του ίδιου του “υβριστή” . Μεγαλύτερο πρόβλημα προκαλείται, όταν ο υβριστής τυχαίνει να είναι και αρχηγός κράτους…
Κατά το παρελθόν, υπήρξαν αρκετοί “υβριστές ηγέτες” , ή καλυτέρα ηγέτες που έπασχαν από το “σύνδρομο της ύβρεως”. Ένα σύνδρομο που παρουσιάζει γλαφυρά Ντέιβιντ Όουεν, (Άγγλος πολιτικός και ιατρός) στο βιβλίο του “Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία. Πόσο οι αρρώστιες επηρέασαν τους πολιτικούς τα τελευταία 100 χρόνια”, Το σύνδρομο της ύβρεως , είναι μια επίκτητη ψυχιατρική διαταραχή ,που έχει τα ακόλουθα χαρακτηριστικά :
– Ο ηγέτης που πάσχει, θεωρεί τους πολίτες απλώς ένα πεδίο όπου ασκεί την εξουσία του.
-Φροντίζει υπέρμετρα για τη δημόσια εικόνα του.
-Επιλέγει ενέργειες και δράσεις που ευνοούν αυτή την εικόνα του στον λαό.
-Ταυτίζει τον εαυτό του με το κράτος ή ακόμα και με το έθνος!
-Στις δημόσιες ομιλίες του μιλάει σαν μεσσίας, εκθειάζοντας τις ενέργειές
του. Αγνοεί τις υποδείξεις και τις παρατηρήσεις του περιβάλλοντός του,
αφού πιστεύει ότι έχει το αλάθητο και το προνόμιο να γνωρίζει μόνο αυτός
την αλήθεια.
-Έχει υπερβολική αυτοπεποίθηση. Και τελικά χάνει την επαφή με την
πραγματικότητα.
Ειδικότερα, η υπέρμετρη αίσθηση αυτοπεποίθησης τον οδηγεί στον
αποκλεισμό κάθε λογικής συμβουλής, ενώ αρέσκεται μόνο στις κολακείες..
Δυστυχώς, στον αιώνα που πέρασε, φαίνεται ότι ορισμένοι πολύ γνωστοί
αρχηγοί κρατών σε όλο τον κόσμο έπασχαν από αυτό το σύνδρομο.
Ο λόρδος Όουεν βέβαια στο βιβλίο του αναφέρεται σε πολιτικούς ηγέτες
του προηγούμενου αιώνα. Εάν όμως κάποιος αναλύσει με τα ίδια κριτήρια
συμπεριφορές σύγχρονων ηγετών, εύκολα θα διαπιστώσει ότι αρκετοί
μπορεί να θεωρηθεί ότι πάσχουν από το “σύνδρομο της ύβρεως”. Το πλέον
κραυγαλέο παράδειγμα, είναι ο Τούρκος πρόεδρος…
Αλλά πως δημιουργείται αυτό το σύνδρομο ;
Στην περίπτωση του προέδρου της γειτονικής χώρας, πως ένας πολλά
υποσχόμενος δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης, περίπου φιλικός προς την
χώρα μας, και σε επαφή με την πραγματικότητα ,κατέληξε να εξαπολύει
συνεχώς κλιμακούμενες απειλές να επαναλαμβάνει κουραστικά αλλά και
εξοργιστικά, ανιστόρησες διεκδικήσεις , και κυρίως να προβαίνει σε πράξεις
που απειλούν άμεσα την ειρήνη στην περιοχή μας;
Βασική προϋπόθεση ,είναι να υπάρχει το ανάλογο υπόστρωμα, τόσο το γενετικό όσο και το επίκτητο. Υπόστρωμα που αφορά τη δομή και την ανάπτυξη του εγκεφάλου του πάσχοντος. Όσον αφορά το γενετικό υπόστρωμα, οι νευροεπιστήμες δεν μπορούν ακόμα να το τροποποιήσουν. Αυτό όμως που μπορεί να επιτύχει η σύγχρονη επιστήμη είναι η διάγνωση. Διάγνωση, που βασίζεται σε επιστημονικές μεθόδους , που σήμερα μας δίνουν την δυνατότητα να αναλύσουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά. Δηλαδή να ταυτοποιήσουμε με μεγαλύτερη ασφάλεια τους υβριστές , από
ότι πρώτος επιχείρησε να κάνει ο Πυθαγόρας με την μαγική κούπα του στην Σάμο, πριν 25000 χρόνια.
Στην Σάμο, που ο “υβριστής” Τούρκος πρόεδρος , περιλαμβάνει στα νησιά που ανήκουν στους κακούς γείτονες !…
…Έχω μια ιδέα. Μήπως αποσταλεί στον Τούρκο πρόεδρο , “μια μαγική κούπα του Πυθαγόρα” ( πωλούνται ως σουβενίρ στο νησί της Σάμου) για να αντιληφθεί το μέγεθος της “ύβρεως” που διαπράττει με λόγο και έργα εναντίον της χώρας μας, της διεθνούς κοινότητας και του πολιτιστικού κεκτημένου;
Αλλά αυτά όσον αφορά την διάγνωση.
Όσον αφορά την θεραπεία του επικίνδυνου αυτού “συνδρόμου της ύβρεως”, οι αρχαίοι Έλληνες, πίστευαν ότι η “θεία νέμεση” θα τιμωρήσει τον υβριστή.
Στην εποχή μας όμως, υπάρχουν εκτός από την νέμεση και άλλα μέσα.
Μέσα που οι Έλληνες όποτε χρειάστηκε , δεν δίστασαν να τα εφαρμόσουν ..
Νικηφόρα!