Ακόμη και ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, όμως, δεν μπορεί στην πραγματικότητα να ελπίζει σε «προοδευτική κυβέρνηση ανοχής», καθώς οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι αυτό δεν… βγαίνει αριθμητικά, ενώ το προχθεσινό ντιμπέιτ επιβεβαίωσε ενώπιον 2,5 εκατομμυρίων τηλεθεατών ότι και πολιτικά είναι ανέφικτο.

Προφανώς ο Τσίπρας επιμένει στο «δικό του» σενάριο όχι γιατί το πιστεύει, αλλά επειδή αντιλαμβάνεται ότι είναι ανάγκη να παρουσιάζει στην κοινή γνώμη μια εναλλακτική κυβερνητική πρόταση απέναντι στον βασικό αντίπαλό του Κυριάκο Μητσοτάκη. Το πρόβλημα για την «προοδευτική διακυβέρνηση» του Τσίπρα δεν είναι μόνο τα «κουκιά» που δεν βγαίνουν και οι διαφωνίες ανάμεσα στους πιθανούς εταίρους (ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΜέΡΑ25, ΚΚΕ) για τους όρους συνεργασίας. Το δομικό πρόβλημα είναι ότι κανένας, πλην Τσίπρα, δεν ωφελείται από αυτή τη «συμμαχία των ηττημένων». Αντίθετα, τους φέρνει όλους σε δύσκολη πολιτική θέση, ναρκοθετεί το μέλλον τους και ασφαλώς δεν θέλουν να αυτοκτονήσουν για το χατίρι του Αλέξη.

Ωστόσο, ο Τσίπρας έχει δίκιο στη διαπίστωση ότι «το πρώτο και το τρίτο κόμμα μπορούν να σχηματίσουν κυβέρνηση». Πράγματι, και η  δημοσκόπηση της Marc που δημοσιεύει το «ΘΕΜΑ» επιβεβαιώνει τη φράση του αρχηγού της Κουμουνδούρου, με μια μικρή… διαφορά. Πρώτο κόμμα, πέραν πάσης αμφιβολίας, είναι η Νέα Δημοκρατία. Αρα με ποιον προτρέπει να σχηματίσει κυβέρνηση ο σίγουρα «τρίτος» Ανδρουλάκης; Με τον Μητσοτάκη;

Πρόκειται για ένα προεκλογικό τρικ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ ή πράγματι βαθιά μέσα του θα επιθυμούσε μια συνεργασία Μητσοτάκη με Ανδρουλάκη; Μια τέτοια εξέλιξη θα του επέτρεπε να ελπίζει ότι σε επόμενο χρόνο έρχεται η σειρά του να επιστρέψει στην εξουσία, αφού θα έχει μείνει μόνος του στην αντιπολίτευση να «εισπράττει» τη φθορά της κυβέρνησης. Βέβαια, είναι γνωστό ότι στην πολιτική είναι δύσκολο να κάνεις μακροπρόθεσμα σχέδια, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.

Σε κάθε περίπτωση, το πιο πιεστικό δίλημμα θα το αντιμετωπίσει το βράδυ της επόμενης Κυριακής ο Ανδρουλάκης. Αν όντως η αριθμητική της κάλπης βγάζει μαζί με τη Ν.Δ. πλειοψηφία άνω των 151 εδρών θα πρέπει να διαλέξει. Ή να πάει με τη Νέα Δημοκρατία και να σχηματιστεί κυβέρνηση πάνω σε προγραμματική βάση, οπότε πρέπει να ξεχάσει τις εμμονές του «δεν θέλω τον Μητσοτάκη πρωθυπουργό» και «κάποιοι να πάνε φυλακή για τις υποκλοπές» ή να αρνηθεί τη συνεργασία και η χώρα να οδηγηθεί σε επαναληπτικές εκλογές με ενισχυμένη αναλογική.

Σε αυτή την περίπτωση πρέπει να θεωρείται βέβαιο ότι οι μισοί από τους βουλευτές του δεν θα επανεκλεγούν, ενώ το ποσοστό του ΠΑΣΟΚ θα συρρικνωθεί εξαιτίας της πόλωσης μεταξύ των δύο πρώτων και είναι πολύ πιθανό και ο ίδιος να μπει σε εσωκομματική αμφισβήτηση. Συμπέρασμα: το εκλογικό αποτέλεσμα της επόμενης Κυριακής θα είναι μια δύσκολη πολιτική εξίσωση για δυνατούς και τολμηρούς λύτες.