Οχι, δεν είναι αστείο. Το τέταρτο και πιο μεταδοτικό κύμα της πανδημίας ήρθε απρόσμενα νωρίς και εκπλήσσει ακόμα και τους ίδιους τους επιστήμονες που δεν το περίμεναν από τώρα και με τέτοια επιθετικότητα. Οι ροές στα νοσοκομεία αυξάνονται μέρα με τη μέρα και η κοινωνία μετά την ολιγοήμερη χαλάρωση των μέτρων είναι πλέον εντελώς απρόθυμη να υποβληθεί σε νέους περιορισμούς και μάλιστα εν μέσω καλοκαιριού που τόσο περιμέναμε και η τουριστική βιομηχανία αλλά και εμείς οι ίδιοι για μικρές αποδράσεις μετά τους πολύμηνους περιορισμούς.
Η αισιοδοξία εναλλάσσεται πάλι με την απαισιοδοξία και οι μαύρες σκέψεις επανέρχονται για την πορεία της οικονομίας, καθόσον η επιστροφή στην έστω νέου τύπου κανονικότητα απομακρύνεται και πάλι.
Το οικονομικό επιτελείο αναπροσαρμόζει πάλι τα μοντέλα και τις εκτιμήσεις καθώς στην εξίσωση ξαναμπαίνει και πάλι ο παράγων της πανδημίας και οι άγνωστοι x αυξάνονται.
Και είναι θέμα ημερών να καταστεί η μετάλλαξη «Δέλτα» κυρίαρχη και στη χώρα μας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις μολύνσεις.
Το δε περίφημο τείχος ανοσίας, το οποίο πιστέψαμε αφελώς πως θα μπορούσαμε να χτίσουμε, μοιάζει πλέον όνειρο θερινής νυκτός και σε αυτό δεν είναι η χώρα μας εξαίρεση.
Παντού τα ίδια συμβαίνουν. Σε όλες τις κοινωνίες υπάρχει ένα σημαντικό ποσοστό της τάξης του 30%-35% από άτομα με φοβίες, ελλιπή ενημέρωση και κατανόηση της κρισιμότητας της κατάστασης, χαμηλής παιδείας ή εκ φύσεως αντιδραστικούς σε ό,τι αποφασίζουν οι κυβερνήσεις μαζί με τους επιστήμονες.
Κι όμως, πρέπει να το αποδεχτούμε, όπως έχουμε αποδεχτεί χρόνια τώρα ένα μεγάλο ποσοστό της κοινωνίας που αρνείται το ύψιστο δικαίωμα του πολίτη να αποφασίζει για το μέλλον του μέσα από τις εκλογές και αφήνει τους άλλους να αποφασίζουν γι’ αυτόν.
Και όλοι αυτοί έχουν ως ασπίδα τα δικαιώματα που τους παρέχουν τα δημοκρατικά Συντάγματα, αν και σε άλλες περιπτώσεις δεν τα αναγνωρίζουν και τα γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους.
Ναι, δεν είναι αστείο. Βρισκόμαστε και πάλι όλοι (εμβολιασμένοι και μη) αντιμέτωποι με έναν επικίνδυνο και θανατηφόρο ιό και πάνε στράφι και οι ελπίδες αυτών που έκαναν το καθήκον τους στην κοινωνία και εμβολιάστηκαν ξεπερνώντας ενδεχομένως και τις δικές τους φοβίες και δισταγμούς.
Αυτή τη φορά όμως δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για γενικό lockdown το οποίο θα «τιμωρούσε» και τους εμβολιασμένους. Οι αντοχές της οικονομίας δεν υπάρχουν πια. Η ζημιά που έχει υποστεί τους τελευταίους 17 μήνες είναι τεράστια, καθώς το κράτος εισπράττει ελάχιστα και δαπανά τεράστια ποσά για να κρατηθούν όρθια η κοινωνία και οι επιχειρήσεις.
Και δαπανά όχι από αποθεματικά και περίσσευμα, αλλά από νέα δάνεια που διογκώνουν το χρέος και το έχουν φτάσει στο 215% του ΑΕΠ!
Αφού λοιπόν δεν υπάρχουν τέτοια περιθώρια, από δω και πέρα ο Θεός να βάλει το χέρι του και να μη γίνουμε Μπέργκαμο! Και κυρίως να μην την πληρώσουν αυτοί που δεν φταίνε και πίστεψαν πως θωρακίστηκαν με τα εμβόλια.
Δεν ξέρω τι πήγε στραβά και ποια λάθη πληρώνουμε ή αν όντως ο ιός είναι πολύ εξυπνότερος από τους επιστήμονες. Και ούτε είναι η ώρα για απολογισμούς και απόδοση ευθυνών.
Το μεγάλο ζητούμενο είναι να μη μας βρει εκτός από τον λοιμό και λιμός, όπως προβλέπουν τα μαθηματικά μοντέλα για τις χώρες του λεγόμενου τρίτου κόσμου. Οσο για τον καταποντισμό, αυτόν πλέον τον βλέπουμε καθημερινά, καθώς η κλιματική αλλαγή που είναι άλλο ένα «κατόρθωμα» της ανθρωπότητας είναι εδώ, αλλά οι ισχυροί του πλανήτη μας δεν λένε επιτέλους να πάρουν δραστικά μέτρα. Οι καύσωνες με 47 βαθμούς Κελσίου στον Καναδά και τη Βόρεια Αμερική, οι καύσωνες στη Μόσχα και οι πλημμύρες με νεκρούς Ιούλιο μήνα στη Γερμανία, στο Βέλγιο και την Κεντρική Ευρώπη δεν είναι δα και φυσιολογικά φαινόμενα. Προειδοποιήσεις για τα επερχόμενα είναι και οι παγκόσμιοι ηγέτες δεν μπορούν να κλείνουν άλλο τα μάτια και να τα ξεπερνούν απερίσκεπτα.
Μ’ όλα αυτά, μόνο ανέμελο δεν θα είναι το καλοκαίρι που διανύουμε και καλό είναι να προετοιμαζόμαστε για τα ακόμα χειρότερα, που είναι βέβαιο πως έρχονται και στη δημόσια υγεία και στα οικονομικά μας.