Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο ξαφνικός θάνατος της Φώφης Γεννηματά -μιας γυναίκας που έδωσε σκληρές μάχες αξιοπρέπειας μέχρι το τραγικό τέλος- συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία. Προκάλεσε εθνική συγκίνηση. Ταρακούνησε το κόμμα της. Διέγειρε το συναίσθημα στην πολιτική. Έφερε πιο κοντά στον καθρέπτη τους τα στελέχη του Κινήματος Αλλαγής. Εστίασε στις δυνατότητες, στις προθέσεις και τις ευθύνες τους. Δημιούργησε μια νέα αφετηρία για την πορεία προς το μέλλον τους.
Η απρόσμενη στη συνέχεια εμφάνιση στην προεκλογική κούρσα του πρώην πρωθυπουργού άλλαξε ξανά τη συνθήκη. Προκάλεσε το ενδιαφέρον φίλων και αντιπάλων του, εντός και εκτός του ΚΙΝΑΛ. Λειτούργησε ως καταλύτης εξελίξεων στο εσωκομματικό πεδίο, όπου έξι υποψήφιοι πλέον διεκδικούν την ηγεσία του τρίτου κόμματος στη βουλή– που με όρους απλής αναλογικής μπορεί να αποκτήσει ξανά ρόλο ρυθμιστή των εξελίξεων στο ευρύτερο πολιτικό σκηνικό.
Τα πρώτα γκάλοπ δείχνουν ότι οι προβολείς στρέφονται προς το ΚΙΝΑΛ και στην κούρσα εκλογής του νέου αρχηγού. Η αύξηση των ποσοστών του το επιβεβαιώνει- και αν μη τι άλλο αναγκάζει τους έξι υποψηφίους να τιμήσουν την παρακαταθήκη που αναγνωρίζουν ότι άφησε η Φώφη Γεννηματά εξασφαλίζοντας για τους επόμενους «σταθμούς» όρους ενότητας.
Το momentum για το Κίνημα Αλλαγής/ΠΑΣΟΚ είναι διαφορετικό και απαιτητικό. Θα μπορούσε να είναι και μια ευκαιρία- ίσως η τελευταία ευκαιρία- για την ουσιαστική ανασύνταξη του χώρου της κεντροαριστεράς, χωρίς μικρομεγαλισμούς και μικροσκοπιμότητες. Το βάρος της ευθύνης πέφτει κυρίως στους ώμους του Ανδρέα Λοβέρδου, Νίκου Ανδρουλάκη και Γιώργου Παπανδρέου που καλούνται εκ των πραγμάτων να αποδείξουν ότι μπορούν και θέλουν να τιμήσουν το momentum. Και τις επόμενες προκλήσεις με την στάση τους.
Η μαζική συμμετοχή στις κάλπες είναι βασική προϋπόθεση για την επιτυχία του εγχειρήματος. Θα καταφέρουν οι υποψήφιοι, τη στιγμή της μικρής έκρηξης των ποσοστών του ΚΙΝΑΛ στα γκάλοπ, να φέρουν μαζικά κόσμο στις κάλπες; Όπως το 2017, που προσήλθαν περίπου 212 χιλιάδες μέλη και φίλοι του ΚΙΝΑΛ να εκλέξουν αρχηγό;
Ο ελέφαντας στο δωμάτιο- η πανδημία- εξακολουθεί να υπάρχει και ίσως επιβάλει τους δικούς του όρους. Η 5η Δεκέμβρη θα είναι το πρώτο κρας-τεστ για την διατήρηση του momentum– όμως δεν είναι απαραίτητα ο καθοριστικός «σταθμός». Δύσκολα θα εκλεγεί, ως φαίνεται αρχηγός από τον πρώτο γύρο. Και ως εκ τούτου το δίδυμο προς τον τελικό της 12ης Δεκέμβρη θα αναλάβει την μεγάλη ευθύνη: να αναμετρηθεί με το βλέμμα στις εθνικές εκλογές.
Η αύξηση των δημοσκοπικών ποσοστών του ΚΙΝΑΛ ουδείς γνωρίζει αν είναι παροδική ή αν είναι μια νέα αρχή για το άλλοτε κραταιό κόμμα που κατέρρευσε εκλογικά τα χρόνια της κρίσης. Οι υποψήφιοι αρχηγοί -και οι έξι- καλούνται από τώρα να αποδείξουν ότι έχουν συνειδητοποιήσει τις ευθύνες τους κι ότι μπορούν να λειτουργήσουν συλλογικά, ακολουθώντας κοινό όραμα και σχέδιο την επόμενη μέρα. Δεν είναι παιχνίδι μόνο δύο εσωκομματικών γύρων η επιχείρηση ισχυροποίησης της κεντροαριστερής παράταξης στη χώρα. Ούτε εξαρτάται μόνο από τον υποψήφιο που θα κερδίσει την κούρσα.
Γι’ αυτό μέσα στις μέρες που απομένουν μέχρι τις κάλπες του Δεκέμβρη πρέπει και οι έξι και κυρίως οι κ.κ Λοβέρδος, Ανδρουλάκης και Παπανδρέου που προηγούνται στα γκάλοπ να μιλήσουν με ανοιχτά χαρτιά. Να πείσουν τους εν δυνάμει ψηφοφόρους για τις προθέσεις τους, για το σχέδιο και για τις θετικές ανατροπές που υπόσχονται. Η ενότητα, η ανανέωση, ο διπλασιασμός των ποσοστών, η παράταξη και πάλι πρωταγωνιστής των εξελίξεων, η αυτόνομη πορεία και τα συναφή είναι και θα παραμείνουν δυστυχώς συνθήματα αν οι διεκδικητές της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ επιλέξουν τα μισόλογα, τις σφοδρές και αχρείαστες αντιπαραθέσεις, τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.
Και να θυμούνται: όπως γίνεται πάντα, θα κερδίσει στις εσωκομματικές εκλογές, όποιος πείσει τους πολίτες ότι μπορεί να εξασφαλίσει την προοπτική του χώρου στις επόμενες εθνικές αναμετρήσεις, λειτουργώντας ως εμβρυουλκός άλλων νέων στελεχών και δυνάμεων που έχει ανάγκη, όχι μόνο ο χώρος αλλά κυρίως η χώρα…