Αντε να καταλάβουμε πως η τιμή του φυσικού αερίου και κατ΄ επέκταση του ηλεκτρικού ρεύματος, μιας και πολλές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής στην Ευρώπη το χρησιμοποιούν ως καύσιμο, καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον πόλεμο στην Ουκρανία και τους εκβιασμούς του Πούτιν προς την Ευρώπη.
Όμως η τιμή του πετρελαίου, που καθημερινά σημειώνει επίσης αυξητικά άλματα, σε ποια πραγματικά γεγονότα οφείλεται; Μειώθηκε η παραγωγή από τις πετρελαιοπαραγωγές χώρες ή αυξήθηκε υπέρμετρα η ζήτηση και η οποία δεν μπορεί να καλυφθεί από την προσφορά; Όταν μάλιστα, το ρωσικό πετρέλαιο δεν έχει σταματήσει ακόμα να ρέει προς τις αγορές. Επί του παρόντος βέβαια, γιατί δεν ξέρουμε τι θα συμβεί στο μέλλον.
Οι αγορές θα πει κανείς, δεν λειτουργούν έτσι και προεξοφλούν και τους μελλοντικούς κινδύνους μειωμένης προσφοράς και τους ενσωματώνουν από τώρα στις τιμές διάθεσης στη spot αγορά αργού πετρελαίου. Σωστά, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια στρέβλωση του κανόνα της προσφοράς και της ζήτησης.
Επιπρόσθετα όμως, ήρθε να προστεθεί στην εξίσωση και μια λάθος και πριν από την ώρα της, δήλωση της προέδρου της Κομισιόν ότι η ΕΕ αποφάσισε να επιβάλλει εμπάργκο στο ρωσικό πετρέλαιο στο πλαίσιο των κυρώσεων για την εισβολή. Το ανακοίνωσε πριν καν διερευνήσει αν συμφωνούν όλες οι χώρες με μια τέτοια απόφαση. Άμεσο αποτέλεσμα εκεί που η τιμή του αργού κυμαινόταν λίγο πάνω από τα 90 δολάρια, μέσα σε λίγες ώρες ξαναπέρασε πάνω από τα 100 και όχι μόνο δεν λέει να ξαναπέσει αλλά πλέον οι αγορές δουλεύουν πάνω σε σενάρια ακόμα και στα 130 ευρώ!
Η συνέχεια, γνωστή. Η Ουγγαρία αρνείται να συμφωνήσει στο εμπάργκο γιατί θεωρεί πως θα έχει τεράστιες επιπτώσεις στην εξαρτημένη οικονομία της από το ρωσικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο και η απαιτούμενη ομοφωνία για την απόφαση είναι πολύ δύσκολο να επιτευχθεί, εκτός κι αν οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι βάλουν βαθιά το χέρι στη τσέπη των φορολογουμένων τους, για να στηρίξουν τον φίλο του Πούτιν, ΄Ορμπαν!
Το κακό όμως έγινε και απλώς μας καταδεικνύει για άλλη μια φορά το έλλειμμα στιβαρής ηγεσίας που αντιμετωπίζει η ΕΕ και το έλλειμμα συνοχής σ’ αυτό το μωσαϊκό διαφορετικών συμφερόντων και εθνικών αναγκών που έχει η, κατά τα άλλα, Ενωμένη Ευρώπη.
Και μπορεί στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης αυτή η κούρσα του πετρελαίου να μην έχει προς το παρόν τις ίδιες βαριές συνέπειες για τους πολίτες τους, λόγω μικρότερων φόρων και καλύτερης λειτουργίας του ανταγωνισμού, στη χώρα μας όμως όπως προκύπτει από τις τιμές της αντλίας, το πρόβλημα τείνει να γίνει ανυπέρβλητο και μη αντιμετωπίσιμο.
Δεν είναι δυνατόν η βενζίνη να πωλείται σε μέσες τιμές των 2,20-2,30 ευρώ το λίτρο και στη νησιωτική Ελλάδα πάνω από 2,50 ευρώ.
Οι τιμές αυτές αλλάζουν τον τρόπο λειτουργίας της καθημερινότητάς μας κι αυτό πρέπει να γίνει αντιληπτό. Κι αλίμονο αν βγουν αληθινές οι εκτιμήσεις πως το αυξητικό ράλι δεν τελείωσε αλλά μόλις τώρα αρχίζει!
Την περασμένη εβδομάδα η κυβέρνηση ανακοίνωσε ένα γενναίο ομολογουμένως και φιλόδοξο πρόγραμμα για τη συγκράτηση της τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος. Ένα πακέτο που θα βάλει χέρι και στον προϋπολογισμό και κινείται στα όρια των δημοσιονομικών αντοχών της χώρας.
Μια εβδομάδα μετά, όπως διαπιστώνεται στην πράξη, ότι δεν είναι μόνο το ρεύμα αλλά εξίσου σημαντικό είναι και το θέμα της τιμής της βενζίνης και δεν είναι φυσικά λύση να αφήσουμε τα αυτοκίνητα και να πάρουμε τα μέσα μαζικής μεταφοράς, γιατί κι αυτό είναι μια μορφή φθηνού λαϊκισμού.
Επομένως, είναι μονόδρομος για την κυβέρνηση αν θέλει να μη δει τα ποσοστά της να κατρακυλούν έτι περαιτέρω να μειώσει τους υψηλότατους φόρους που είναι ενσωματωμένοι στην τελική τιμή των καυσίμων. Η επιδότηση με τα 15 λεπτά στο λίτρο για τους ευάλωτους αποδείχθηκε στην πράξη μια τρύπα στο νερό γιατί από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το μέτρο, η βενζίνη πήρε πάνω άλλα 30 τουλάχιστον λεπτά!
Αν όντως επιμένει ο πρωθυπουργός πως η κυβέρνησή του είναι φτιαγμένη για τα δύσκολα, καλείται για άλλη μια φορά να το αποδείξει στην πράξη.