Σεβαστά και τα τεχνικά σχόλια ενστάσεις και η αισθητική κρίση και το ατομικό γούστο . Περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.

Άλλος γουστάρει πανηγύρια με κλαρίνα νταούλια και ζουρνάδες κι άλλος εναλλακτικές περφόρμανς σε στυλ Γιαν Φαμπρ. Άλλος ελκύεται από εμβατήρια ,τροπάρια και θούρια και άλλος από λυρικά ορατόρια και συμφωνικές συνθέσεις. Άλλος θέλει αναπαραστάσεις από Αλαμάνες , Γραβιές, Δερβενάκια και άλλος επιθυμεί συμβολικές χορογραφικές βερσιόν αλά Δημήτρη Παπαϊωάννου. Δεν θα τσακωθούμε όμως τώρα αν είναι προτιμότερη η μουσική επένδυση του βιντεοκλίπ να προέρχεται από το «μου ξανάρχονται ένα – ένα χρόνια δοξασμένα, να ‘τανε το 21» ή από το «έχε γεια καημένε κόσμε» σε ραπ απαγγελία. Πόσο μάλλον θα φιλονικήσουμε αν τα γυρίσματα του έγιναν στο Καλλιμάρμαρο και όχι στο γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης στο Φάληρο ή στο Θ. Κολοκοτρώνης στη Τρίπολη που φέρουν τα ένδοξα ονόματα των ηρώων του 21;

Σίγουρα οι διάφορες οπτικές είναι γόνιμες και η ποικιλία απόψεων είναι πάντα ωφέλιμη. Κανείς δεν εκφράζει το όλον . Η απουσία, άλλωστε, ενιαία επεξεργασμένου και κοινά αποδεκτού εθνικού αφηγήματος για το 1821 επιτρέπει εκάστοτε διαφορετικές ερμηνείες, ενστάσεις, αμφισβητήσεις Σύμφωνοι. Άλλο , όμως ή ένδυση του ιδεατού με μεταφορές και άλλο η πιστή απεικόνιση του με ρεαλιστικές αποδόσεις. Αναγκαστικά λοιπόν κάθε αντιπαράθεση για το συγκεκριμένο βιντεοκλίπ μοιάζει σκόρπια και ρηχή, ανεξάρτητα αν αυτή αντλείται από ένα ποζάτο μικρόκοσμό ή από ένα υπολογιστικά φλύαρο μακρόκοσμο. Πολύ περισσότερο φαντάζει μάταια, αν όχι αποπροσανατολιστική, κάθε κουβέντα γι αυτό αν προέρχεται από στερεοτυπικές, καχύποπτες και ξινισμένες drama queens που ολοφύρονται για τη πολυσημία της Εθνική ταυτότητας.

Στο κάτω κάτω αν η επιτροπή του Ελλάδα 2021 ήθελε μια ανώδυνη, εύπεπτη διεθνώς αναγνωρίσιμη μελωδία, για να ανασύρει συγκινησιακά νοσταλγικές στιγμές θα μπορούσε χαλαρά να διαλέξει το “From souvenirs to souvenirs” με το Ντέμη Ρούσσο, ξερωγώ. Προτίμησε, ωστόσο, να μην συστρατευθεί σε ένα δήθεν νεωτερισμό, να μην αυτοαναγνωριστεί στο κιτς και να μην καταχωριστεί στη λεγόμενη αξιοσύνη την παράδοσης. Κατέληξε να επενδύσει στο πιασάρικο ρυθμό του συρτού Καλαματιανού από το παλιό σουξέ «Ας κρατήσουν οι χοροί» του Σαββόπουλου. Το από ποια ιδεοπνευματικά ρεύματα ήταν επηρεασμένος το 1983 ο συνθέτης και ερμηνευτής όταν το πρωτοκυκλοφόρησε σε βινύλιο είναι αδιάφορο. Το κυρίαρχο είναι ότι οι ρυτίδες του χρόνου δεν αλλοίωσαν την αρχική φρεσκάδα του τραγουδιού.

Μπορεί, πράγματι, να μην είναι συμπεριληπτικό των θεμελιακών ερεθισμάτων που είναι ριζωμένα στη κοινωνία για τον αγώνα του 21. Παραμένει, όμως αυθόρμητο και γιορτινό , με εκείνη την αφτιασίδωτη αίσθηση αμοιβαιότητας και παρείστικης συνοχής σε «στέκια επαρχιώτικα, βρε». Αποπνέει απελευθερωτική ανάσα αυτοπεποίθησης και γενναιόδωρο πνεύμα συμφιλίωσης σαν το αντάμωμα σε απογειωτικό χορό ανήμερα της Λαμπρής. Κι ακόμα, με την ευρύχωρη διαχρονικότητα και το ξεσηκωτικό του τέμπο ανταποκρίνεται στο ευρύτερο συναίσθημα της λαϊκής περηφάνιας και έξαρσης. Άλλωστε «ο ενθουσιασμός έχει μεγαλύτερη αξία από το γούστο» έγραφε ο Φλομπέρ.

Η επιλογή της επιτροπής «Ελλάδα 2021» να συναρθρώσει το συγκεκριμένο τραγούδι με τα ανεξίτηλα χνάρια του 1821 και να το εικονοποιήσει με σύγχρονο τρόπο που να αγγίζει το ριζωμένο αποτύπωμα της πνευματικής και πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δεν αντέχει σε μίζερες επικρίσεις. Εξάλλου η νοηματοδότηση της εθνικής επετείου των 200 χρόνων από την επανάστασης δεν εξαντλείται σε μεγαλειώδεις πανηγυρικές εκδηλώσεις με παρελάσεις φουστανελοφόρων ζωσμένων με το γιαταγάνι του Νικηταρά στο Βαλτέτσι και λαμπαδιασμένη τη δάδα του Σαμουήλ στο Κούγκι. Η σημασία και το μήνυμα του σύγχρονου και αισιόδοξου πατριωτισμού πηγάζει από τον στοχασμό , το συναίσθημα και το βίωμα καθενός μας. Διαρκώς επικεντρωμένα στο συνεκτικό άξονα της καθημερινότητας μας και πάντα σε χρόνο ενεστώτα.

Να μας έχει ο Θεός γερούς, λοιπόν να κρατήσουμε το χορό ενωμένοι σε κοινές τροχιές για το ροκ του μέλλοντος μας , Και πάντα γελαστούς στις ψηφιακές κάμερες των κινητών τηλεφώνων. Γιατί οι πολαρόιντ του τραγουδιού είναι πια τόσο ξεπερασμένες όσο και τα καριοφίλια.