Η κόντρα για την ψήφο του απόδημου Ελληνισμού πάντως -αν και ξαναζεστάθηκε ξαφνικά μετά από (σχεδόν) δύο χρόνια- αποτελεί μια σοβαρή υπόθεση που δεν πρέπει να χαθεί ανάμεσα στις «διαρκείς» πολιτικές αντιπαραθέσεις.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που αφορά όλες και όλους μας και που δυστυχώς κινδυνεύει να «κακοποιηθεί», για άλλη μια φορά, από την μη ειλικρινή διάθεση επίλυσής του ή από τις πολιτικές σκοπιμότητες για τις οποίες κατηγορεί το ένα κόμμα το άλλο.
Σε κάθε περίπτωση, η πρωτοβουλία της κυβέρνησης μέσω του υπουργού Εσωτερικών να καταθέσει σχέδιο νόμου στη βουλή για την κατάργηση των περιορισμών για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος του απόδημου Ελληνισμού από τον τόπο κατοικίας τους, δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητη ή ασχολίαστη. Ο αρμόδιος υπουργός υποστήριξε ότι η πρωτοβουλία ελήφθη έπειτα από δηλώσεις της βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ, Θεοδώρας Τζάκρη ότι οι περιορισμοί που ισχύουν είναι «άδικοι» και «υποτιμητικοί» κι ότι, αν το κόμμα της επανέλθει στη διακυβέρνηση της χώρας, θα τους καταργήσει. Είναι όμως έτσι; Και γιατί ο κ. Βορίδης σπεύδει τώρα -σχεδόν δύο χρόνια μετά το νόμο του προκατόχου του Τ. Θεοδωρικάκου- να φέρει προς ψήφιση νέο νόμο που καταργεί τους «κόφτες»; Μήπως γιατί τελικά αυτοί οι «κόφτες» αποκλείουν μεγάλη μερίδα Ελλήνων Αποδήμων, σε σχέση με την άσκηση του εκλογικού τους δικαιώματος από την χώρα διαμονής τους;
Οι «κόφτες» -τα κριτήρια που ισχύουν- προφανώς και αφήνουν έξω -και απ’ έξω- πολλούς Έλληνες Αποδήμους από την δυνατότητα να ψηφίσουν από την χώρα κατοικίας τους αφού αφορούν στην προϋπόθεση: παραμονής δύο ετών στην Ελλάδα κατά την τελευταία 35ετία και την υποχρέωση υποβολής φορολογικής δήλωσης κατά το τρέχον ή το προηγούμενο έτος. Πώς έφτασαν σε αυτήν την απόφαση με τους συγκεκριμένους «κόφτες» πριν δύο χρόνια στη βουλή; Μετά από σφοδρή αντιπαράθεση, όπου έβγαζαν και έβαζαν χρόνια διαμονής στο εξωτερικό για να τα βρουν στο …ζύγι.
Κάποιοι μάλιστα, όπως στο ΚΙΝΑΛ, εκτιμούν ότι η κυβέρνηση θέλησε να αναθεωρήσει το νόμο γιατί δεν υπάρχει ανταπόκριση από τους Αποδήμους, καθώς δυσκολεύονται να εγγραφούν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα του ΥΠΕΣ, παρότι έχει τεθεί σε λειτουργία εδώ και αρκετές εβδομάδες. Και έτσι να είναι, γιατί πάλι η κυβέρνηση θέλησε να πάρει την πρωτοβουλία γνωρίζοντας ότι μόνο με τη συμφωνία του ΣΥΡΙΖΑ εξασφαλίζεται η απαραίτητη πλειοψηφία των 2/3 που απαιτεί το Σύνταγμα για να «περάσει» ο νέος νόμος;
Το επιχείρημα που προβάλλουν είναι ότι η εκπροσώπηση των αποδήμων που είναι εγγεγραμμένοι στο εθνικό δημοτολόγιο εξασφαλίζεται μόνο με την άρση των περιορισμών. Συμφωνεί και ο ΣΥΡΙΖΑ δια της κυρίας Τζάκρη ότι οι περιορισμοί είναι «άδικοι» αλλά προτιμά να μιλά για «πυροτεχνήματα» της κυβέρνησης και να προτείνει την δική του τροπολογία (εμπνευσμένη από το ιταλικό σύστημα, λένε) για την επίλυση του ζητήματος.
Το βασικό ερώτημα που τίθεται και πρέπει να απαντηθεί τώρα είναι αν οι περιορισμοί είναι προϊόν φοβικών αντιλήψεων μεγάλης μερίδας του ελληνικού πολιτικού συστήματος έναντι των συμπατριωτών μας που ζουν εκτός συνόρων-ή πράγματι αναδεικνύουν τους εύλογους προβληματισμούς για τις πολλές πτυχές του ζητήματος.
Χρέος -κυβέρνησης και αντιπολίτευσης- είναι να μιλήσουν επιτέλους με καθαρά λόγια. Να αποδείξουν αρχικά αν ενδιαφέρονται να αποκτήσουν δικαίωμα ψήφου οι απόδημοι χωρίς να χρειάζεται να γυρίσουν γη και ουρανό για να βρουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά ή αν κόπτονται να καλύψουν τις ψηφοθηρικές τους ανάγκες για την κρίσιμη ώρα. Και οφείλουν να απαντήσουν χωρίς περιστροφές αν θέλουν πραγματικά να ψηφίσει η …Μαρία Πορτοκάλος από την μακρινή Αμερική ή αν επιλέγουν κάθε φορά τις άγονες αντιπαραθέσεις…