Το αμερικανικό περιοδικό “Life”, στο εξώφυλλό του, παρουσίαζε σημαντικά πρόσωπα και ιστορικά καρέ από τον πλανήτη. Ωστόσο, ένα από αυτά τα εξώφυλλα είναι εμβληματικό για τους Έλληνες: στο τεύχος της 16ης Δεκεμβρίου 1940 υπάρχει η φωτογραφία ενός τσολιά. Ήταν τότε που δεν είχαν περάσει δύο μήνες από την 28η Οκτωβρίου, το «Όχι» στους Ιταλούς και τις ηρωικές μάχες στο αλβανικό μέτωπο. Η ελληνική ανδρεία συζητήθηκε παγκοσμίως και ο τσολιάς αποτέλεσε σύμβολο γενναιότητας – αν και τότε οι Έλληνες στρατιώτες δεν φορούσαν φουστανέλα.
Η ιστορία τής Προεδρικής Φρουράς άρχισε να γράφεται στις 12 Δεκεμβρίου 1868 ως μάχιμο – τελετουργικό άγημα. Το 1914 συγκροτείται η Ανακτορική Φρουρά και οι εύζωνοι έγιναν σύμβολο ανδρείας στους Βαλκανικούς Πολέμους. Η αυτοθυσία τους συνεχίστηκε και στις υπόλοιπες ένοπλες συγκρούσεις του 20ού αιώνα – Μικρασιατική Εκστρατεία, Πρώτος και Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Έτσι, οι εύζωνες μπήκαν στη συνείδηση του ελληνικού λαού ως ήρωες, το φέσι (από την τουρκική «fes») δεν σχετιζόταν τότε με χρέη ή μέθη, αλλά με ανδραγαθήματα που φορούσαν τσαρούχια – επίσης τουρκικής προέλευσης (caruk), το σανδάλι με πέτσινη σόλα. Η στολή του ευζώνου αποτελείται από τη φέρμελη (είδος μπέρτας), το μεϊντάνι (γιλέκο κεντητό), τις περικνημίδες, την κάπα. Σημείο αναφοράς η φουστανέλα, η οποία παίρνει το όνομά της από το ιταλικό βαμβακερό ύφασμα “Fustagno”. Έχει 400 πτυχές, όσα και τα χρόνια της τουρκοκρατίας, ενώ το λευκό συμβολίζει την αγνότητα των εθνικών αγώνων. Τη λέξη «εύζωνος» τη συναντούμε στα έργα του Ομήρου και αναφέρεται στους στρατιώτες που ήταν καλά ζωσμένοι (ευ+ζώνες). Αργότερα, η προσωνυμία «εύζωνος» έγινε ταυτόσημη με την ονομασία «τσολιάς» -αυτός που φορούσε ευτελή ενδυμασία, από τσόλια– και αναφερόταν στους ορεσίβιους. Μεταπολεμικά, η έννοια «τσολιάς» αμαυρώθηκε εξαιτίας των Ταγμάτων Ασφαλείας («Γερμανοτσολιάδες») ωστόσο, σήμερα, εξακολουθεί να αποτελεί σύμβολο γενναιότητας.
Από εκείνο το εξώφυλλο στο «Life» -όπου ποτέ δεν μάθαμε το όνομα του τσολιά- έχουν περάσει 82 συναπτά χρόνια. Σήμερα, ένα άλλο πρόσωπο από την Ελλάδα τυπώνεται σε πρωτοσέλιδα ανά την υφήλιο, η Εύα Καϊλή είναι το πρώτο θέμα σε πολλά έντυπα μέσα και όχι ως ένα φωτεινό παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν οι λαοί. Το αντίθετο, μάλιστα. Καθημερινά, έρχονται στο φως της δημοσιότητας περισσότερες λεπτομέρειες, κάνοντας την όλη υπόθεση περισσότερο κατάπτυστη, εδραιώνοντας τα στερεότυπα που αναμασούν παγκοσμίως πολλοί και συνοψίζονται στο «οι Έλληνες είναι λαμόγια».
Είναι γεγονός πως οι Έλληνες σήμερα δεν είμαστε τσολιάδες, αν και χρήζει γενναιότητας το να σταθείς μπροστά σε έναν ανοικτό λογαριασμό κοινής ωφέλειας, τον οποίο θα πρέπει να εξοφλήσεις. Αλλά από εκεί, μέχρι να χαρακτηριζόμαστε όλοι οι Έλληνες ως τύποι που ζούμε εις βάρος της Ευρώπης, έχοντας γραμμένη στο DNA μας την απατεωνιά, υπάρχει μεγάλη απόσταση. Αλλά άντε να πείσεις τώρα τους πηχυαίους τίτλους στον παγκόσμιο Τύπο πως δεν είμαστε όλοι κηφήνες και ότι από τον τσολιά του Life μέχρι κάποια τσόλια που μας περιστοιχίζουν στην Ελλάδα είμαστε -ευτυχώς- πολλοί που θέλουμε να διατηρούμε διαπλανητική απόσταση. Γεια σου, τσολιά μου…