Το ημερολόγιο έγραφε 11 Σεπτεμβρίου 2001. Σε τέσσερα πολιτικά αεροσκάφη εκδηλώθηκε αεροπειρατεία. Δύο από αυτά προσέκρουσαν στους Δίδυμους Πύργους του Παγκόσμιου Κέντρου Εμπορίου. Άλλο ένα συνετρίβη στο Πεντάγωνο. Το τέταρτο συνετρίβη σε ανοικτό χώρο, έπειτα από τη μάχη που έδωσαν οι επιβάτες με τους αεροπειρατές.

Οι οθόνες μεταφέρουν στα έκλπηκτα μάτια μας την απόλυτη φρίκη, πέρα και έξω από κάθε δημοσιογραφικό κλισέ. Οι Δίδυμοι Πύργοι καταρρέρουν, προκαλώντας χιλιάδες απώλειες: εκτός των 19 αεροπειρατών, συνολικά 2.977 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους από τις επιθέσεις και 23 μένουν ακόμα και σήμερα αγνοούμενοι – ενώ κανείς δεν είναι βέβαιος για την ακρίβεια του μακάβριου απολογισμού. Δύο δεκαετίες από τρομοκρατικό χτύπημα στη Νέα Υόρκη, το 40% των θυμάτων παραμένει αταυτοποίητο, ενώ το βέβαιο είναι ότι έφυγαν χιλιάδες ψυχές: στη Νέα Υόρκη με την πρόσκρουση των αεροσκαφών στους Δίδυμους Πύργους, στην Ουάσινγκτον -κατά την πρόσκρουση του αεροσκάφους στο Πεντάγωνο- αλλά και στο αεροσκάφος που προσέκρουσε στην Πενσυλβάνια. Οι οικονομικές απώλειες ξεπερνούν τα 10 δισεκατομμύρια δολάρια – όπου και εδώ υπάρχει αβεβαιότητα στην καταμέτρηση.

Το δεδομένο είναι πως οι επιθέσεις σχεδιάστηκαν από τον ηγέτη της Αλ Κάιντα, Οσάμα μπιν Λάντεν και ότι τίποτα δεν έμεινε ίδιο έπειτα από εκείνη την ημέρα. Ο γεωστρατηγικός χάρτης του πλανήτη υπέστη τεράστια μεταβολή, οι ΗΠΑ ξεκίνησαν πόλεμο στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στην τρομοκρατία, από όπου κι αν προέρχεται. Ο δυτικός κόσμος ατσάλωσε απέναντι στο ριζοσπαστικό Ισλάμ, νιώθοντας ένα καθεστώς φόβου, ενώ τα μέτρα ασφαλείας, σε όλη τη Γη, έγιναν αυστηρά.

Σήμερα, 20 χρόνια μετά, ο κόσμος μας δεν έγινε καλύτερος, ενώ συνεχίζει να ταλαιπωρείται από τα απόνερα εκείνων των επιθέσεων. Ο ενορχηστρωτής τους, ο μπιν Λάντεν, είναι νεκρός από το 2011, όταν εκτελέστηκε επιτόπου κατά την επιδρομή Αμερικανών καταδρομέων στο σπίτι του, στο Πακιστάν. Ο Τζορτζ Μπους ο νεότερος -που έμαθε για το τρομοκρατικό χτύπημα μέσα σε ένα νηπιαγωγείο, διαβάζοντας ένα βιβλίο ανάποδα- είναι συνταξιούχος, ενώ στο Μεγάλο Μήλο, τη Νέα Υόρκη, εκεί όπου ξεκίνησε η σύγχρονη σταυροφορία κατά της τρομοκρατίας, υψώθηκε ένα νέο Παγκόσμιο Κέντρο Εμπορίου. Στο σημείο «Μηδέν» έχει ανεγερθεί ένα μνημείο για τα θύματα, για να μην ξεχάσει η ανθρωπότητα.

Στις δικές μας μνήμες παραμένουν άσβεστα όλα εκείνα τα καρέ και, όπως συνηθίζεται να λέγεται σε μεγάλα γεγονότα, η ερώτηση είναι μία – εκφρασμένη με διαφορετικό τρόπο, αλλά πάντα με το ίδιο νόημα: «Πού βρισκόσουν εκείνη τη μέρα, τι έκανες την 11η Σεπτεμβρίου;».

Προσωπικά, βρισκόμουν στη δουλειά, σε ενημερωτικό site, όπου έπρεπε να παραμερίσω το σοκ και το δέος που ένιωθα για να καλύψω ειδησεογραφικά αυτό το τρομακτικό γεγονός. Φίλη μου βρισκόταν στο αεροδρόμιο στο Αννόβερο και εγκλωβίστηκε -όπως και χιλιάδες ταξιδιώτες, σε όλον τον πλανήτη- αφού απαγορεύτηκαν οι πτήσεις για λόγους ασφαλείας. Το θέμα είναι πως όποιον κι αν ρώτησα, σε ένα άτυπο γκάλοπ, όλοι θυμούνται με κάθε λεπτομέρεια το πώς βίωσαν τη μεγαλύτερη τρομοκρατική επίθεση στην παγκόσμια ιστορία. Φέρνουν στο μυαλό τους, με κάθε λεπτομέρεια, το πού ήταν, με ποιον, τα πρώτα συναισθήματα που ένιωσαν όταν είδαν το πρώτο αεροπλάνο να βουτά στον Βόρειο Πύργο, στις 15:46:40 ώρα Ελλάδας.

Για τους περισσότερους ανθρώπους που έζησαν και παρακολούθησαν τις εξελίξεις ήταν το μεγαλύτερο ειδησεογραφικό γεγονός της ζωής τους. Το σχέδιο, ο τρόπος με τον οποίο εκτελέστηκε και ο αριθμός των θυμάτων, ξεπέρασαν ακόμα και την παγκόσμια κινηματογραφία. Και, ασφαλώς, άλλαξαν την Ιστορία, άλλαξαν τον κόσμο μας.

Ακόμα, όμως, κι αν χρειαστεί να χτίσει επάνω σε ερείπια, στάχτες και ανθρώπινα σώματα, ο κόσμος μας (οφείλει πάντα να) προχωράει μπροστά. Ακόμα κι αν δεν θα είναι ποτέ, πια, ο ίδιος, αλλά η ερώτηση θα παραμένει πάντα ίδια κι απαράλλαχτη, τόσα χρόνια μετά: Πού ήσουν την 11η Σεπτεμβρίου;