Σύμφωνα με τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, τον περασμένο Φεβρουάριο σημειώθηκε μείωση κατά 15,5% του όγκου οικοδομικής δραστηριότητας, σε συνέχεια της μείωσης του 38,4% τον προηγούμενο μήνα Ιανουάριο, σε σύγκριση με τους αντίστοιχους μήνες του 2024. Οι εκδοθείσες οικοδομικές άδειες στο σύνολο της επικράτειας μειώθηκαν κατά 22%. Το εύλογο ερώτημα είναι «γιατί αυτή η τεράστια μείωση;». Μήπως η οικονομία έχει μπει σε ύφεση και δεν το πήραμε χαμπάρι; Μήπως υπάρχει μεγάλη στενότητα στην αγορά και έλλειψη ρευστότητας; Μήπως λύθηκε το στεγαστικό πρόβλημα της χώρας και επομένως είναι λογική μια κόπωση στη ζήτηση ακινήτων;
Προφανώς, τίποτα απ’ όλα αυτά. Το αίτιο βρίσκεται στην απόφαση του ΣτΕ να απαγορεύσει τα bonuses σε τετραγωνικά και ύψος, στα κτίρια που πληρούσαν τις νέες περιβαλλοντικές και ενεργειακές προϋποθέσεις του ΝΟΚ.

Ένας κανονισμός που ισχύει εδώ και χρόνια και έχουν κάνει χρήση των προβλέψεων του, κατασκευαστές σε εκατοντάδες πολυκατοικίες κυρίως στα μεγάλα αστικά κέντρα. Πλην όμως όταν κάποιοι ιδιώτες και Δήμοι προσέφυγαν στο ΣτΕ κατά των προβλέψεων του ΝΟΚ, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε και αποφάσισε πως αυτός ο ΝΟΚ είναι αντισυνταγματικός και πως πρέπει να αποσυρθεί. Αποτέλεσμα; Όλη η οικοδομική δραστηριότητά να αναστατωθεί και να ανακοπεί. Ήδη τελείωσε κι ο Μάιος και ακόμα είναι θολό, τι μπορεί να κτίσει κανείς εν αναμονή κάποιας ρύθμισης του αρμόδιου υπουργείου η οποία ετοιμάζεται σε… συνεργασία με το ΣτΕ για να μην εκπέσει ξανά μετά από κάποια προσφυγή!

Εν τοιαύτη περιπτώσει όμως υπάρχουν κάποιες απορίες. Αυτό το Ανώτατο Δικαστήριο, πού ακριβώς ζει και δραστηριοποιείται; Μήπως σε κάποια άλλη χώρα; Όταν επί χρόνια έχει συνταχθεί ο ΝΟΚ γιατί δεν κάθισαν να τον διαβάσουν και να προειδοποιήσουν την εκτελεστική εξουσία για την αντισυνταγματικότητα και το κάνουν τώρα επειδή υπήρξαν προσφυγές; Δηλαδή αν δεν γινόταν προσφυγές θα έκτιζε ο καθένας στηριζόμενος σε ένα αντισυνταγματικό νόμο; Είπαμε, η Δικαιοσύνη οφείλει να είναι τυφλή. Όμως οι δικαστές εκτός από την ερμηνεία του Συντάγματος και των νόμων δεν θα έπρεπε να συνυπολογίζουν τη διαμορφωμένη κατάσταση στην κοινωνία και να διασφαλίζουν την ασφάλεια δικαίου και την ισονομία;
Μήπως κάποιοι από τους δικαστές, καλυπτόμενοι πίσω από τη θεσμική ανεξαρτησία τους, στην ουσία όχι απλά ακυρώνουν την εκτελεστική εξουσία αλλά και την υποκαθιστούν με τις αποφάσεις τους; Καμιά ενσυναίσθηση των προβλημάτων που δημιουργούνται στην οικονομία από τις τυπολατρικές αποφάσεις τους; Κι είναι άραγε δίκαιο στο τέλος να επικρατεί το, όποιος πρόλαβε, πρόλαβε κι είναι τυχερός και όποιος δεν πρόλαβε, είναι απλά άτυχος και τι να κάνουμε;

Πέραν όμως από το σοκ που ζούμε στην οικοδομική δραστηριότητα, η οποία θα δείχνει την ίδια κακή εικόνα και για όλα τουλάχιστον το πεντάμηνο, τελευταία έχουμε ένα ακόμα τεράστιο θέμα, που έχει αναστατώσει τη χώρα απ’ άκρου εις άκρον. Μια απόφαση και πάλι του ΣτΕ έρχεται να ακυρώσει νόμο που ισχύει πάνω από 20 χρόνια και αφορά τα οικόπεδα στα όρια οικισμών κάτω από 2.000 κατοίκους. Δηλαδή, σχεδόν όλα τα χωριά της υπαίθρου. Μέχρι τώρα όταν ήθελε κάποιος να κτίσει λίγα μέτρα έξω από τα όρια του χαραγμένου οικισμού, έπαιρνε άδεια από την οικεία Νομαρχία και προχωρούσε.

Τώρα το ΣτΕ, θεωρεί όλα τα οικόπεδα γύρω από τους οικισμούς ακόμα κι αν εφάπτονται με τα όρια, ως απλά χωράφια που δεν μπορούν να κτιστούν και θεωρεί την περιφερειακή διοίκηση αναρμόδια για έκδοση τέτοιων αδειών. Και βέβαια σαν χωράφια δεν έχουν πλέον καμιά αξία ενώ οι ιδιοκτήτες τους, που θεωρούσαν πως είχαν ένα περιουσιακό στοιχείο προς εκμετάλλευση ή για να αφήσουν στα παιδιά τους, τώρα πλέον, στην πράξη δεν έχουν τίποτα. Κι αυτό με μια απόφαση που έρχεται από το πουθενά και οδηγεί φυσικά στο πουθενά.
Το δε κόστος, την αγανάκτηση και την οργή των εκατοντάδων χιλιάδων ιδιοκτητών, δεν την εισπράττουν οι δικαστές του ΣτΕ αλλά η κυβέρνηση, επί των ημερών της οποίας συμβαίνει αυτή η απομείωση περιουσιών. Και πώς να εξηγήσει στον κάθε και δικαίως αγανακτισμένο πολίτη, πως δεν φταίει η κυβέρνηση αλλά οι δικαστές; Τρέχει και δεν φτάνει τώρα η κυβέρνηση, να σβήσει -που δεν σβήνουν εύκολα- τις φωτιές που άναψε το ΣτΕ και κοστίζουν πολιτικά.

Και φυσικά δεν έχει τι να πει η κυβέρνηση κι ο Μητσοτάκης όταν του λένε, «μα εμείς εσένα ψηφίσαμε να μας κυβερνήσεις και στην πράξη, εσύ επιτρέπεις το ΣτΕ να συγκυβερνά και μάλιστα από θέση ισχύος»! Και τα περί διαχωρισμού των εξουσιών και της ανεξαρτησίας τους, ο πολύς κόσμος τ’ ακούει βερεσέ, αφού στην πράξη, νιώθει πάντα θύμα πολλών εξουσιών!