Η αλήθεια είναι πως τα κόμματα και οι βουλευτές κυρίως της εκάστοτε αντιπολίτευσης, τρελαίνονται με Εξεταστικές, και Προανακριτικές επιτροπές στη Βουλή που ψάχνουν στοιχεία για να στείλουν στη Δικαιοσύνη κάποιους συναδέλφους τους από αντίπαλα κόμματα. Λες κι είχαν απωθημένο στη ζωή τους να γίνουν κάποια στιγμή, έστω για λίγο, εισαγγελείς, δικαστές και εκτελεστές ποινών.

Στα 51 χρόνια της μεταπολίτευσης έχουμε δει δεκάδες προανακριτικές και εξεταστικές για πάσης φύσεως σκάνδαλα, άλλα πραγματικά άλλα ήσσονος σημασίας αλλά ο τελικός απολογισμός είναι μάλλον πενιχρός. Κι όμως αυτό το γεγονός δεν πτοεί ούτε τα κόμματα ούτε τους βουλευτές από το να επιμένουν σε αυτό τα αδιέξοδο παιγνίδι εντυπώσεων και την προσπάθεια να χώσουν στη φυλακή τους αντιπάλους τους. Κι είναι σύνηθες η «αμυνόμενη» εκάστοτε πλειοψηφία, να φέρνει τις διαδικασίες στα μέτρα της και να πέφτει στα μαλακά και να περνά το εξεταζόμενο σκάνδαλο στην απαλλαγή και λήθη.
Στο τέλος δε, η εντύπωση που μένει στον απλό κόσμο είναι πως όλα κουκουλώνονται και ελάχιστες είναι οι περιπτώσεις που φθάνουν στον φυσικό δικαστή. Κι όλα ξεκινούν από το Σύνταγμα και τις διατάξεις περί ευθύνης υπουργών αλλά και την ασυλία που έχουν όλοι οι βουλευτές, που καθιερώθηκε για να προστατεύονται από κακόβουλες διώξεις πολιτικών αντιπάλων ή και απλών δικομανών πολιτών. Και πίσω από αυτές τις διατάξεις βολεύονται όλοι διαχρονικά.

Τι έχουμε λοιπόν σήμερα; Μια έρευνα της ευρωπαϊκής εισαγγελίας η οποία προσέκρουσε σε δυο ονόματα υπουργών και επομένως λόγω του εθνικού νόμου στάλθηκε αμελλητί στη Βουλή, χωρίς αξιολόγηση ούτε καν αν υπάρχουν αποχρώσες ενδείξεις για κάποιο ποινικό αδίκημα των εν λόγω υπουργών.
Κι έτσι τα κόμματα της αντιπολίτευσης αποφάσισαν να αναλάβουν αυτά να βρουν και να στοιχειοθετήσουν ποινικά αδικήματα κα με βάση το δικό τους πόρισμα να δεσμεύσουν τον φυσικό δικαστή με συγκεκριμένο κατηγορητήριο.
Και η κυβέρνηση πώς αντιδρά; Προτείνει Εξεταστική που θα αναλάβει να ερευνήσει τον ρόλο του ΟΠΕΚΕΠΕ από συστάσεως του πριν από 27 χρόνια για να βγουν στο φως όλες οι αμαρτωλές ιστορίες όχι μόνο επί των ημερών της αλλά και των προηγούμενων. Σε δουλειά να βρισκόμαστε δηλαδή. Κι αν βγει κάτι, πέραν του συμψηφισμού, να μου τρυπήσεις τη μύτη. Κι αναρωτιέμαι γιατί όλα αυτά τα ψυχοφθόρα και τοξικά που εξυπηρετούν μόνο μικροπολιτικά παιγνίδια εντυπώσεων και ατέρμονο κυνήγι μαγισσών;

Τι πιο απλό από την κατάργηση του νόμου περί ευθύνης υπουργών και της ασυλίας των βουλευτών, έτσι ώστε όλες οι προκύπτουσες υποθέσεις, όπως και των απλών πολιτών, να κρίνονται από τον φυσικό δικαστή; Γιατί η Ευρωπαία εισαγγελέας να μην μπορεί να στείλει το τελικό της πόρισμα στο Δικαστικό Συμβούλιο, το οποίο με βάση τα στοιχεία και την προανάκριση που θα κληθεί να κάνει, να αποδώσει τις ευθύνες σε εκείνους που τους αναλογούν, χωρίς ενδεχομένως να σπιλώνονται αδίκως ονόματα και υπολήψεις κάποιων; Δεν είναι όλα αυτά μια υποκρισία που στο τέλος πληγώνει έτι περαιτέρω την αξιοπιστία όλου του πολιτικού μας συστήματος; Τόσο δύσκολο είναι να αποσταλεί όλος ο φάκελος σε δικαστικό συμβούλιο με απόφαση της ολομέλειας και στήριξη από όλα τα κόμματα, κι αυτό να κρίνει αν υπάρχουν αδικήματα και να φτιάξει κατηγορητήριο;

Η δουλειά των κομμάτων και κυρίως της κυβέρνησης, είναι να πάρουν πίσω τα λεφτά από εκείνους που τα πήραν παρανόμως και να βρουν έναν τρόπο, να κλείσουν όλες τις τρύπες και τα παράθυρα ώστε να σταματήσει αυτή η φάμπρικα με τις παράνομες επιδοτήσεις από τους κατσαπλιάδες των ευρωπαϊκών και εθνικών επιδοτήσεων. Και όχι μόνο στον ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά και σε όλους εκείνους τους φορείς που μοιράζουν χρήμα μέσω του ΕΣΠΑ ή του Ταμείου Ανάκαμψης.

Γιατί ας μη γελιόμαστε, πάρτι δεν γινόταν μόνο με τα βοσκοτόπια της Πίνδου και τους Κρητικούς κτηνοτρόφους ή τους μελισσοκόμους και τους βιολογικούς καλλιεργητές. Το πάρτι είναι διαρκές από καταβολής, σε όλα τα κοινοτικά προγράμματα για επενδύσεις, παροχές, μελέτες και ενισχύσεις. Κι αυτό αποδεικνύεται εύκολα αν αναλογιστεί κανείς πόσες εκατοντάδες δισ. ευρώ έχουν πέσει στη χώρα από την εποχή των Μεσογειακών Προγραμμάτων, τα πακέτα Ντελόρ και Σαντέρ μέχρι τα ΕΣΠΑ και το Ταμείο Ανάκαμψης, τα τελευταία 40 χρόνια. Αν αυτά τα λεφτά πήγαιναν για τον σκοπό που δόθηκαν, τότε σήμερα η χώρα θα έμοιαζε με Ελβετία και όχι αυτό το χάλι που βλέπουμε και μας πληγώνει όλους, πλην μερικών χιλιάδων καθ’ έξιν και επάγγελμα απατεώνων.