Μπορεί να ακούγεται κουραστικό κάθε τόσο να μιλάμε για την ακρίβεια, πλην όμως πέραν του γεγονότος ότι αποτελεί την Αχίλλειο πτέρνα της οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης, το κυριότερο είναι πως είναι πολύ οδυνηρή για το μεγαλύτερο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.
Και μπορεί να κόπασε στα είδη διατροφής τους περασμένους μήνες, πλην όμως τώρα, με βάση τους τιμοκαταλόγους των προμηθευτών των σούπερ μάρκετ, έρχεται νέο κύμα ακρίβειας από τον επόμενο μήνα σε εκατοντάδες προϊόντα. Επιπρόσθετα ο πληθωρισμός των τροφίμων μετά τη λήξη της συμφωνίας των λιανοπωλητών με το υπουργείο Ανάπτυξης, πήρε και πάλι την ανιούσα μέσα στον Σεπτέμβριο κτυπώντας καμπανάκια στους αρμόδιους εποπτικούς φορείς.

Γι’ αυτό και δεν είναι τυχαίο το γεγονός της νέας κόντρας Θεοδωρικάκου με τις αλυσίδες σούπερ μάρκετ και της απαίτησης να συγκρατηθούν οι τιμές σε σχεδόν 1.000 προϊόντα αλλά συναντά αντιρρήσεις και ενστάσεις λόγω των νέων αυξημένων τιμοκαταλόγων του προμηθευτών αλλά και το χαμηλού περιθωρίου κέρδους που υποστηρίζουν πως έχουν.

Το θέμα είναι σαφώς περίπλοκο και κανείς δεν ξέρει πού ξεκινά και πού σταματά η αλήθεια. Φταίνε μόνο τα σούπερ μάρκετ που είναι η τελική εικόνα στο ράφι ή οι βιομήχανοι και παντοειδείς προμηθευτές και εισαγωγείς που διαμορφώνουν την τελική ακριβή τιμή;
Και προφανώς ούτε και οι εποπτικοί μηχανισμοί, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες, δεν μπορούν να συγκρατήσουν την ακρίβεια που συνεχίζει να μειώνει συνεχώς την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών. Καταναλωτές που δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τις συνεχείς αυξήσεις στο ράφι, αλλά και τις αυξήσεις στα ενοίκια και τις παντοειδείς υπηρεσίες που καλούνται να αγοράζουν για να μπορεί να επιβιώνει αξιοπρεπώς η οικογένεια με τα απαραίτητα.

Μια δύσκολη εξίσωση που παραμένει άλυτη τα τρία τελευταία χρόνια και ουσιαστικά πέραν του ότι ακυρώνει στην πράξη τις όποιες αυξήσεις στο εισόδημα επιχειρεί η κυβέρνηση, με τη διανομή των υπερπλεονασμάτων, στο τέλος εισπράττει και την μήνι του κόσμου και κυρίως των φτωχότερων στρωμάτων που αδυνατούν να βγάλουν τον μήνα.

Δεν ξέρω αν τα πρόστιμα που ανακοινώθηκαν σε δύο μεγάλες αλυσίδες τις περασμένες μέρες για υπερβάσεις στο πλαφόν περιθωρίου κέρδους και για αντιδεοντολογικές πρακτικές, σημαίνουν κάτι στην πράξη για τους καταναλωτές. Πόσο μάλλον εάν είναι αληθείς οι ισχυρισμοί των ελεγκτικών οργάνων, που είναι άγνωστο πόσα περισσότερα από τα πρόστιμα μπορεί να έχουν βγάλει οι εν λόγω αλυσίδες. Και δεν ξέρουμε φυσικά τι γίνεται και στις υπόλοιπες αλυσίδες λιανικής αλλά και κυρίως σε όλη την τροφοδοτική αλυσίδα από την παραγωγή μέχρι την κατανάλωση.

Προφανώς και το υπουργείο στέλνει ένα μήνυμα πως «σας παρακολουθούμε και προσέξτε». Το θέμα είναι αν το παίρνουν σοβαρά οι παραλήπτες ή αν προτιμούν να ρισκάρουν και να κερδοσκοπούν μιας και το πρόστιμο ούτως ή άλλως θα είναι μικρότερο από το υπερκέρδος. Χώρια που όλα αυτά πρόστιμα είναι μαχητά στα δικαστήρια και στις περισσότερες των περιπτώσεων είτε μειώνονται είτε ακυρώνονται μετά από χρόνιες δικαστικές μάχες.

Δεν ξέρω ποιες ιδιαιτερότητες διαφοροποιούν την ελληνική αγορά από τις άλλες των ευρωπαϊκών χωρών, αλλά η αλήθεια είναι πως στην ακρίβεια των τροφίμων και γενικά του πληθωρισμού γίναμε το «μαύρο πρόβατο» στην ΕΕ. Είμαστε ίσως η μόνη χώρα που δεν έχουμε καταφέρει να τιθασεύσουμε τις ανεξέλεγκτες τιμές όταν την ίδια ώρα ο μέσος ευρωπαϊκός πληθωρισμό συνεχώς αποκλιμακώνεται. Και δεν πιστεύω στις τερατολογίες που διακινούνται από ανεύθυνα χείλη πως ο Μητσοτάκης θέλει την ακρίβεια κάνοντας δώρο στα εμπορικά συμφέροντα και παράλληλα εισπράττει το κράτος περισσότερα μέσω του υψηλού ΦΠΑ και εξ ου τα υπερπλεονάσματα.
Αυτά είναι αστήρικτα, λαϊκίστικα μυθεύματα ασχέτων. Όμως η πραγματικότητα δεν μπορεί να διαψευστεί από κανέναν. Η ακρίβεια συνεχίζει να κάνει θραύση και ο τελικός λογαριασμός θα σταλεί στην κυβέρνηση στις κάλπες κι αυτό πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη.