Οι «προοδευτικοί Μακεδονομάχοι» εμφανίστηκαν όψιμα, μαζί με τη Συμφωνία των Πρεσπών, με βασική επιδίωξη να βοηθήσουν τη Ν.Δ. και τον Κυριάκο Μητσοτάκη στο τελικό ρεσάλτο εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ. Μικρή λεπτομέρεια για την ιστορία: πολλοί εξ αυτών στο παρελθόν είχαν πρωτοστατήσει στην αναζήτηση λύσης στο πλαίσιο της Συμφωνίας των Πρεσπών, απλώς ο σκοπός (να χτυπηθεί ο Τσίπρας) αγίασε και την κωλοτούμπα.
Μετά τις εκλογές του Ιουλίου και την αναμενόμενη ρεαλιστική στροφή της νέας κυβέρνησης χάθηκαν – κοινώς σταμάτησαν να κάνουν τον «Μακεδονομάχο» και τώρα κάνουν την πάπια.
Ομως και οι Απόκριες κάποτε τελειώνουν. Πριν από λίγες μέρες η Ε.Ε. αιφνιδίως ακύρωσε το ευρωπαϊκό εισιτήριο της Βόρειας Μακεδονίας. Για δικούς της λόγους και με μικρονοϊκά κίνητρα. Πέρα από τις άλλες, σίγουρα πιο σοβαρές, συνέπειες αυτής της ανιστόρητης απόφασης, προέκυψε και μια ελληνική ξεφτίλα. Ολόκληρο το αφήγημα των «προοδευτικών Μακεδονομάχων» απογυμνώθηκε από… εθνικές ευαισθησίες και απέμεινε μια ιδεολογική και πολιτική κουρελού. Αυτό δηλαδή που ήταν εξαρχής.
Τι μας έλεγαν προεκλογικά; Οτι η Ελλάδα τα έχασε όλα στις Πρέσπες και τα Σκόπια κέρδισαν σχεδόν τα πάντα. Σήμερα λοιπόν τα Σκόπια νιώθουν σαν να τους έχει κλέψει κάποιος το πορτοφόλι. Αλλαξαν το συνταγματικό τους όνομα, αποκαθήλωσαν το εθνικό τους αφήγημα και κέρδισαν μια… τρύπα στο νερό. Αυτή άλλωστε είναι η αιτία που εισήλθαν σε μια αχαρτογράφητη πολιτική κρίση, ο Ζάεφ (ο «νικητής των Πρεσπών»!) και οι λοιποί πρωταγωνιστές μοιάζουν ζαλισμένοι, ενώ οι εκλογές του Απριλίου μπορεί να σηματοδοτήσουν το άδοξο τέλος της πολιτικής διαδρομής τους. Τέτοια νίκη…
Το δεύτερο «καταλυτικό» επιχείρημα ήταν ότι η Συμφωνία των Πρεσπών προέκυψε από μια διεθνή συνωμοσία. Ευρώπη και ΗΠΑ επιδίωκαν per mare per terram να εντάξουν τα Σκόπια στην Ε.Ε. Αιχμαλώτισαν λοιπόν τον Τσίπρα και τον Κοτζιά (με αντάλλαγμα τις συντάξεις!) και τους έστειλαν στις Πρέσπες. Ωραίο το παραμύθι, αλλά εμφανίζει κάποια λογικά κενά στο φινάλε. Αυτοί οι αρχισυνωμότες γιατί δεν ολοκλήρωσαν τη συνωμοσία τους; Ισως επειδή ξέχασαν να βάλουν στο κόλπο τον Μακρόν, τον Ρούτε, τους Φινλανδούς και όλους τους υπόλοιπους Ευρωπαίους για να… κλείσει η δουλειά. Τέτοια ατζαμοσύνη. Εκτός αν όλη αυτή η θεωρία της συνωμοσίας υπήρξε μόνο στα κεφάλια των δικών μας «Μακεδονομάχων», παραδοσιακών και νέων.
Hθικόν δίδαγμα πρώτον. Αν η Συμφωνία των Πρεσπών ήταν για κάποιους ετεροβαρής, τότε οι μόνοι που έχουν κάθε δίκιο να διαμαρτύρονται είναι οι Βόρειοι Μακεδόνες. Γιατί αυτοί έμειναν τελικά με τον «μουντζούρη» στα χέρια. Η ευρωπαϊκή απόφαση το αποδεικνύει.
Δεύτερον. Ηταν μάλλον περιττό σοβαροί άνθρωποι να ξεφτιλίζονται με τη στολή του Παύλου Μελά απλώς και μόνο για να λύσουν τους λογαριασμούς τους με τον Τσίπρα. Αλλωστε στην πολιτική υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις πέρα από τον μονόδρομο του «άσπρου – μαύρου».
Για παράδειγμα, στη Μεταπολίτευση μπορεί άνετα να διαφωνούσες με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αλλά να στήριζες την προοπτική ένταξης της χώρας στην ΕΟΚ. Αργότερα, να προσβλέπεις στο ευρώ και την ΟΝΕ χωρίς να ανήκεις στο φαν κλαμπ του Σημίτη. Παρόμοιες εναλλακτικές υπήρχαν και για το θέμα των Πρεσπών. Να κρίνεις ως εθνικά επωφελή τη συμφωνία και ταυτόχρονα να αμφισβητείς τη συνολική πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ. Αρκεί να μην είσαι εθνικιστής είτε πιόνι στη σκακιέρα του Μητσοτάκη. Προφανώς μια δύσκολη άσκηση για πολιτικούς και διαμορφωτές της κοινής γνώμης που έχουν παραδοθεί σε εμμονές. Μάλλον ευεξήγητη, λοιπόν, η σημερινή αλαλία τους. Αλλωστε η δουλειά, κουτσά-στραβά, έγινε…