Άλλο ένα καμπανάκι για το τεράστιο πρόβλημα του δημογραφικού, χτύπησε αυτή τη φορά από τον Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας κ. Γιάννη Στουρνάρα, στην Έκθεση Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Η προσέγγιση της έκθεσης του, γίνεται βέβαια με οικονομικούς όρους και όχι με εθνικούς αφού, όπως προειδοποιεί, το πρόβλημα μεσομακροπρόθεσμα θα έχει δυσμενείς επιπτώσεις στην ανάπτυξη, στα φορολογικά έσοδα, στη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος και στην απασχόληση.

Και αφού κρίνει ως θετικά τα μέτρα ενίσχυσης των νέων οικογενειών που ανακοινώθηκαν από την κυβέρνηση στη ΔΕΘ, θεωρεί πως αυτά δεν επαρκούν και χρειάζονται πρόσθετα συνδυαστικά μέτρα, για να ενισχυθούν οι γεννήσεις.

Ανάμεσα σε αυτά διαβάζουμε την ανάγκη δημιουργίας περισσότερων βρεφονηπιακών σταθμών, που θα είναι οικονομικά προσιτοί, ευέλικτο ωράριο απασχόλησης για τους νέους γονείς, στήριξη της στέγασης των νέων οικογενειών, ενίσχυση των υγειονομικών υπηρεσιών, αλλά και επιδόματα για σπουδές των παιδιών.

Το πρόβλημα είναι εντοπισμένο εδώ και πολύ καιρό. Κινδυνεύουμε να σβήσουμε ως έθνος σε μερικές δεκαετίες, αν δεν ενισχυθούν δραστικά οι γεννήσεις την ίδια ώρα που οι γείτονες μας αυξάνονται με αριθμητική πρόοδο, παρ’ ότι το βιοτικό τους επίπεδο υπολείπεται του δικού μας.

Κι αυτό αποτελεί ένα αντεπιχείρημα πως η υπογεννητικότητα μας, οφείλεται αποκλειστικά σε οικονομικούς λόγους. Άλλωστε το ίδιο πρόβλημα είναι εμφανές σε όλη την Ευρώπη και σε χώρες που είναι οικονομικά πολύ ισχυρότερες από εμάς, όπως και το βιοτικό τους επίπεδο κατά πολύ υψηλότερο του δικού μας.

Επομένως η λύση δεν είναι τόσο απλή και μονοσήμαντη. Με φορολογικές μειώσεις, επιδόματα και παιδικούς σταθμούς προφανώς δεν λύνεται το ακανθώδες αυτό θέμα.

Χρειάζονται και άλλου είδους προσεγγίσεις, για να καταλάβουμε γιατί τα νέα ζευγάρια δεν τεκνοποιούν ή γιατί αρκούνται σε ένα παιδί που και πάλι δεν εξασφαλίζει κάποια ισορροπία ανάμεσα στις γεννήσεις και τους θανάτους.

Να γίνουν επιστημονικές μελέτες και να διερευνηθούν γιατί τα νέα ζευγάρια φοβούνται τα παιδιά γιατί δεν αισθάνονται πως μπορούν να τα αναθρέψουν με τα ίδια εφόδια που τους παρείχαν οι δικοί τους γονείς, να εξετάσουν γιατί οι νέες γυναίκες θέτουν ως προτεραιότητα την επαγγελματική τους καριέρα κι αν τελικά κάποια στιγμή αποφασίσουν να κάνουν και κάποιο παιδί, είναι πλέον αργά…

Να εξεταστεί και η παράμετρος που πλέον είναι διαδεδομένη στους νέους για το φόβο σε τι κόσμο θα φέρουν ένα παιδί και πως αυτό τους περιορίζει να ζήσουν τη δική τους ζωή, με τα δικά τους θέλω και τις δικές τους ανάγκες (πραγματικές ή επίπλαστες από την καταναλωτική ευημερία).

Να ερευνηθούν οι εργασιακές ανασφάλειες που πανικοβάλουν τους νέους και αποτελούν άλλοθι για τη μη ανάληψη πρόσθετων ευθυνών. Αυτού του είδους προσεγγίσεις ίσως γεννήσουν και ιδέες για την αντιμετώπιση τους από την οργανωμένη πολιτεία.

Μια πολιτεία όμως που κακά τα ψέματα, μετά τις περιπέτειες της χρεοκοπίας, τα απόνερα της οποίας είναι ακόμα παρόντα, έχει περιορίσει δραματικά το λεγόμενο κοινωνικό κράτος και τις κοινωνικές παροχές με αποτέλεσμα ακόμα και ο «τακτοποιημένος» οικονομικά πολίτης, να αισθάνεται εντελώς μόνος και ανυπεράσπιστος, στο απρόσμενο και τη «στραβή», που μπορεί να έρθει ξαφνικά στη ζωή του καθενός.

Είναι σημαντικό κατά την ταπεινή μου άποψη, να υπάρχει ασφάλεια στη νέα οικογένεια, αν για παράδειγμα κάποιος γονιός χάσει τη δουλειά του, να μην του παρέχεται μόνο το επίδομα ανεργίας, αλλά να καλύπτονται και οι ανάγκες των παιδιών, ώστε να μην αναγκαστούν να αλλάξουν τρόπο ζωής και δεν εννοώ μόνο αν υπάρχει ένα πιάτο φαΐ στο τραπέζι.

Να αναλαμβάνει για παράδειγμα η ΔΥΠΑ να πληρώνει τα δίδακτρα του παιδικού σταθμού ή του σχολείου, αλλά και τα καθημερινά έξοδα των παιδιών του ανέργου, μέχρι αυτός-η να βρουν δουλειά και να τα αναλάβουν ξανά οι ίδιοι.

Φαντάζομαι οι ειδικοί θα έχουν πολλές ακόμα ιδέες που μπορούν να καταθέσουν στο τραπέζι και η κυβέρνηση να αναλάβει να τις υλοποιήσει. Αλλά και πάλι δεν είμαι καθόλου βέβαιος πως μπορούμε άμεσα να αντιστρέψουμε το ισοζύγιο γεννήσεων-θανάτων γιατί τα όποια προγράμματα πρέπει να είναι μακροπρόθεσμα και σε βάθος.

Υ.Γ Αντιπαρέρχομαι βέβαια την καινούργια θεωρία συνωμοσίας που διατύπωσε την περασμένη εβδομάδα ο γνωστός σκηνοθέτης Εμίλ Κουστουρίτσα, πως η WOKE ατζέντα επινοήθηκε από την CIA, προκειμένου να περιορισθεί ο πληθυσμός της γης. Κι αυτό για τον απλό λόγο, γιατί προβλήματα από τον υπερπληθυσμό υπάρχουν στις φτωχότερες περιοχές του πλανήτη (Αφρική, Ασία, Νότια Αμερική), όπου η WOKE ατζέντα είναι άγνωστη λέξη και οι γεννήσεις διαρκώς πολλαπλασιάζονται με αποτέλεσμα να απειλούν με αδιάκοπα μεταναστευτικά ρεύματα την θεωρούμενη εύπορη, αλλά ταχέως γηράσκουσα Δύση.