Τα χαρακτηριστικά που βοήθησαν την κυβέρνηση να διαχειριστεί τις «στραβές» που… έτυχαν στη βάρδιά της ήταν η προσαρμοστικότητα στα νέα δεδομένα και η χάραξη διορθωτικής πορείας προτού να είναι αργά.
Σε αντίθεση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, ο Κυριάκος Μητσοτάκης απέφυγε τις ιδεοληψίες, την επιμονή στα λάθη και επέδειξε αξιοσημείωτο ρεαλισμό. Λάθη έκανε πολλά, διόρθωσε τα πιο σημαντικά, προσπαθεί να κρατηθεί κοντά στην κοινωνία και με πολιτικούς όρους πέτυχε να διατηρήσει, έως τώρα, τη δημοσκοπική διαφορά με το δεύτερο κόμμα κοντά στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2019. Επιτυχία διόλου ευκαταφρόνητη.
Τα μέτρα για την αντιμετώπιση της ενεργειακής ακρίβειας που ανακοίνωσε προχθές ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν λύνουν το πρόβλημα ούτε στα νοικοκυριά, ούτε στις επιχειρήσεις, αλλά προσφέρουν μια ανάσα. Μια ανάσα που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική αν και εφόσον η κρίση δεν παραταθεί και πέραν του φθινοπώρου και με την προϋπόθεση ότι το «υπερωκεάνιο της Ευρωπαϊκής Ενωσης» επιτέλους θα στρίψει προς τη σωστή κατεύθυνση.
Η κυβέρνηση δεν κέρδισε τον πόλεμο με την ακρίβεια, αλλά δίνει μια χρήσιμη μάχη την κατάλληλη χρονική στιγμή καλύπτοντας ένα μέρος του ενεργειακού κόστους που ήδη πλήρωσαν οι καταναλωτές και υποσχόμενη έναν σχετικό έλεγχο των λογαριασμών για το επόμενο διάστημα. Κυρίως όμως αφόπλισε τον ΣΥΡΙΖΑ και τα μικρότερα κόμματα της αντιπολίτευσης που προφανώς είχαν εκτιμήσει ότι η κυβέρνηση δεν θα μπορέσει να «στρίψει» από μόνη της, να λάβει ουσιαστικά μέτρα άμβλυνσης των συνεπειών της ακρίβειας και να φορολογήσει με 90% τα υπερκέρδη των εταιρειών παραγωγής ρεύματος.
Μόνο που το… πρωτογενές πρόβλημα της κυβέρνησης δεν είναι η αντιπολίτευση. Είναι ο εαυτός της και η κοινωνία. Αν εκεί αποτύχει, τότε δευτερογενώς θα βρεθεί αντιμέτωπη με τον Αλέξη Τσίπρα ή τον Νίκο Ανδρουλάκη στην προσπάθειά της να πάρει μια δεύτερη θητεία, με καθαρούς όρους και να ολοκληρώσει το έργο της.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη κλήθηκε να δώσει πολλά για να στηρίξει την κοινωνία και τους επαγγελματίες την περίοδο της πανδημίας (όλα και μπροστά ήθελε η αντιπολίτευση) και έδωσε πολλά για εξοπλιστικά προγράμματα για να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα. Την ίδια στιγμή παραμένουν ενεργά τα «γραμμάτια» της οικονομικής κρίσης, τα «δίδυμα ελλείμματα» (δημοσιονομικό και ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών), η απουσία της επενδυτικής βαθμίδας (και άρα οι δυσκολίες στον δανεισμό) και από το φθινόπωρο η ανάγκη για επιστροφή στα πρωτογενή πλεονάσματα.
Με λίγα λόγια, η κατάσταση παραμένει εξαιρετικά δύσκολη, τα χρήματα που θα δώσει η κυβέρνηση για τους λογαριασμούς δεν είναι από το περίσσευμα ή την ανάπτυξη, αλλά από τους φόρους και τα δανεικά και υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να ξαναβρούμε μπροστά μας τα προβλήματα τους επόμενους μήνες και πάντως πριν από τις εκλογές.
Στο εύλογο ερώτημα αν υπήρχε άλλη λύση, η απάντηση είναι όχι. Η στήριξη έπρεπε να υπάρξει, ορθώς εκδηλώθηκε τώρα και ελπίζουμε να μη χρειαστεί νέα. Αυτό που μπορεί να κάνει η κυβέρνηση είναι να αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος.