Είναι αλήθεια πως η κυβέρνηση, στα πλαίσια των δημοσιονομικών περιθωρίων που υπάρχουν, καταβάλλει αξιοπρόσεκτες προσπάθειες για να μετριάσει την ενεργειακή ακρίβεια. Δεν ξέρω αν οι τελικές πρόσθετες επιβαρύνσεις θα είναι της τάξεως του 10% σε σχέση με το προ κρίσης επίπεδα τιμών, πάντως πρέπει να ομολογήσουμε πως έχουν μειωθεί τελευταία οι διαμαρτυρίες απόγνωσης που ακούγαμε πριν από το καλοκαίρι.
Όπως πρέπει να αποδεχθούμε, πως είναι πολύ νωρίς να βγάλουμε συμπεράσματα καθώς ούτε στον χειμώνα μπήκαμε ακόμα, ούτε έχουμε δει τις ψηλότερες τιμές φυσικού αερίου, η τιμή του οποίου συνεχίζει να καλπάζει κάθε μέρα και, κατά συνέπεια, ούτε του ηλεκτρικού ρεύματος.
Οι οικιακοί καταναλωτές φυσικού αερίου θα είναι, όπως όλα δείχνουν, αυτοί που θα επωμιστούν μεγαλύτερο οικονομικό βάρος καθώς η ανακοινωθείσα επιδότηση, καλύπτει μικρό μόνο μέρος της τιμής που θα κληθούν να πληρώσουν. Όχι πως κι αυτοί που θα χρησιμοποιήσουν πετρέλαιο θέρμανσης θα είναι τελικά κερδισμένοι παρά την επιδότηση με 25 λεπτά το λίτρο στην αντλία. Κι αυτό γιατί από τώρα στην αγορά προεξοφλούν τιμή γύρω στο 1,35 ευρώ ανά λίτρο που δεν τη λες και φθηνή, αν σκεφτούμε πως πριν από δυο χρόνια, η τιμή του ντίζελ ήταν 75-80 λεπτά ανά λίτρο.
Στο διάστημα αυτό τα εισοδήματα μισθωτών και συνταξιούχων, που αποτελούν την πλειονότητα στην ελληνική κοινωνία, δεν αυξήθηκαν ούτε ένα ευρώ, αν εξαιρέσουμε τις έμμεσες αυξήσεις που προήλθαν από την κατάργηση φόρων και εισφορών.
Αν στην εξίσωση προσθέσουμε και την ακρίβεια στο ράφι αλλά και γενικά τον τιμάριθμο, τότε προκύπτει πως στον τελευταίο χρόνο έχει συντελεστεί μια βίαιη μείωση της αγοραστικής δύναμης των νοικοκυριών που δύσκολα μπορεί να αναπληρωθεί με τα βοηθήματα και τις επιδοτήσεις.
Και το χειρότερο είναι πως δεν μπορούμε να πούμε ό,τι έγινε, έγινε, πάμε παρακάτω. Γιατί αυτό το άγνωστο παρακάτω είναι που τρομάζει περισσότερο και δεν αφήνει πολλά περιθώρια αισιοδοξίας αφού είναι πολύ δύσκολο για όλους εμάς να συνηθίσουμε να ζούμε με αυτές τις τιμές για τα επόμενα χρόνια. Δεν είναι μια κακή χρονιά που πάει πέρασε. Όλοι οι αναλυτές πιστεύουν πως ακόμα κι αν ο πόλεμος θεωρητικά τελείωνε αύριο το πρωί, η ομαλοποίηση των αγορών θα αργήσει πολλά χρόνια.
Επομένως, οι επερχόμενες εκλογές θα κριθούν τελικά, αν δεν έχουμε κάποια σοβαρή εθνική περιπέτεια με τους Τούρκους, από το ποιος μπορεί να εγγυηθεί καλύτερα τη δίκαιη κατανομή των βαρών από την ακρίβεια.
Αυτός δηλαδή που θα μας πείσει ότι θα είναι καλύτερος διαχειριστής της οικονομίας και καλύτερος εγγυητής της κοινωνικής συνοχής. Οι δύο κύριοι διεκδικητές της εξουσίας έχουν δώσει δείγματα γραφής στην πράξη και ο καθένας μας έχει βγάλει τα συμπεράσματά του. Μαγικές λύσεις το ξέρουμε δεν υπάρχουν. Υπάρχουν συνετές και λογικές από τη μια ή υπερφίαλες και λαϊκίστικες του τύπου Τσοβόλα δώστα όλα.
Στο χέρι μας είναι να διαλέξουμε εκείνη την πρόταση διακυβέρνησης που δεν θα μας βάλει στη συνέχεια σε μεγαλύτερες περιπέτειες.