Ολοι θυμόμαστε πόσο αλγεινή ήταν η εντύπωση που μας άφησε ο πρώην επίτροπος για την οικονομία Ολι Ρεν, όταν επισκεπτόμενος την Ελλάδα το 2011 και αφού μας κατσάδιασε γι’ αυτά που δεν έχουμε κάνει και οφείλουμε να κάνουμε, στο τέλος μάς πέταξε στα ελληνικά το «ellines kalo kouragio»!
Κουράγιο στο κουράγιο, φτάσαμε στο σήμερα και ακόμα η τρόικα, οι επίτροποι και οι ειδικοί απεσταλμένοι των δανειστών διαδραματίζουν καταλυτικό ρόλο στα εσωτερικά της χώρας, περνώντας πολύ συχνά τα όρια παρέμβασης σε ένα δημοκρατικό και ανεξάρτητο κράτος, χωρίς να τους έχει δοθεί από κάπου η δημοκρατική νομιμοποίηση.
Τις ημέρες αυτές οι νέοι επίτροποι περνούν από τις «εξετάσεις» του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και ανάμεσά τους ο νέος επίτροπος για τα οικονομικά, ο κ. Πιερ Μοσκοβισί, πρώην υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας.
Ο αντικαταστάτης λοιπόν του Ρεν εμφανίστηκε στο Ευρωκοινοβούλιο έως και απολογητικός για τη συμπεριφορά της τρόικας στην Ελλάδα και «έχυσε» τα απαραίτητα δάκρυα για τον ελληνικό λαό που έχει υποστεί επώδυνες θυσίες. Οχι απαραίτητα επειδή το πίστευε, αλλά κυρίως γιατί όταν έχεις ένα τόσο ετερόκλητο ακροατήριο, όπως οι ευρωβουλευτές, δεν σε παίρνει να πεις αυτά που πραγματικά πιστεύεις.
Ετσι, τον ακούσαμε να λέει ότι κατανοεί τον θυμό που υπάρχει στην Ελλάδα κατά της τρόικας και θα δουλέψει γι’ αυτό και πως πρέπει να χαλαρώσουν οι παρεμβάσεις της, να τροποποιηθεί η μεθοδολογία της με μεγαλύτερη δημοκρατική νομιμοποίηση και περισσότερη κοινωνική διάσταση!
Κούφια λόγια όσο να περάσει η διαδικασία της «ανάκρισης».
Και τούτο γιατί αν όντως είχε πνεύσει νέος άνεμος στην Ευρώπη, θα το διαπιστώναμε πρώτοι από τις συνεχείς επαφές των Ελλήνων αξιωματούχων με την τρόικα.
Αντίθετα, στις δύο τελευταίες συναντήσεις στο Παρίσι και στην Αθήνα αυτές τις μέρες, οι μόνοι που φαίνεται να θέτουν κόκκινες γραμμές και αδιαπραγμάτευτα θέματα είναι οι τροϊκανοί. Ποια αλλαγή μεθοδολογίας και ποια κοινωνική διάσταση όταν μας λένε ότι «το παραξηλώσατε με τα αιτήματα για φοροελαφρύνσεις και παροχές»;
Τα πρόσωπα στην τρόικα μπορεί να αλλάζουν (είναι, βλέπετε, και πολλά τα χρόνια της κατοχής), όμως το manual παραμένει το ίδιο. Οι «μεταρρυθμίσεις» (ξεφτίλισαν και τον όρο, αφού όταν τον χρησιμοποιούν αυτοί εννοούν τη φτωχοποίηση και την τριτοκοσμοποίηση ολόκληρου του λαού) πρέπει να συνεχιστούν και να ικανοποιηθούν όλες οι δεσμεύσεις αν θέλουμε ευνοϊκή έκθεση και εκταμίευση των υπόλοιπων χρημάτων.
Ολα τ’ άλλα που ακούμε για τα μνημόνια, ότι τελειώνουν στο τέλος του χρόνου, για την τρόικα που φεύγει, για το ΔΝΤ που διώχνουμε γιατί δεν έχουμε ανάγκη τα λεφτά του και τις αγορές που μας περιμένουν με ανοιχτές αγκάλες για να μας δανείσουν όσο χρήμα θέλουμε και μάλιστα φθηνά, τα ακούω βερεσέ.
Με τις λέξεις παίζουν και προσπαθούν να μας χρυσώσουν το χάπι. Ο δρόμος μέχρι την οριστική απεμπλοκή της χώρας από αυτή την πολύχρονη περιπέτεια, είτε με Αντώνη είτε με Αλέξη, θα είναι πολύ μακρύς και ίσως τα χειρότερα να μην τα έχουμε δει ακόμα.
Με δεδομένη μάλιστα την πολιτική αστάθεια, που ούτως ή άλλως θα μας προκύψει σε λίγους μήνες με τις εκλογές, είναι σαφές ότι κανένα από τα ανοιχτά ζητήματα με τους δανειστές δεν πρόκειται να κλείσει. Ούτε οι μνημονιακές απαιτήσεις τους, ούτε η ρύθμιση του χρέους, ούτε καν μια έξοδος στις αγορές αβρόχοις ποσί. Ολα στον αέρα για αρκετό καιρό και αλίμονο αν δημιουργηθούν και απρόβλεπτες εξελίξεις είτε στο εσωτερικό είτε εξωγενώς. Το μόνο βέβαιο είναι ότι δεν θα φεισθούν οι Ευρωπαίοι σε επαινετικούς λόγους και φαρισαϊκού τύπου συμπαραστάσεις παρηγοριάς στον δοκιμαζόμενο ελληνικό λαό! Αλλωστε, από λόγια και υποσχέσεις είμαστε χορτάτοι!