Τα χθεσινά μηνύματα από τις αγορές είναι σαφή και δεν επιδέχονται πολλές ερμηνείες.
Η Ελλάδα δεν είναι ακόμα έτοιμη και αρκετά θωρακισμένη για να απεξαρτηθεί από τους δανειστές. Τουλάχιστον όχι με τον τρόπο με τον οποίο θα το ήθελε η κυβέρνηση εν όψει των επερχόμενων εκλογών σε λίγους μήνες.
Οι “μητρικές” νουθεσίες από Λαγκάρντ και Μέρκελ του στυλ εντάξει να το κάνετε αλλά όχι χωρίς δίχτυ προστασίας( με όρους και προϋποθέσεις ένα κλικ πιο light από το μνημόνιο) δεν θα μπορούσαν να περάσουν απαρατήρητες από τις λεγόμενες αγορές και τους traders του χρηματιστηρίου.
Όπως δεν περνούν απαρατήρητες και οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα, οι καταφανείς αδυναμίες της κυβέρνησης αλλά και η πέραν πάσης αμφισβήτησης δημοσκοπική πρωτιά του ΣΥΡΙΖΑ.
Όλα μαζί συναθροιζόμενα, δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα που λέγεται μετριοπαθώς πολιτική αβεβαιότητα ενώ ρεαλιστικά και κυνικά εύκολα θα μπορούσε να υποστηρίξει κάποιος πως οι πολιτικές εξελίξεις έχουν δρομολογηθεί και μάλιστα κάθε άλλο ομαλές θα είναι για τα κριτήρια των αγορών και των επενδυτών.
Αυτό λοιπόν που βλέπουμε, δεν είναι τίποτα άλλο από τις πρώτες πρόβες στο έργο που θα ανεβεί προσεχώς, αν όντως επιβεβαιωθούν οι μετρήσεις της κοινής γνώμης στις επερχόμενες κάλπες.
Προφανώς και οι της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν πρόκειται ποτέ να παραδεχθούν ότι οι δικές τους απειλές στη Βουλή προς την κυβέρνηση, να μην κάνει τίποτα που θα δεσμεύει την επόμενη κυβέρνηση( δηλαδή τους ίδιους) αν πρώτα δεν πάρει την έγκριση της, είναι η γενεσιουργός αιτία του πανικού στην αγορά. Ούτε φυσικά θα παραδεχθούν ότι είναι έμμεσος εκβιασμός προς τους βουλευτές, πώς όσοι ψηφίσουν ναι σε πρόεδρο της Δημοκρατίας σε αυτή τη φάση, θα είναι “αγορασμένοι” από τον κουμπαρά του μεγάλου κεφαλαίου που δεν…θέλει εκλογές τώρα!
Η ζημιά όμως γίνεται και τη βλέπουμε όλοι μας. Μέρα με τη μέρα δυσκολεύει ο στόχος της κυβέρνησης για τον τερματισμό του μνημονίου και την απεμπλοκή από το ΔΝΤ. Όπως απομακρύνεται και η προοπτική εξόδου στις αγορές καθώς τα spreads έγιναν ήδη απαγορευτικά.
Και το απλοϊκό ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Βολεύει περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ να αναλάβει την εξουσία μιας χώρας στα πρόθυρα μιας νέας χρεοκοπίας πριν καν συνέλθουμε από την πρώτη ή να αναλάβει τις τύχες της χώρας με ρυθμισμένο και βιώσιμο το χρέος και τις αγορές να μας δανείζουν ως μια κανονική χώρα;
Γιατί αν ο στόχος κατάληψης της εξουσίας με κάθε τρόπο και αδιαφορώντας γι αυτή καθαυτή τη χώρα και τους πολίτες της, είναι κεντρική τους επιλογή, τότε πολύ φοβούμαι πως σπέρνουν ανέμους και θα θερίσουμε ως λαός θύελλες.
Αν δεν καταλαβαίνουν πως ο ρόλος τους έχει αλλάξει και πως τώρα όταν ανοίγουν το στόμα τους δεν τους ακούει μόνο το κομματικό ακροατήριο αλλά σύμπασα η παγκόσμια οικονομική και πολιτική κοινότητα, έ, τότε κακό που μας βρήκε.