Είναι αλήθεια πως δεν είναι καθόλου ευχάριστο για ένα εργαζόμενο, στον οποίο έχουν περικοπεί οι απολαβές και στη συνέχεια δικαιώθηκε από το ΣτΕ και πάνω που περίμενε την εφαρμογή της δικαστικής απόφασης και να πάρει αυτά που του επιδικάστηκαν, να διαπιστώνει πως η κυβέρνηση με τροπολογία που φέρνει στη Βουλή, θα του πληρώσει μόνο τα μισά.
Όμως πριν ρίξουμε το ανάθεμα στην εκτελεστική εξουσία, καλό είναι να ρίξουν και μια ματιά στο ταμείο της κυβέρνησης αλλά και μια ματιά και σε όλους τους άλλους εργαζόμενους σε δημόσιο και κυρίως στον ιδιωτικό τομέα , οι απολαβές των οποίων περικόπηκαν το ίδιο αλλά και πολύ περισσότερο.
Μιλάμε λοιπόν για δυο κατηγορίες εργαζομένων , τους ένστολους και τους Δικαστικούς οι οποίοι προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη κατά των περικοπών που τους επιβλήθηκαν και δικαιώθηκαν εδώ και μερικούς μήνες και τώρα αναμένουν να πάρουν τα αναδρομικά αλλά και την επαναφορά των μισθών τους στα προ του 2012 επίπεδα.
Ο αρμόδιος υπουργός κ. Σταικούρας που χθες κατέθεσε τη σχετική τροπολογία υποστήριξε ότι στην περίπτωση πλήρους καταβολής των ανωτέρω αναδρομικών διαφορών η προκύπτουσα συνολική δαπάνη, ύψους 829 εκατ. ευρώ, η οποία αντιστοιχεί περίπου στο 0,5% του ΑΕΠ, θα έθετε σε σοβαρό κίνδυνο την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων για το 2014.
Με άλλα λόγια έκανε σαφές ότι και να ήθελε η κυβέρνηση, λεφτά δεν υπάρχουν και ακόμα χειρότερα, η πλήρης υλοποίηση της απόφασης θα έθετε σε κίνδυνο όλες τις θυσίες και τις προσπάθειες όλου του ελληνικού λαού τα τελευταία 5 χρόνια.
Και μάλιστα σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο που είναι όλα ανοικτά στο τραπέζι με τους δανειστές και οι αξιώσεις τους τείνουν να πάρουν μορφή απειλής εγκατάλειψης της στήριξης τους.
Μπορεί λοιπόν να έχουν όλα τα δίκια του κόσμου οι ένστολοι και οι δικαστικοί αλλά κινδυνεύουν να προσχωρήσουν σε μια συντεχνιακή λογική η οποία αδιαφορεί για ό,τι συμβαίνει γύρω της και στοχοπροσηλώνεται στο πνεύμα και το γράμμα του νόμου και του Συντάγματος που στη συγκεκριμένη περίπτωση δικαιώνουν τους ίδιους και αφήνουν στο περιθώριο της ζωής όλους τους υπόλοιπους εργαζόμενους της χώρας οι οποίοι είτε δεν εμπίπτουν σε ανάλογους νόμους είτε δεν έχουν τη δύναμη να προσφύγουν στο ΣτΕ και ούτε είναι βέβαιο ότι θα επιτύγχαναν μια ευνοϊκή απόφαση.
Καθημερινά πολυβολούμαστε με μαύρες ειδήσεις που τις περισσότερες φορές εκπορεύονται από τους δανειστές της χώρας και ούτε λίγο ούτε πολύ, μας επισημαίνουν τον κίνδυνο πως, τίποτα δεν έχει τελειώσει ακόμα και οι όποιες εξελίξεις στην υπόθεση μας είναι συνάρτηση “καλής διαγωγής και συμφωνίας” με τις απαιτήσεις τους. Φάγαμε δηλαδή το γάιδαρο αλλά αν δεν φάμε και την ουρά , δεν αποκλείεται να μας υποχρεώσουν να φάμε κι άλλο γάιδαρο!
Εμείς που δεν είμαστε ένστολοι και δεν φοράμε τήβεννο τρέμουμε σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο και δεν το κρύβουμε πως στα κρυφά και στα φανερά σας ζηλεύουμε γι αυτά που θα πάρετε έστω και περικομμένα στο 50%. Οι του ιδιωτικού τομέα μάλιστα , ζούμε πάντα με το φόβο κι άλλων περικοπών, κι άλλων μειώσεων αλλά και απολύσεων. Για μας η κρίση δεν βρίσκεται στο τέλος καθώς το φως στο τούνελ που βλέπει η χώρα, εμείς θα αργήσουμε πολύ ακόμα να το δούμε.
Και όχι πως προσχωρούμε σε κάποιου είδους κοινωνικό αυτοματισμό. Καλά κάνουν και τα παίρνουν όσοι τα δικαιούνται και μπορούν. Καθείς εφ΄ ω ετάχθη.
Μόνο να, πάει πολύ να βλέπουμε τις “Εξουσίες” να τσακώνονται για την…ανεξαρτησία τους και να τη συναρτούν με το μισθό τους.
Πάει πολύ και αγγίζει τα όρια της πρόκλησης της υπόλοιπης κοινωνίας που πληρώνει τις αποφάσεις που βγάζουν οι ίδιοι για τον εαυτό τους. Ας συγκρατηθούν λίγο γιατί είναι βέβαιο ότι μόλις καλυτερέψουν τα πράγματα, αυτοί θα είναι οι πρώτοι που θα το νοιώσουν και θα καλύψουν τις απώλειες τους.
Για μας τους υπόλοιπους, έχει ο Θεός.(μόνο που δεν δίνει)